Metoda dialektyczna w filozofii

Dialektyka w filozofii jest sposobem myślenia, w którym rzeczy i zjawiska są rozpatrywane w ich kształtowaniu i rozwoju, w bliskim połączeniu ze sobą, w walce i jedności przeciwieństw.

W starożytności, w rozsądnym świeciebył reprezentowany jako wieczne stawanie się i ruch, w którym przeciwieństwa współistnieją i są w jedności. Wcześni greccy filozofowie ten nieskończonej zmienności świata, a jednocześnie powiedział, że przestrzeń - to piękny i zakończył całość jest w stanie spoczynku. Ich dialektyka pojawiły się jako opis ruchu i odpoczynku, a także refleksji nieustannej przemiany jednego elementu w drugi, jedno do drugiego.

Dialektyczna metoda sofistów została zredukowana do czystejnegacja: zwracając uwagę na ciągłą zmianę pomysłów i koncepcji obalających się nawzajem, doszli do wniosku o względności i ograniczeniach ludzkiej wiedzy w ogóle, uważali, że niemożliwe jest zrozumienie prawdy.

Owocna walka

ba przeciwnych idei jest coZastosowana została dialektyczna metoda Sokratesa, starożytnego greckiego filozofa, który wykładał swoje idee o świecie nie w traktatach, ale ustnie, nawet monologicznie. Prowadził rozmowy z mieszkańcami Aten, w których nie przedstawiał swojego stanowiska, ale zadawał pytania rozmówcom, przy pomocy których próbował pomóc im pozbyć się uprzedzeń i dojść do prawdziwego sądu na własną rękę.

Najbardziej dialektyczną metodę opracował GeorgeHegel, niemiecki filozof dziewiętnastego wieku: jego główną ideą jest to, że przeciwieństwa wykluczają się wzajemnie, a jednocześnie wzajemnie się sugerują. Sprzeczność z Heglem jest impulsem do ewolucji ducha: sprawia, że ​​myśl posuwa się naprzód, od prostego do złożonego i coraz bardziej kompletnego wyniku.

Hegel widzi główną sprzeczność w samej idei absolutu: nie może po prostu oprzeć się nie-absolutnej, skończonej, w przeciwnym razie byłaby ograniczonai nie będą absolutne. Dlatego bezwzględny musi zawierać ograniczoną lub inną. Tak więc, w prawdzie absolutnej istnieje jedność przeciwstawnych, prywatnych i ograniczonych idei, które, uzupełniając się nawzajem, wychodzą z bezwładności i zyskują nową, bardziej prawdziwą formę. Ten ruch obejmuje wszystkie szczególne koncepcje i idee, wszystkie części świata duchowego i fizycznego. Wszystkie one istnieją w nierozerwalnym związku ze sobą iz absolutem.

Dialektyczna metoda Hegla jest procesem samodoskonalenia koncepcji. Dialektyka jest zarówno metodą, jak i treścią jej filozofii.

Używała także filozofii marksistowskiejmetoda dialektyczna, ale to jest ściśle związane z materialistycznego pojmowania życia i człowieka, a zatem bardziej praktyczne: uzna, głównie społeczne zamiast sprzeczności czysto filozoficznych.

Metoda dialektyczna została zastosowana nie tylko wWestern, ale także we wschodniej filozofii: na przykład w Chinach jest to koncepcja Yin i Yang - dwa różne aspekty jednej rzeczywistości, która zamienia się w siebie nawzajem.

Metoda dialektyczna przeciwstawia się metafizycznej metodzie, która zostaje zwrócona do źródeł bycia jako takich, do poszukiwania pierwotnej natury rzeczywistości.