System czasu pracy, jego rodzaje i kolejność ustanawiania

Bez względu na to, w której sferze i za copracownik jest zaangażowany w harmonogram, pracodawca jest zobowiązany do przestrzegania reżimu czasu pracy, którego odmiany są ustalone przez Kodeks Pracy Federacji Rosyjskiej. Każda organizacja ma prawo określić swoje normy, jeśli nie jest to sprzeczne z prawem. Artykuł 91 LC RF nakłada na pracodawcę obowiązek rozliczania przepracowanych godzin i odpowiadającej im płatności, a art. 16 zawiera opis harmonogramów pracy.

System czasowy pracy i kolejność jego ustanowienia są regulowane:

• wewnętrzne przepisy pracyorganizacja, czyli wewnętrzna ustawa, która zapoznaje pracownika z procedurą przyjmowania, przekazywania i zwalniania, prawami i obowiązkami organizacji i pracownika względem siebie, systemem zatrudnienia i czasu odpoczynku oraz innymi kwestiami związanymi z relacją organizacji i personelu.

• Układ zbiorowy, podpisując, pracownik zgadza się z zawartymi w nim postanowieniami.

W rzeczywistości organizacja ma prawo ustalić harmonogram prac, a pracownik może zgodzić się z proponowanymi warunkami lub odmówić. TC RF definiuje tylko główne przepisy.

Tryb czasu pracy i jego rodzaje zgodnie z art. 16 LC RF.

1. Normalny lub jednozmianowy. Jest to powszechny pięciodniowy weekend z dwoma dniami wolnego czasu lub sześciodniowym weekendem z jednym weekendem, a także harmonogramem z przesuwaniem z płynnym weekendem. Podsumowanie czasu pracy jest podawane w przypadkach, gdy czas jest brany pod uwagę nie codziennie lub co tydzień, ale w okresie od jednego miesiąca do jednego roku. Taki reżim jest wskazany w okolicznościach, w których nie można go rozliczać w dniach lub tygodniach, na przykład w przypadku metody zmiany lub podczas pracy w transporcie.

2. Niestandaryzowany wykres. Pracodawca może zaangażować pracownika w wykonywanie jego bezpośrednich obowiązków przekraczających normalny czas pracy. Pracownik nie ma prawa do odmowy pracy w nadgodzinach, a pracodawca nie ma prawa żądać od podwładnego wykonywania obcej mu czynności, które nie są określone w umowie o pracę. Ustawiając pracownika na taki reżim czasu pracy, organizacja nie ma jednak prawa do zbytniego angażowania go w pracę w nadgodzinach, ale tylko okresowo. Do przetworzenia wymagany jest dodatkowy płatny urlop lub dodatek do wynagrodzenia (art. 119).

3 Elastyczny harmonogram prac, który pozwala pracownikom według własnego uznania na określenie początku i końca dnia pracy, a także na czas jego trwania. W związku z tym należy opracować ogólną liczbę godzin określoną w przepisach na pewien okres. Elastyczny (lub ciągły) terminarz może być ustalony zarówno przy składaniu wniosku o pracę, jak i już w procesie na podstawie porozumienia stron. Przyczyny przejścia na elastyczne lub płynne godziny pracy mogą być spowodowane zarówno osobistą sytuacją pracownika, jak i sytuacją w organizacji, gdy taki harmonogram wydaje się najbardziej odpowiedni i skuteczny.

4. Tryb wymienny. Stosuje się ją z zasady, gdy firma działa przez całą dobę, gdy praca wykonywana jest na dwie do czterech zmian (dzień, wieczór lub noc) dziennie. Jednocześnie, co tydzień pracownik ma prawo polegać w weekend trwający co najmniej 48 godzin.

5. Istniejące zgodnie z art.105 rozbity czas pracy przewiduje podział dnia na podziały na części, które są podsumowane jako wynik. Ich dopuszczalna liczba nie jest określona przez prawo.

Jedna z głównych trudności w tym wydaniupolega na tym, że wszystkie reżimy określone w układzie zbiorowym lub ustawie wewnętrznej nie wchodzą w konflikt z Kodeksem pracy, ale jednocześnie pracownicy często dokonują przeróbek bez otrzymania jakiegokolwiek odszkodowania. Jest to powszechne w komercyjnych organizacjach i, z obawy przed utratą pracy, pracownicy wolą nie wchodzić w spory pracownicze.

Ważne jest również, aby wiedzieć, że praca na wakacjach iweekendy powinny być wypłacane co najmniej dwa razy więcej, a całkowita (lub średnia) liczba godzin pracy w tygodniu nie powinna być większa niż 40, jednak w rzeczywistości często pięciodniowy dzień pracy trwa dłużej.