Zasada systemowego charakteru w określaniu strategii zarządzania działalnością innowacyjną

W konwencjonalnym sensie strategia biznesowaSą one uważane za ogólny kierunek działań zapewniający koordynację celów, możliwości firmy i interesów jej pracowników. Przy opracowywaniu strategii należy przestrzegać zasady spójności i brać pod uwagę realne warunki danego okresu rozwoju korporacji.

Strategia korporacyjnego wykorzystaniajako podstawowa zasada systematycznego zarządzania oznacza zdolność do efektywnego wykorzystania istniejących zasobów materialnych i intelektualnych w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników. W przypadku organizacji komercyjnych jest to efekt ekonomiczny (dochód, zysk) lub społeczny związany z produkcją lub świadczeniem usług o najniższych kosztach i zaspokajaniu potrzeb rynkowych. Udana sprzedaż produktów (usług) może być zapewniona z przewagą konkurencyjną. Dlatego strategia powinna obejmować (oprócz takich sekcji, jak misja korporacyjna, zasada spójności, produkty (usługi), portfel biznesowy, zasoby, atrakcyjność inwestycji) rozwój i wykorzystanie innowacji, na podstawie których zostaną opanowane nowe technologie, nowe typy towarów stworzone lub istniejące, ulepszone, zapewnił dostęp do nowych rynków.

Definicja strategii dla każdej organizacjiMa własne oryginalne podejście, które uwzględnia zasadę systematycznej psychologii i zależy od potencjału intelektualnego, dynamiki rozwoju, pozycji na rynku, cech produkowanych towarów lub usług, pozycji finansowej i innych czynników. Jednocześnie, jak zauważają eksperci, została określona hipotetyczna struktura planu strategicznego, umożliwiająca zastosowanie zasady spójności w ocenie produkcji, działalności gospodarczej i handlowej oraz efektywności zarządzania zasobami. Podstawą tej struktury jest innowacja jako najważniejszy czynnik wpływający na osiągnięcie celów organizacyjnych.

Zasada spójności zapewnia, że ​​niezbędnymi warunkami wdrażania strategii zarządzania opartej na innowacjach są:

1) obecność centrum innowacji zdolnego do generowania twórczych pomysłów i tworzenia nowych rozwiązań technicznych (technologicznych) na poziomie wynalazków;

2) skuteczny system wyboru innowacyjnych projektów poprzez ocenę ich znaczenia technicznego i ekonomicznego;

3) ukierunkowane na cel podejście do opracowywania i wdrażania projektów;

4) indywidualne i zbiorowe zainteresowanie osiągnięciem celów projektu;

5) warunki ekonomiczne i społeczne zapewniające podatność na innowacje;

6) skuteczny system zarządzania projektem;

7) koncentrować się na zaspokajaniu potrzeb rynku.

Główne zadania systemowe tego centrum innowacji:

a) określenie kierunku innowacyjnego rozwoju organizacji;

b) generowanie pomysłu (zamiaru) tworzenia nowego produktu lub technologii;

c) wybór i ocena istniejących alternatywnych rozwiązań, które można wykorzystać jako analogi;

d) utworzenie programu badawczo-rozwojowego i modelu organizacyjnego do jego realizacji;

e) opracowanie dokumentacji technicznej i weryfikacja produkcji technologicznej nowego produktu;

e) uzasadnienie wskaźników efektywności ekonomicznej i niezbędnych środków finansowych (budżetu) na jego wdrożenie.

Biorąc pod uwagę rosnący poziom międzynarodowejkonkurencja i chęć bycia liderem w produkcji nowych produktów, co wymaga wysokich nakładów na badania i rozwój, wraz z istniejącymi ośrodkami badawczymi wskazane jest tworzenie konsorcjów badawczych. Ich zadaniem jest kształtowanie koncepcji nowoczesnych technologii, a rozwój zindywidualizowanych produktów i procesów jest realizowany przez wewnętrzne centra innowacji.