Analiza wiersza "Zimowy poranek" Puszkina AS
Alexander Sergeevich jest bardzo ważnym miejscem wjego praca dawała utwory liryczne. Puszkin szanował rosyjskie zwyczaje, legendy i mity ze szczególnym szacunkiem, ale szczególnie kochał rosyjską naturę, dlatego wielokrotnie obdarowywał morze, niebo, drzewa, stepy z ludzkimi rysami, uczuciami i pragnieniami. Poeta, podobnie jak artysta, starał się mistrzowsko przenieść wszystkie kolory wiosennego ogrodu, letniej łąki, jesiennego lasu. Wiersz "Zimowy poranek" Puszkin napisał w 1829 roku. Ta praca jest uważana za jeden z najbardziej żywych przykładów tekstów, ponieważ jest nasycona optymistycznym nastrojem, radosnymi, jasnymi uczuciami.
Analiza wiersza "Zimowy poranek" Puszkinapozwala nam zrozumieć, jak otwarty jest poeta dla swoich uczuć. Jego bracia w Peru w tym czasie starali się ukryć podziw dla zarezerwowanych i pretensjonalnych zwrotów. W wierszu Aleksandra Siergiejewicza wyraźnie słychać wołanie o pójście na spacer, a nie siedzenie w domu przed kominkiem. Nie ciesz się pełnym pięknem zimowej natury wydaje się prawdziwym przestępstwem. Nastrój podnosi się z rodzaju śnieżnobiałej pokrywy pokrywającej pola, od rzeki, śpiąc pod lodem, lasu odzianego w mroźny szron.
Analiza wiersza "Zimowy poranek" Puszkinaujawnia prawdziwe uczucia poety w odniesieniu do rosyjskiej natury. Fascynuje ją i podziwia nieskończoną mądrość. Aleksander Siergiejewicz jest bardzo zaskoczony dramatycznymi zmianami, które miały miejsce w ciągu jednej nocy. Jak wczoraj burza śnieżna wciąż wyła, śnieg się nie zatrzymał, ale dziś wszystko było cicho, nadszedł słoneczny, spokojny i spokojny dzień.