AS Puszkin, "Na wzgórzach Gruzji": analiza wiersza
A.S. Puszkin napisał "Na wzgórzach Gruzji" latem 1829 roku. Jest to jeden z wierszy dedykowanych jego żonie Natalii Gonczarowej. Praca jest wypełniona smutkiem i nadzieją na świetlaną przyszłość w tym samym czasie, ponieważ została napisana po nieudanym dopasowaniu poety. Jego przyszła żona Aleksander Siergiejewicz spotkał się na jednej z piłek, a ona wygrała go tylko jednym spojrzeniem. Puszkin rozumiał, że można mu odmówić, więc propozycja małżeństwa została wysłana do rodziców oblubienicy wraz ze swoim przyjacielem Fiodorem Tołstojem - Amerykaninem. W odpowiedzi otrzymał odmowę, uzasadnioną przez młodość dziewczyny.
To na Kaukazie Puszkin napisał "Na wzgórzachGruzja ". Zaczyna się wiersz przez fakt, że bohater stoi na brzegu rzeki Aragvi, ale jego myśli są w odległej Moskwie, gdzie pozostał do Beauty-narzeczonej. Poeta przyznaje, że był „smutny i łatwo”, takie uczucia mogą być przypisane do jego unikania rodziców dziewczyny i przekonaniu autora, że będzie on osiągnąć swój cel, a wyjdzie Natalia. Separacja Alexander widzi jako tymczasowe okoliczności i trudności, które po prostu trzeba poczekać.
Poeta nie dba o to, że onnie zna dobrze Natalii Gonczarowej, a podczas spotkania wymieniali tylko kilka drobnych fraz. Nie przeszkadza mu to, że młoda dziewczyna prawdopodobnie nie ma dla niego żadnych uczuć. Alexander Sergeevich jest przekonany, że jego miłość wystarczy, aby stworzyć silną i szczęśliwą rodzinę. W swoich przeczuciach Puszkin nie był zwiedziony. Na wzgórzach Gruzji jego los został praktycznie zrealizowany, ponieważ na Kaukazie postanowił w końcu połączyć swój los z Gonczarową.