Carrier Charon. Mitologia starożytnego świata

Starożytna mitologia jest odrębną częściąliteratura, która fascynuje czytelnika swoim bogatym światem i pięknym językiem. Oprócz ciekawych opowieści i opowieści o bohaterach, przedstawia podstawy wszechświata, wskazuje miejsce człowieka w nim, a także jego zależność od woli bogów. Bóstwa z kolei często wyglądały jak ludzie z ich pasjami, pragnieniami i wadami. Szczególne miejsce zajmował Charon - mitologia z góry wyznaczała miejsce przewoźnika między światem żywych i umarłych.

Jak wyglądał świat?

Zbadamy bardziej szczegółowo, kto był i jakspojrzał Charon. Mitologia starożytnego świata wyraźnie wskazuje, że w rzeczywistości istnieją tylko trzy światła: podziemne, nadziemne i podwodne. Chociaż podwodne można bezpiecznie przypisać do ziemskiego świata. Te trzy królestwa rządzone były przez trzech braci, równych pod względem siły i ważności: Zeus, Posejdon i Hades od Greków (Jowisz, Neptun i Pluton w Rzymianach). Niemniej jednak Zeus Gromowład był uważany za główny, jednak nie wchodził w sprawy swoich braci.

Ludzie zamieszkiwali świat żywych - królestwo Zeusa, ale potemŚmierć ich ciał polegała na grobie, a dusza została wysłana do siedziby Hadesu. I pierwszą osobą, jeśli mogę tak powiedzieć, którą dusza spotkała w drodze do piekła, był Charon. Mitologia uważa go zarówno za przewoźnika, strażnika, jak i inspektora podatkowego. Prawdopodobnie dlatego, że pilnował go, aby żywi ludzie nie siedzieli w jego łodzi, dusze nie wracały, a za swoją pracę pobierał pewną zapłatę.

Starożytna mitologia: Charon

Syn Erebusa i Nicks, Darkness and Nights, nosicielPodziemny świat miał łódź, wypaczoną przez robaki. Uważa się, że dusza, którą przewoził przez rzekę Styks, ale według innej wersji, płynął wzdłuż rzeki Acheron. Najczęściej opisywał go starzec, bardzo ponury, ubrany w szmaty.

Dante Alighieri, twórca "Boskiej komedii"Umieścił Charona w pierwszym kręgu piekła. Prawdopodobnie właśnie tam podziemna rzeka, która dzieliła świat żywych i umarłych, niosła wody. Virgil działał jako dyrygent Dantego i nakazał przewoźnikowi wzięcie poety żywego w swojej łodzi. Jak wyglądał przed nim, jak wyglądał Charon? Rzymska mitologia nie przeczy greckiej: stary człowiek miał niesamowity wygląd. Jego warkocze były rozczochrane, zdezorientowane i szare, a jego oczy płonęły ostrym ogniem.

Jest jeszcze jeden niuans, o którym mówi mitologia: Charon niósł dusze zmarłych tylko w jednym kierunku i tylko tych ludzi, którzy zostali pochowani w grobach z wypełnieniem wszystkich rytuałów. A jednym z niezbędnych warunków było dostarczenie zmarłemu monety, za którą mógł zapłacić z przewoźnikiem. Obol został złożony martwy pod językiem i jest prawdopodobne, że bez pieniędzy nie można było dostać się do starożytnego piekła.

Charon i żyjący ludzie

Teraz czytelnik wie, jak wyglądał Charon.(mitologia). Brakuje oczywiście fotografii, ale wielu artystów przedstawiało na swoich płótnach ponurego starego boga ze świata podziemnego. Jak wiecie, przewoźnik bez problemu zasadził martwe dusze w swojej wieżyczce, biorąc za to zapłatę. Jeśli istniały dusze, które nie miały obola, musiały czekać sto lat, aby dostać się na ten brzeg za darmo.

Jednak byli też żywi ludzie, którzy z własnej wolilub przez kogoś innego, pojechali do Hadesu przed swoim czasem. W "Eneidzie" Wergiliusza mówi się, że tylko odgałęzienie ze złotego drzewa rosnącego w zagajniku Persefony (żona Aidy) może służyć jako przepustka dla nich. To ona wykorzystała Aeneasa na polecenie Sybilli.

Cunning zmusił mnie do przeniesienia się na drugą stronęOrfeusz: nikt ze świata żywych i umarłych, ani bogowie, ani śmiertelnicy nie mogliby oprzeć się dźwiękom jego złotej cithary. Herkules, wykonując jeden z jego wyczynów, również przyszedł do Hadesu. Ale pomógł mu bóg Hermes - kazał wydać zmarłych władcy świata. Według innej wersji, bohater zmusił Kharona do przetransportowania go, za co przewoźnik został później ukarany przez Plutona.

Charon w sztuce

Charon w mitologii nie pojawił się natychmiast. Homer w swoich epikach nie wspomniał o nim, ale już pod koniec VI wieku. BC. e. Ta postać pojawiła się i zdecydowanie zajęła jego miejsce. Często był przedstawiany na wazach, jego wizerunek był używany w sztukach (Arystofanes, Lucian, Prodicus). Często artyści uciekali się do tej postaci. Genialny malarz renesansu Michelangelo, pracujący nad projektem Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie, namalował Charona na płótnie "Dzień Sądu Ostatecznego". Ponure bóstwo starożytnego świata wykonuje tutaj swoje dzieło, przenosi tylko dusze grzeszników i nie wszystkie z nich są martwe z rzędu.