Atak Maresiewa, pilota i prawdziwego człowieka. Jaki wyczyn dokonał Aleksiej Maresjew?

Atak Aleksieja Maresieva - legendarnegoRadziecki pilot, który stracił obie nogi podczas II wojny światowej, jest teraz znany wszystkim. Siła woli i żądza życia bohatera były w stanie pokonać na początku śmierć, a następnie niepełnosprawność. Wbrew werdyktowi, który wydawał się być narzucony przez sam los, Maresiev zdołał przetrwać, gdy było to niemożliwe, wrócić na front za hełm bojowy, a jednocześnie w pełni rozwinięte życie. Uderzenie Maresieja jest nadzieją i przykładem dla wielu osób, które padły ofiarą tragicznych okoliczności nie tylko w wojsku, ale także w czasie pokoju. Przypomina sobie, co może osiągnąć ten, kto nie stracił siły do ​​walki i wiary w siebie.

Maresyev Alexey Pietrowicz: dzieci i młode lata

20 maja 1916 r. W rodzinie Piotra i KatarzynyMaresievs, który mieszkał w mieście Kamyshin (obecny region Wołgogradzki), urodził się trzeci syn. Aleksiej miał trzy lata, gdy jego ojciec zmarł z powodu ran odniesionych na początku pierwszej wojny światowej. Matka, Catherine Nikitichne, która pracowała jako sprzątaczka w zakładzie, miała trudny udział w podniesieniu się na nogi dzieci - Piotra, Nikolaya i Aleksieja.

Po ukończeniu ośmiu klas, Alexey Maresievwstąpił do szkoły FZU, gdzie otrzymał zawód ślusarza. Przez trzy lata pracował w fabryce drewna w rodzinnym Kamyshin jako metalowy robotnik i jednocześnie studiował w rabfaku. Nawet wtedy miał ochotę zostać pilotem.

Dwukrotnie próbował wejść do szkoły lotniczej,ale został zwrócony dokumenty: ciężka postać malarii cierpiał w dzieciństwie poważnie podważył jego zdrowie, skomplikowane przez reumatyzm. Niewiele osób wierzyło wówczas, że Aleksiej zostanie pilotem - ani jego matka, ani jego sąsiedzi nie byli wyjątkiem - ale uparcie kontynuował dążenie do celu.

W 1934 r. W kierunku komitetu okręgowego KamyshinKomsomoł Maresiew wysłany na terytorium Chabarowska do budowy Komsomolska - na Amur. Pracując jako mechanik Diesla, pracuje również w aeroklubie, studiując lotnictwo.

Trzy lata później, gdy wezwano Maresiewawojsko, został wysłany do służby w 12. oddziale lotniczej granicy na wyspie Sachalin. Stamtąd otrzymał skierowanie do szkoły lotniczej w mieście Bataysk, którą ukończył w stopniu młodszego porucznika. Tam został mianowany instruktorem. W Bataysk służył do samej wojny.

Początek wojny i historia wyczynu

W sierpniu 1941 r. Wysłano Alekseja Maresiewaz przodu. Pierwsza z jego misji bojowych miała miejsce w pobliżu Krzyworoska. Kiedy wiosną przyszłego roku pilot został wysłany na front północno-zachodni, na swoim koncie miał już cztery zestrzelone samoloty nieprzyjaciela.

4 kwietnia 1942 r. Podczas bitwy powietrznej wW rejonie Staraya Russa (region Nowogród) wojownik Maresiewa został zestrzelony i doznał kontuzji. Pilot został zmuszony do lądowania w lesie - na terenie wroga z tyłu.

Osiemnaście dni, desperacko Aleksiej Maresjewwalczył ze śmiercią, torując sobie drogę na linię frontu. Gdy ranni zostali przywiezieni, a potem odmrożone nogi, nadal czołgał się, jedząc kora, jagody, stożki ... Ledwo żywy, został odkryty w lesie przez dwóch chłopców ze wsi Plavni z dzielnicy Valday. Mieszkańcy schronili się przed pilotem i próbowali się wydostać, ale konsekwencje zranienia i odmrożenia nóg były zbyt ciężkie. Maresyev potrzebował operacji.

Na początku maja samolot wylądował w pobliżu wsi. Został pilotowany przez Andrieja Dekhtyarenko, dowódcę eskadry, w której służyła Maresiev. Zraniony pilot został przetransportowany do Moskwy w szpitalu wojskowym.

Bezwzględny wyrok lekarzy i ... powrót do służby

Wszystko, co dzieje się potem, to nic innegojako jedno długie nieustanne osiągnięcie Maresiewa. Pilot medyczny, który został hospitalizowany z powodu gangreny i zatrucia krwi, uratował życie cudem, ale musieli amputować nogi obu nóg. Będąc jeszcze w szpitalnym łóżku, Alexey rozpoczyna wyczerpujący trening. Przygotowuje się nie tylko do stania na protezach i uczenia się poruszania się po nich. W jego planach - posiadać je tak doskonale, aby móc powrócić do lotnictwa. W 1942 r. Kontynuował naukę w sanatorium, robiąc oszałamiające sukcesy, które były wynikiem jego żelaznej woli i odwagi.

Na początku przyszłego roku Maresyev zostaje wysłanybadanie lekarskie, po czym otrzymał skierowanie do Szkoły Lotniczej Ibresa w Czuwasji. W lutym 1943 roku z powodzeniem przeprowadził pierwszy lot próbny po urazie. Przez cały ten czas z niezwykłą wytrwałością dążył do wysłania na front.

I znowu w bitwie!

Wniosek pilotażowy został przyznany w lipcu 1943 rlat. Ale dowódca 63. pułku gwardii lotnictwa myśliwskiego początkowo bał się pozwolić mu odejść na misje. Jednak po dowódcy eskadry, Alexander Chislov, który sympatyzował z Maresyevem, zaczął zabierać go ze sobą na misje bojowe, które okazały się sukcesem, wzrosło zaufanie do możliwości pilota.

Po tym, jak Maresyev wzniósł się w powietrze na protezach, przed końcem wojny zestrzelili kolejne siedem samolotów wroga. Wkrótce chwała o wyczynie Maresyev rozprzestrzenił się z przodu.

W tym czasie odbyło się pierwsze spotkanie.Aleksiej Pietrowicz z czołowym korespondentem gazety "Prawda" Boris Polev. Uderzenie pilota Maresiewa zainspirowało Polevoya do stworzenia jego słynnej książki The Tale of a Real Man. W nim Maresyev był prototypem głównego bohatera.

W 1943 r. Maresjew otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.

Koniec wojny. Życie po niej to kolejny wyczyn Maresiewa

Rok później zaproponowano odejście Alexeyowi Maresievowipułk walki i udać się do kierownictwa uniwersytetów Sił Powietrznych na stanowisko inspektora-pilota. Zgodził się. Na jego koncie było już osiemdziesiąt siedem lotów i jedenaście zestrzelonych samolotów wroga.

W 1946 r. Przebywał Maresjew Aleksiej Pietrowiczzwolniony z lotnictwa wojskowego, jednak stale utrzymywał doskonałą formę fizyczną. Jeździł na łyżwach, jeździł na nartach, chodził pływać i jeździć na rowerze. On ustanowił jego osobiste zapisy w pobliżu Kujbyszewa, kiedy przepłynął przez Wołgę (2200 metrów) w pięćdziesiąt pięć minut.

Maresiev była bardzo znana w latach powojennych,Był wielokrotnie zapraszany na różne uroczystości, brał udział w spotkaniach z uczniami. W 1949 r. Odwiedził Paryż, biorąc udział w I Światowym Kongresie Pokoju.

Ponadto kontynuował naukę, ukończył w 1952 r. Szkołę Wyższą w Centralnym Komitecie KPCh, a cztery lata później obronił swoją pracę magisterską z zakresu historii.

W 1960 r. Ukazała się książka "On the Kursk Bulge", której autorem był Aleksiej Maresjew (zdjęcie poniżej).

Maresjew poświęcił wiele czasu pracy publicznej. Był członkiem Komitetu Weteranów Wojny, został wybrany na zastępcę do Rady Najwyższej ZSRR, ponadto kierował Wszechrosyjską Fundacją na rzecz Osób Niepełnosprawnych Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Rodzina

Aleksiej Pietrowicz Maresjew był żonaty. Galina Viktorovna Maresyeva (Tretyakova), jego żona, była pracownikiem Sztabu Generalnego Sił Powietrznych. Mieli dwóch synów. Najstarszy, Wiktor (1946), prowadzi obecnie Fundację Maresiejewa. Najmłodszy, Alexey (1958), który był dzieckiem niepełnosprawnym, zmarł w 2001 roku.

Śmierć

Dwa dni przed oficjalnymi urodzinami wielkiegopilot, 18 maja 2001 r., w Teatrze Armii Rosyjskiej miał się odbyć koncert z okazji osiemdziesiątego pięćdziesięciolecia Maresiewa. Jakiś czas przed wydarzeniem Aleksiej Pietrowicz miał atak serca, po którym zniknął.

Aleksiej Maresjew został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.

Pamięć bohatera

Wojskowe i pracownicze zasługi Maresiewa byłynagrodzony wieloma nagrodami. Oprócz Złotej Gwiazdy Bohatera ZSRR i wielu państwowych nagród swojej ojczyzny, stał się rycerzem wielu zagranicznych zamówień i medali. Został także honorowym żołnierzem jednostki wojskowej, honorowym obywatelem jego rodzinnego Kamyshin, Orel, Komsomolsk-on-Amur i wielu innych miast. Jego nazwa jest fundacją publiczną, wieloma ulicami, szkołami, klubami patriotycznymi, a nawet małą planetą.

Wspomnienie o Aleksiejie Maresjewie, jego woli,miłość do życia i odwagi, która słusznie przyniosła mu chwałę ludzkiej legendy, pozostanie na zawsze w ludzkich sercach, służąc jako przykład dla wychowania przyszłych pokoleń.