Chicxulub - krater na półwyspie Jukatan: wymiary, pochodzenie, historia odkrycia

Wielu z nas słyszało o meteorycie Tunguska. W tym samym czasie niewiele osób wie o swoim bracie, który upadł na ziemię w niepamiętnych czasach. Chicxulub to krater powstały po upadku meteorytu 65 milionów lat temu. Jego pojawienie się na Ziemi doprowadziło do poważnych konsekwencji, które odbiły się na całej planecie.

Gdzie jest krater Chicxulub?

Znajduje się w regionie północno-zachodnimPółwysep Jukatan, a także na dnie Zatoki Meksykańskiej. Krater Chicter o długości 180 km twierdzi, że jest największym kraterem meteorytów na Ziemi. Część jest na lądzie, a druga część pod wodami zatoki.

Historia odkrycia

Odkrycie krateru było przypadkowe. Ponieważ ma olbrzymie rozmiary, nie było nawet podejrzeń o jego istnienie. Naukowcy odkryli to przypadkiem w 1978 r. Podczas geofizycznego przeglądu Zatoki Meksykańskiej. Wyprawa badawcza została zorganizowana przez Pemex (pełna nazwa to Petroleum Mexican). Przed nią było trudne zadanie - znaleźć pola naftowe na dnie zatoki. Geofizycy Glen Penfield i Antonio Camargo odkryli podczas swoich badań oszałamiająco symetryczny siedemnastokilometrowy łuk pod wodą. Dzięki mapie grawitacyjnej naukowcy odkryli kontynuację tego łuku na półwyspie Jukatan (Meksyk) w rejonie wsi Chicxulub.

Nazwa wsi jest tłumaczona z języka IndianMaya jako "demoniczny demon". Nazwa ta związana jest z niespotykaną dotąd liczbą owadów w tym regionie od czasów starożytnych. Uwzględnienie Półwyspu Jukatan na mapie (grawitacja) umożliwiło wiele założeń.

Potwierdzenie naukowe hipotezy

Zamknięte, znalezione łuki tworzą krągktórego średnica wynosi 180 kilometrów. Jeden z naukowców o nazwisku Penfield natychmiast zasugerował, że jest to krater uderzeniowy, który pojawił się w wyniku upadku meteorytu.

Jego teoria okazała się prawdą, co zostało potwierdzoneniektóre fakty. Wewnątrz krateru znaleziono anomalię grawitacyjną. Ponadto naukowcy odkryli próbki "kwarcu szokowego", które mają skompresowaną strukturę molekularną, a także szkliste tektyty. Substancje takie mogą powstawać tylko przy ekstremalnych wartościach ciśnienia i temperatury. Fakt, że Chicsklub - krater, który nie ma sobie równych na Ziemi, nie był już dłużej wątpliwy, ale niezbite dowody były potrzebne, by potwierdzić te założenia. I zostały znalezione.

Naukowo potwierdził hipotezę profesoraWydział University of Calgary Hildebrant w 1980 r. Ze względu na badania składu chemicznego skał terenu i szczegółowe zdjęcia satelitarne półwyspu.

Konsekwencje spadającego meteorytu

Uważa się, że Chicxulub jest kraterem utworzonym przezw upadku meteorytu, którego średnica jest nie mniejsza niż dziesięć kilometrów. Obliczenia naukowców pokazują, że meteoryt poruszał się pod małym kątem od południowego wschodu. Jego prędkość wynosiła 30 kilometrów na sekundę.

Upadek największego kosmicznego ciała na Ziemizdarzyło się około 65 milionów lat temu. Naukowcy sugerują, że to wydarzenie miało miejsce właśnie na przełomie paleogonu i okresu kredy. Konsekwencje tego uderzenia były katastrofalne i miały ogromny wpływ na dalszy rozwój życia na Ziemi. W wyniku zderzenia meteorytu z powierzchnią Ziemi powstał największy krater na Ziemi.

Według naukowców moc uderzenia przekroczyła wartośćkilka milionów razy większa siła bomby atomowej spadła na Hiroszimę. W wyniku zderzenia powstał największy krater na Ziemi, otoczony grzbietem o wysokości kilku tysięcy metrów. Wkrótce jednak runęł grzbiet z powodu trzęsień ziemi i innych geologicznych przekształceń wywołanych uderzeniem meteorytu. Według naukowców tsunami rozpoczęło się od silnego uderzenia. Prawdopodobnie wysokość ich fal wynosiła 50-100 metrów. Fale powędrowały na kontynenty, niszcząc wszystko na swojej drodze.

Globalne chłodzenie na naszej planecie

Fala uderzeniowa krążyła wokół całej Ziemi kilka razyrazy Wysoka temperatura spowodowała najsilniejsze pożary lasów. W różnych regionach planety nasiliły się wulkanizm i inne procesy tektoniczne. Liczne erupcje wulkanów i palenie dużych obszarów leśnych doprowadziły do ​​tego, że do atmosfery dostały się ogromne ilości gazów, pyłów, popiołu i sadzy. Trudno to sobie wyobrazić, ale wzburzone cząstki spowodowały proces wulkanicznej zimy. Polega ona na tym, że większość energii słonecznej odbija się w atmosferze, w wyniku czego następuje globalne ochłodzenie.

Podobne zmiany klimatyczne wraz z innyminajtrudniejsze konsekwencje uderzenia miały katastrofalny wpływ na żyjący świat planety. Rośliny nie miały wystarczającej ilości światła do fotosyntezy, co doprowadziło do spadku zawartości tlenu w atmosferze. Zniknięcie ogromnej części ziemskiej pokrywy roślinnej doprowadziło do śmierci zwierząt, którym brakowało pożywienia. Wydarzenia te doprowadziły do ​​całkowitego wyginięcia dinozaurów.

Wyginięcie na granicy okresu kredowego i paleogeńskiego

Upadek meteorytu jest teraz rozważanynajbardziej przekonująca przyczyna masowej śmierci całego życia w okresie kredowo-paleogeńskim. Wersja wymarcia żywych stworzeń miała miejsce jeszcze przed odkryciem Chicxuluba (krateru). I o przyczynach, które spowodowały chłodzenie klimatu, można się tylko domyślać.

Naukowcy odkryli wysoką zawartość irydu.(bardzo rzadki pierwiastek) w osadach, których wiek wynosi około 65 milionów lat. Ciekawostką jest to, że wysokie stężenie pierwiastka znaleziono nie tylko na Jukatanie, ale także w innych częściach planety. Dlatego eksperci twierdzą, że najprawdopodobniej był deszcz meteorytów.

Na granicy paleogenu i kredy wszyscy wymarli.dinozaury, latające pangoliny, gady morskie, które długo panowały w tym okresie. Absolutnie wszystkie ekosystemy zostały zniszczone. W przypadku braku dużych jaszczurek nastąpiło przyspieszenie ewolucji ptaków i ssaków, których różnorodność gatunkowa znacznie wzrosła.

Według naukowców można założyć, żeinne masowe wymieranie wywołano upadkiem dużych meteorytów. Dostępne obliczenia sugerują, że duże ciała kosmiczne spadają na Ziemię raz na sto milionów lat. A to w przybliżeniu odpowiada czasom między masowymi wymieraniami.

Co się stało po upadku meteorytu?

Co wydarzyło się na Ziemi po upadku meteorytu? Według paleontologa Daniela Durda (Colorado Research Institute), w ciągu kilku minut i godzin, bujny i kwitnący świat planety zamienił się w zdewastowaną ziemię. Tysiące kilometrów od miejsca, w którym spadł meteor, wszystko zostało całkowicie zniszczone. Cios zabrał życie ponad trzech czwartych wszystkich żywych stworzeń i roślin na Ziemi. Dinozaury najbardziej ucierpiały, wszystkie wymarły.

Przez długi czas ludzie nawet nie zdawali sobie sprawyistnienie krateru. Ale po tym, jak został znaleziony, potrzebne były jego badania, ponieważ naukowcy zgromadzili wiele hipotez, które trzeba przetestować, pytania i założenia. Jeśli spojrzeć na Półwysep Jukatan na mapie, trudno wyobrazić sobie rzeczywisty rozmiar krateru na ziemi. Jego północna część znajduje się daleko od wybrzeża i jest pokryta 600 metrami oceanicznych osadów.

W 2016 r. Naukowcy rozpoczęli wiercenie w obszarze morskiej części krateru w celu wyodrębnienia próbek rdzenia. Analiza wyekstrahowanych próbek rzuci światło na wydarzenia, które miały miejsce dawno temu.

Wydarzenia po katastrofie

Upadek asteroidy odparował ogromną część ziemi.kora. Gruz wzbił się w niebo nad miejscem katastrofy, na Ziemi wybuchły pożary i wybuchy wulkanu. To sadza i kurz blokowały światło słoneczne i pogrążyły planetę w bardzo długim okresie zimowego mroku.

W ciągu najbliższych miesięcy kurz i gruzrozpadły się na powierzchni Ziemi, pokrywając planetę gęstą warstwą pyłu asteroidalnego. Ta warstwa jest dla paleontologów dowodem na punkt zwrotny w historii Ziemi.

W regionie Ameryki Północnej przed uderzeniem meteorytubujne lasy rozkwitały gęstymi paprociami i kwiatami. Klimat w tamtych czasach był o wiele cieplejszy niż dziś. Na biegunach nie było śniegu, a dinozaury krążyły nie tylko na Alasce, ale także na Wyspach Seymour.

Konsekwencje uderzenia meteorytu na ziemi naukowcówzbadano analizując warstwę kredy-paleogenu, znalezioną w ponad 300 miejscach na całym świecie. Dało to powód do powiedzenia, że ​​w pobliżu epicentrum wydarzeń całe życie zostało zabite. Przeciwna część planety ucierpiała na skutek trzęsień ziemi, tsunami, braku światła i innych skutków katastrofy.

Te żywe stworzenia, które nie umarły, natychmiast zmarłyz braku wody i jedzenia zniszczonego przez kwaśne deszcze. Śmierć roślinności doprowadziła do śmierci roślinożerców, z czego ucierpiały także mięsożerne, pozostawiając je bez jedzenia. Wszystkie linki w łańcuchu zostały zerwane.

Nowe założenia naukowców

Według naukowców, którzy badali skamieniałości,Tylko najmniejsze stworzenia mogły przetrwać na Ziemi (na przykład szopy pracz). W tych warunkach mieli szansę przetrwać. Ponieważ jedzą mniej, szybciej się rozmnażają i łatwiej się adaptują.

Skamieliny sugerują, że w Europie iAmeryka Północna miała bardziej korzystną sytuację po katastrofie niż w innych miejscach. Masowe wymieranie to podwójny proces. Jeśli coś zginie z jednej strony, coś musi powstać po drugiej stronie. Tak mówią naukowcy.

Rekonstrukcja Ziemi zajęła dużo czasu. Minęły setki, a nawet tysiące lat, zanim przywrócono ekosystemy. Można przypuszczać, że oceany zajęły trzy miliony lat, aby przywrócić normalne życie organizmów.

Po silnych pożarach paprocie osiadły w ziemi,szybko osiadłszy zwęglone regiony. Te ekosystemy, które uniknęły ognia, były zamieszkane przez mchy i glony. Obszary najmniej dotknięte zniszczeniem stały się miejscami, w których niektóre gatunki żywych stworzeń mogły przetrwać. Później osiedlili się na całej planecie. Na przykład w rekinach oceanów przetrwały ryby i krokodyle.

Całkowite wyginięcie dinozaurów otworzyło się na nowenisz ekologicznych, które mogą zajmować inne stworzenia. Co więcej, migracja ssaków do wyzwolonych miejsc doprowadziła do ich współczesnej obfitości na planecie.

Nowe informacje o przeszłości naszej planety

Wiercenie największego na świecie krateru,znajduje się na obszarze półwyspu Jukatan, a pobieranie coraz to nowych próbek umożliwi naukowcom uzyskanie większej ilości danych na temat sposobu powstawania krateru oraz skutków upadku na tworzenie się nowych warunków klimatycznych. Próbki pobrane z wnętrza krateru pozwolą specjalistom zrozumieć, co stało się z Ziemią po najsilniejszym uderzeniu i jak przywrócono życie. Naukowcy są zainteresowani zrozumieniem, jak doszło do wyzdrowienia i kto pierwszy powrócił, jak szybko pojawiła się ewolucyjna różnorodność form.

Pomimo faktu, że niektóre gatunki zostały zabite iorganizmy, inne formy życia zaczęły kwitnąć podwójnie. Według naukowców ten obraz cierpienia na planecie można wielokrotnie powtarzać w całej historii Ziemi. I za każdym razem, gdy wszystkie żywe istoty ginęły, a później miały miejsce procesy odnowy. Prawdopodobnie przebieg historii i rozwoju byłby inny, gdyby 65 milionów lat temu asteroida nie spadła na planetę. Eksperci nie wykluczają również, że życie na planecie powstało z powodu upadku dużych asteroid.

Zamiast posłowia

Upadek asteroidy spowodował najsilniejszyhydrotermalna aktywność Krateru Chicxuluba, który najprawdopodobniej trwał 100 000 lat. To może umożliwić hipermatofile i termofile (są to egzotyczne jednokomórkowe organizmy) do rozkwitu w gorącym środowisku, osadzając się w kraterze. Tę hipotezę naukowców należy przetestować. To wiercenie skał może pomóc rzucić światło na wiele wydarzeń. Dlatego naukowcy wciąż mają wiele pytań, na które należy odpowiedzieć studiując Chiksulub (krater).