Zasada komplementarności: istota koncepcji i główne prawidłowości w dziedzinie genetyki
Komplementarność jest własnością dwóch struktur, które w szczególny sposób odpowiadają sobie nawzajem.
Zasada komplementarności w problemach biologiizgodność cząsteczek biopolimerów i ich różnych fragmentów. Zapewnia to tworzenie pewnego połączenia między nimi (na przykład oddziaływania hydrofobowe lub elektrostatyczne między naładowanymi grupami funkcyjnymi).
W tym przypadku komplementarne fragmenty i biopolimerynie są połączone kowalencyjnym wiązaniem chemicznym, ale przez wzajemną przestrzenną korespondencję z tworzeniem słabych wiązań, które w sumie mają dużą energię, co powoduje tworzenie się dostatecznie stabilnych kompleksów cząsteczkowych. W tym przypadku aktywność katalityczna substancji zależy od ich komplementarności z produktem pośrednim reakcji katalitycznych.
Zasada komplementarności w dziedzinie genetykiodnosi się do procesu replikacji (podwojenia) DNA. Każdy łańcuch tej struktury może służyć jako matryca, która jest wykorzystywana w syntezie łańcuchów komplementarnych, co w końcowym etapie pozwala uzyskać dokładne kopie oryginalnego kwasu dezoksyrybonukleinowego. W tym przypadku istnieje wyraźna zgodność między zasadami azotowymi, gdy adenina łączy się z tyminą, a guaniną - tylko z cytozyną.
W przypadku wszelkich naruszeń ściśle określonychZgodnie z korespondencją pomiędzy ważnymi składnikami różnych cząsteczek w ciele pojawiają się patologie, które przejawiają się klinicznie przez choroby genetyczne. Mogą być przekazywane potomkom lub być niezgodne z życiem.
Ponadto, w oparciu o zasadęistotna analiza komplementarności - PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy). Za pomocą specyficznych detektorów genetycznych wykrywa się DNA lub RNA różnych patogenów chorób infekcyjnych lub wirusowych u osoby, co pomaga w przepisaniu leczenia zgodnie z etiologią zmiany.