Malarstwo: renesans. Twórczość włoskich artystów renesansowych

Renesans - przetłumaczony z francuskiego„Odrodzenie”. Jest to nazwa całej epoki, która symbolizuje intelektualne i artystyczne rozkwit kultury europejskiej. Ożywienie urodził się we Włoszech na początku XIV wieku i osiągnął swój szczyt w XVI wieku, zapoczątkowując w dobie blaknięcie spadku kulturowego i stagnacji (Średniowiecze), który został oparty na barbarzyństwa i ciemnoty.

Po raz pierwszy o renesansie pisał historyk włoskiego pochodzenia, malarz i autor prac o życiu sławnych artystów, rzeźbiarzy i architektów Giorgio Vasari na początku XVI wieku.

Pierwotnie termin "Odrodzenie"pewien okres (początek XIV wieku) powstawania nowej fali sztuki. Ale po jakimś czasie ta koncepcja nabrała szerszej interpretacji i zaczęła oznaczać całą erę rozwoju i kształtowania kultury przeciwnej feudalizmowi.

Okres renesansu jest ściśle związany z pojawieniem sięnowe style i techniki malarskie we Włoszech. Istnieje zainteresowanie antycznymi obrazami. Sekularyzm i antropocentryzm są nieodłącznymi cechami, które wypełniają rzeźby tego czasu i malarstwo. Renesans wypiera ascetyzm, który charakteryzuje epokę średniowiecza. Interes dociera do wszystkich doczesnych, bezgranicznych piękno przyrody i, oczywiście, do człowieka. Artyści renesansu podchodzą do wizji ludzkiego ciała z naukowego punktu widzenia, starają się wypracować wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Obrazy stają się realistyczne. Malarstwo jest pełne niepowtarzalnego stylu. Ustanowiła podstawowe kanony smaku w sztuce. Nowa koncepcja poglądu na świat jest szeroko rozpowszechniona pod nazwą "humanizm", zgodnie z którą osoba jest uważana za najwyższą wartość.

Kultura artystyczna okresu renesansu

Duch rozkwitu ma szeroki wyraz w obrazachtego czasu i nasyca szczególną zmysłowość malarstwem. Epoka renesansu łączy kulturę z nauką. Artyści zaczęli postrzegać sztukę jako gałąź wiedzy, studiując dokładnie fizjologię człowieka i otaczającego go świata. Dokonano tego, aby bardziej realistycznie oddać prawdę o stworzeniu Boga i wydarzeniach mających miejsce na ich płótnach. Wiele uwagi poświęcono przedstawianiu religijnych podmiotów, które nabyły ziemską treść dzięki umiejętnościom geniuszy, takich jak Leonardo da Vinci.

Istnieje pięć etapów rozwoju włoskiej sztuki renesansu.

Gotyk międzynarodowy (dworski)

Pochodzący z początku XIII wieku dwór gotycki(ducento) charakteryzuje się nadmierną barwą, pompatycznością i pretensjonalnością. Głównym rodzajem obrazów jest miniatura przedstawiająca ołtarze. Artyści używają kolorów tempera, tworząc swoje własne malarstwo. Renesans jest bogaty w znane postacie tego okresu, na przykład włoskich malarzy Vittore Carpaccio i Sandro Botticellego.

Okres ciąży (protorenesans)

Następny etap, który, jak się sądzi,Przewiduje on renesansu, zwany Protorenessans (trecento) i występuje pod koniec XIII - początek XIV wieku. W związku z szybkim rozwojem humanistycznego świata sztuki okres historyczny odsłania wewnętrzny świat człowieka, jego duszy, ma głębokie znaczenie psychologiczne, ale jednocześnie ma prostą i przejrzystą strukturę. Przedmioty religijne cofają się w tle, a świeccy stają się przywódcami, a jako bohater pojawia się osoba z jego uczuciami, mimiką i gestami. Pojawiają się pierwsze portrety włoskiego renesansu, które zastępują ikony. Znani artyści tego okresu to Giotto, Pietro Lorenzetti.

Wczesny renesans

Na początku XIV wieku, na początkuOdrodzenie (quattrocento), symbolizujące rozkwit malarstwa z brakiem przedmiotów religijnych. Twarze na ikonach zyskują ludzką postać, a krajobraz, jako gatunek w malarstwie, zajmuje osobną niszę. Założycielem kultury artystycznej wczesnego renesansu jest Mozáčcho, którego podstawa jest intelektualna. Jego obrazy mają wysoki realizm. Wielcy mistrzowie badali perspektywę liniową i powietrzną, anatomię i wykorzystali wiedzę w swoich tworach, na której można zobaczyć właściwą trójwymiarową przestrzeń. Przedstawicielami wczesnego renesansu są Sandro Botticelli, Piero della Francesca, Pollayolo, Verocchio.

Wysoki renesans lub "złoty wiek"

Od końca XV wieku rozpoczął się etap wysokiego renesansu(cinquecento) i trwało stosunkowo krótko, aż do początku XVI wieku. Jego centrum stanowiło Wenecja i Rzym. Artyści poszerzają swoje horyzonty ideologiczne i interesują się kosmosem. Człowiek pojawia się na obrazie bohatera, zarówno duchowo, jak i fizycznie. Aktorami tej epoki są Leonardo da Vinci, Rafael, Titian Vecellio, Michelangelo Buonarrotti i inni. Wielki włoski renesansowy artysta Leonardo da Vinci był „uniwersalny człowiek” i był w ciągłym poszukiwaniu prawdy. Łapanie rzeźbę, dramat, różnorodnych eksperymentów naukowych, udało mu się znaleźć czas na malowanie. Tworzenie „Madonnę skał” graficznie wygenerowany stylu malarz światła i cienia, w którym związek ma światła i cienia tworzy efekt objętości i znanego „Mona Lisa” jest wykonane za pomocą techniki „smuffato”, tworząc wrażenie zamglenia.

Później renesans

W późnym renesansie, któryna początku XVI wieku doszło do zajęcia i grabieży miasta Rzymu przez wojska niemieckie. To wydarzenie oznaczało początek ery wymarcia. Rzymskie centrum kultury przestało być patronem najsłynniejszych postaci i zmuszono je do podróży do innych miast w Europie. W wyniku powstania rozbieżności pomiędzy poglądami wiary chrześcijańskiej i humanizmu w końcu XV wieku staje się dominującym stylu manieryzmu, który charakteryzuje malarstwo. Renaissance stopniowo zbliża się do końca, ponieważ podstawą tego stylu jest uważany za piękny sposób, że przysłania idei harmonii świata, prawdy i wszechmocy rozumu. Kreatywność staje się skomplikowana i przybiera cechy konfrontacji różnych kierunków. Świetne dzieła należą do tak znanych artystów jak Paolo Veronese, Tinoretto, Jacopo Pontormo (Carrucci).

Włochy stały się kulturalnym centrum malarstwa i zaprezentowały świat genialnym artystom tego okresu, którego obrazy nadal wywołują emocjonalną rozkosz aż po dzień dzisiejszy.

Oprócz Włoch, rozwój sztuki i malarstwamiał ważne miejsce w innych krajach europejskich. Ten prąd nazywano Północnym Renesans. Szczególnie warto zwrócić uwagę na obraz Francji renesansu, który rozrósł się na własnej ziemi. Koniec wojny stuletniej spowodował wzrost uniwersalnej samoświadomości i rozwoju humanizmu. We francuskiej sztuce jest realizm, połączenie z wiedzą naukową, przyciąganie do obrazów starożytności. Wszystkie te cechy zbliżają go do Włocha, ale obecność tragicznej nuty na płótnach jest znaczącą różnicą. Znani artyści renesansu we Francji - Angerran Sharonton, Nicola Froman, Jean Fouquet, Jean Clouet the Elder.