Antybiotyk na odmiedniczkowe zapalenie nerek. Odmiedniczkowe zapalenie nerek: leczenie (leki)

Jeden z najczęstszych nerekchoroby to odmiedniczkowe zapalenie nerek. Patologia to rozległy proces. Zapalenie obejmuje pąki miednicy i kielicha, a także tkankę łączną (śródmiąższową). Zakażenie następuje albo na zewnątrz przez układ moczowy lub krwiopochodnej trasy (w krwiobiegu) od innych epidemii. Ponadto będziemy demontować, jak pokazano odmiedniczkowe zapalenie nerek. Leczenie, leki do jego eliminacji zostaną również opisane w artykule.

Informacje ogólne

Uwzględniono główne patogeny odmiedniczkowego zapalenia nerekgrupa gronkowce bakteria Escherichia coli, Pseudomonas, Proteus, paciorkowców, enterokoków. Znacznie rzadziej obserwuje się rozwój patologii pod wpływem grzybów lub wirusów. Odmiedniczkowe jest często spowodowane przez czynniki mikrobiologiczne związków patogenów lub L-formy. Te ostatnie charakteryzują się niewchłoniętym stanem adaptacyjnym charakteryzującym się wysoką odpornością na leki. To znacznie komplikuje nie tylko terapię, ale także diagnozę patologii. Choroba szybko przechodzi z etapu ostrego do przewlekłego. Dlatego antybiotyki odmiedniczkowe zapalenie nerek powinien być wyznaczony tak szybko, jak to możliwe.

Wydarzenia terapeutyczne

Każdy antybiotyk odmiedniczkowego zapalenia nerek powinien miećszerokie spektrum działania terapeutycznego, wysokie działanie bakteriobójcze, minimalna nefrotoksyczność. Lek należy również wydalać z moczem w dużych ilościach. Lista antybiotyków przepisywanych na opisaną patologię obejmuje aminopenicyliny, chronione penicyliny, cefalosporyny, karboksypenicyliny, aminoglikozydy i fluorochinolony. Ponadto zastanowimy się, jakie antybiotyki w odmiedniczkowym zapaleniu nerek są wyznaczane lub częściej nominowane.

Aminopenicyliny

Dzisiaj eksperci starają się ich nie wyznaczaćleki z odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wyróżniają się one zwiększoną naturalną aktywnością w odniesieniu do białka, E. coli, enterokoków. Główną ich wadą jest zakłócona przez wystawienie na działanie beta-laktamazy - enzymy wytwarzane przez różne klinicznie istotnych patogenów. Obecnie antybiotyki te w zapaleniu nerek nie jest zalecane (z wyjątkiem patologii ciąży) z powodu podwyższonych poziomów (odporny) opornych szczepów E. coli, (30%), do nich.

Chronione penicyliny

Uważa się, że te antybiotyki dla stanu zapalnego nerki są brane pod uwagęśrodki wyboru. Leki wykazują wysoką aktywność względnie ujemnych mikroorganizmów, które produkują beta-laktamazy, jak również bakterii Gram-dodatnich, w tym penicyliny i odporne gronkowców koagulazo-ujemnych. Poziom odporności wykazywany przez szczepy E. coli na chronione penicyliny jest stosunkowo niski. antybiotyk często przepisywany na odmiedniczkowe zapalenie nerek „amoksycylina” i oznacza „klawulanian”. Ta kombinacja jest zalecana doustnie przy 625 mg / 3 rub. / Dzień. lub pozajelitowo przy 1,2 g / 3 r./dzień. Czas trwania terapii wynosi od siedmiu do dziesięciu dni. Innowacyjną formą tego połączenia jest antybiotyk odmiedniczkowego zapalenia nerek "Flemoclav Solutab". Lek okazał się skuteczny w infekcjach dróg moczowych. Środki "Flemoklav Solutab" można stosować u pacjentów w wieku 3 miesięcy i w ciąży.

Leki na skomplikowane formy

W ciężkich przypadkach i z podejrzeniem zakażeniasprowokowany przez Pseudomonas aeruginosa, można przepisać karboksypenicyliny. W szczególności jest to antybiotyk odmiedniczkowego zapalenia nerek, taki jak tikarcylina. W tej samej grupie znajduje się również lek "karbenicylina". Oprócz karboksypenicyliny może być zalecane stosowanie ureidopenicylin. Należą do nich takie leki jak "Azlocillin", "Piperacillin". Należy jednak zauważyć, że penicyliny antyseptyczne nie są zalecane jako mono-leki. Wynika to z wysokiego prawdopodobieństwa rozwoju oporności mikroorganizmów na nie w trakcie terapii. W leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się kombinacje tych leków i inhibitorów beta-laktamaz. W szczególności zalecana jest kombinacja następujących leków: "Ticarcillin" + kwas klawulanowy, "Tazobactam" + "piperacylina". Stosuje się również kombinacje anty-synergistycznych antybiotyków z fluorochinolonami i aminoglikozydami. Takie leki są przepisywane w ciężkich szpitalnych patologiach układu moczowego.

Cefalosporyny

Te leki mają zdolnośćkumulować się w miąższu nerek i moczu w dostatecznie wysokich stężeniach. Cefalosporyny różnią się umiarkowanym działaniem nefrotoksycznym. Leki te są obecnie w czołówce pod względem częstości przepisywania pacjentom z odmiedniczkowym zapaleniem nerek i infekcjami układu moczowego. Istnieje kilka generacji cefalosporyn. Są one podzielone w zależności od spektrum działania i stopnia oporności na beta-laktamazy:

• 1. generacji. Leki te mają stosunkowo ograniczony zakres aktywności. Działają one głównie na ziarniaki Gram-dodatnie iw ostrym przebiegu patologii nie są stosowane.
• 2. generacji. Te cefalosporyny mają szerszy zakres efektów. Są aktywne przeciwko E. coli i wielu innym enterobakteriom. Preparaty z tej grupy obejmują na przykład środek "Cefuroksym".
• 3 generacja. Cefalosporyny z tej grupy są stosowane w przypadku skomplikowanych zakażeń. Leki określone w środku (czyli "ceftibuten," ""), cefixime i pozajelitowo (Drugs "Ceftriaxone", "cefotaksym"). W tym ostatnim przypadku charakterystyczny jest dłuższy okres półtrwania i stosowanie dwóch dróg wydalania z organizmu: z moczem i żółcią. W grupie cefalosporyn trzeciej generacji znajdują się leki wykazujące aktywność przeciwko Pseudomonas aeruginosa. To w szczególności środki, takie jak „cefoperazon” „” i ceftazydym ingibitorzaschischenny preparatu „cefoperazon” + „sulbaktam”.
• 4. generacji. Cefalosporyny z tej grupy mają wszystkie właściwości leków z poprzedniej kategorii, ale są bardziej aktywne w stosunku do ziarniaków Gram-dodatnich.

Aminoglikozydy

Leki te są zalecane dla skomplikowanychformy odmiedniczkowe zapalenie nerek, a także poważne zakażenia szpitalne. Grupa aminoglikozydowa obejmuje takie środki, jak amikacyna, teomomycyna, nethylmycyna, gentamycyna. W ciężkich przypadkach leki te są łączone z cefalosporynami i penicylinami. Aminoglikozydy są słabo wchłaniane z przewodu pokarmowego. Pod tym względem są one podawane głównie pozajelitowo. Usuwanie leków odbywa się w postaci niezmienionej z moczem. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy dostosować. Wadami aminoglikozydów są ich wyraźna nefro- i ototoksyczność. Częstość występowania upośledzenia słuchu u pacjentów osiąga 8%, a uszkodzenie nerek (objawiające się neoligurią, zwykle odwracalną niewydolnością) - 17%. To powoduje konieczność kontrolowania poziomu mocznika, potasu, kreatyniny w trakcie terapii. Ze względu na fakt, że ustalono zależność nasilenia powikłań od stężenia leków we krwi, stosuje się pojedynczą dawkę dzienną. Taki schemat, między innymi, pomaga zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia działania nefrotoksycznego. Czynniki wystąpienia tej komplikacji obejmują:

• Wielokrotne stosowanie leku z przerwą krótszą niż rok.
• Starość.
• Ciągłe leczenie za pomocą diuretyków.
• Kompleksowe wykorzystanie ze środków z grupy cefalosporyn w wysokich dawkach.

Fluorochinolony

Leki te są w ostatnich latachleki z wyboru. Są one przepisywane zarówno w ambulatoryjnym, jak i szpitalnym otoczeniu. Do pierwszej generacji fluorochinolony, obejmują leki, takie jak „Ciprofloxacin pefloksacyna” „” „” ofloksacyny. Są aktywne przeciwko większości patogenów układu moczowo-płciowego. Zaletą leków jest ich niska toksyczność, długi okres półtrwania, co z kolei pozwala na ich przyjmowanie dwa razy dziennie. Fluorochinolony są dobrze tolerowane przez pacjentów, tworząc dość wysokie stężenia w moczu, tkance nerki, krwi. Leki stosuje się zarówno pozajelitowo, jak i do wewnątrz, z wyjątkiem leku "Norfloksacyna" (jest przeznaczony do podawania doustnego). fluorochinolony drugiej generacji (Drugs „lomefloksacyna”, „Lewofloksacyna”, „moksyfloksacyny”, itd.) są bardziej aktywne w stosunku do bakterii Gram-dodatnie mikroorganizmy, zwłaszcza pneumokoki. Razem z tym mają ten sam efekt co preparaty poprzedniej generacji, z silnym wpływem na bakterie Gram-ujemne (z wyjątkiem Pseudomonas aeruginosa).

Profilaktyka odmiedniczkowego zapalenia nerek

Aby uniknąć nawrotów lub pierwotnegopojawienie się patologii musi wyeliminować wszystkie domniemane czynniki prowokujące. Zapobieganie odmiedniczkowe zapalenie nerek obejmuje cały szereg działań. Może to obejmować normalizację diety, odpoczynek i pracę, sen i czuwanie. Warunkiem koniecznym jest całkowite wyeliminowanie przechłodzenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na ogólny stan organizmu - ważne jest, aby nie było w nim infekcji. W związku z tym konieczne jest prowadzenie terapii w przypadku możliwych chorób: zapalenia okrężnicy, próchnicy, zapalenia żołądka i innych.