Główną cechą romantyzmu. Znaki romantyzmu w literaturze

Niedoświadczony w literaturze człowiek, spierający się ow tej erze, zmniejsza swoją wartość do tak znanego romansu, który, należy zauważyć, jest zasadniczo zły. Założenie, że estetyka tego czasu zostanie zredukowana do kultu miłości, będzie podobne. W rzeczywistości, każde dzieło literatury, malarstwa lub kina zasadniczo ma to piękne, jasne odczucie w różnorodności jego przejawów, ale nie jest to jedyna podstawowa cecha.

W tym artykule spróbuję określić, jakie są główne cechy estetyki romantyzmu. W tym celu sięgamy do historycznej i kulturalnej pamięci ludzkości, jej dziedzictwa w dziedzinie sztuki.

Ramy czasowe

Przed określeniem głównych cech romantyzmu,trzeba zrozumieć, kiedy był to główny kierunek w sztuce. Estetyka charakterystyczna dla tego okresu powstała w wyniku reakcji na ściśle znormalizowany klasycyzm. Jeśli chodzi o ramy czasowe, to styl romantyzmu powstał w drugiej połowie XVIII wieku. Podobnie jak w innych dziedzinach, rozważamy, aby zacząć tworzyć się w Europie, a mianowicie w Niemczech, skąd rozprzestrzenił się do Anglii, Francji, Włoch i ostatecznie do Ameryki. Po ostatecznym ukształtowaniu się estetyki romantyzmu kierunek rozprzestrzenił się niemal na cały świat.

Reakcja protestacyjna przeciwko normatywności

Jak wspomniano wcześniej, przedstawiciele romantyzmu pisali swoje utwory na rzecz niezgody z estetyką klasycyzmu, której sztuka była wówczas przedmiotem.

Chodzi o to, że cała poprzednia era (zkulturowy punkt widzenia) w świecie istniała wyraźna tendencja do normalizacji, redukcji do próby. W odniesieniu do systemu gatunkowego działały skrajnie surowe kanony, a treść prac została zdeterminowana wyłącznie przez problem wyboru między sercem a obowiązkiem. Tego rodzaju ramy znacznie ograniczyły zarówno kreatywność, jak i problemy. Co więcej, społeczeństwo tego okresu dokonało znaczącego skoku, który wymagał globalnych zmian w systemie estetycznym i ukształtował charakterystyczne cechy romantyzmu.

Ludzkość nagle zdała sobie sprawę z jej kruchości,bezbronność wobec wszechświata i natychmiast zareagował na to odkrycie z zupełnie nową, rewolucyjną kreatywnością. Główną cechą romantyzmu jest ten właśnie protest na sposób życia, normatywność i całkowite stłumienie osobowości pisarza, poety, artysty lub kompozytora.

Postawy wobec autorstwa

Jeśli w epoce renesansu został założony autorpiedestał i podniesiony do rangi twórcy, wtedy klasycyzm nie rozpoznał tego. Teksty zostały bezwzględnie zepchnięte na dalszy plan i ustąpiły miejsca epickiej i dramatycznej twórczości. Główną cechą romantyzmu jest to, że tę epokę można bezpiecznie nazwać samodzielnym tworzeniem. Tekst powraca do literatury, uczuć, ekspresji, muzyki, dynamiki, emocji, pewnego nerwu.

Ponadto temat dzieł sztuki zmienił się radykalnie, ale należy to powiedzieć nieco później.

Podstawy filozoficzne

Jak każde zjawisko w kulturze światowej, romantyzmpolegał na pewnych poglądach w filozofii. W Niemczech, gdzie kierunek rozprzestrzeniał się po całym świecie, prace Gottlieba Fichtego i Immanuela Kanta stały się taką podstawą. Na czele głównych nauk tego okresu znajdował się problem twórczych możliwości umysłu. Mimo, że wspomniane prace stanowiły podstawę estetyki, ciągle z nimi prowadzono kontrowersje, dzięki którym sztuka romantyczna otwierała coraz więcej możliwości.

Wcześniejsze wiodące koncepcjeBenedict Spinoza, John Locke i Rene Descartes niemal natychmiast zniknęli z tła i byli mocno krytykowani. Wszechogarniający racjonalizm i deifikacja człowieka jako istot rozumnych stały się nie do zaakceptowania dla rozwijającego się kierunku i ustąpiły miejsca gloryfikacji uczuć danej osoby.

Tak udany niemiecki kierunek zauważył Coleridge'a, dzięki któremu styl romantyzmu przeniknął do Anglii i dalej do Francji.

Manifestacje charakterystycznych cech w sztuce

Oczywiście zmiany w filozoficznej koncepcji nie sąnie może pociągać za sobą zmian bezpośrednio w pracach. Dzieła sztuki nabrały zupełnie nowego charakteru: w literaturze pojawiły się nowe gatunki, preferowano nowe postaci stylistyczne.

Główną cechą romantyzmu w malarstwie stała sięprzejawiać się w postaci zmian w zakresie pracy. Artyści zaczęli nęcić wątek tajemniczego, nieznanego, ukrytego za horyzontem. Na płótnach coraz częściej pojawiały się nocne krajobrazy. Motyw drogi, podróży stał się stałym atrybutem romantycznego malarstwa. Pierwszy plan obrazów tej epoki jest z reguły płacony znacznie mniej uwagi niż drugi, co prowadzi do nieskończoności.

Muzyka romantyzmu znów znalazła wyraz, napięcie emocjonalne. Co więcej, kompozycja utworów stała się bardziej rozmyta, a granice gatunku są widmowe.

Praktycznie dla wszystkich rodzajów sztuki odrzucono ścisły podział na gatunki wysokie, średnie i niskie, które najwięcej uwagi poświęciły w epoce klasycyzmu.

Literatura romantyczna

Mówiąc o tym nurcie w sztuce, największą uwagę należy zwrócić na literaturę, ponieważ to właśnie w niej tradycyjna estetyka romantyzmu przejawiła się w pełni i wszechstronnie.

Było to wielokrotnie powtarzaneKierunek charakteryzuje się pewnym pragnieniem niepewności, odnalezieniem się w zupełnie innym wcieleniu, poszukiwaniem wolności od konwencji i życia codziennego. Jeśli spojrzeć na najbardziej znaną, można powiedzieć, kanoniczne, dzieła literackie, ta funkcja może być łatwo wykryta.

Tęsknota za nieznanym

Znaki romantyzmu w literaturze pojawiają się wkilka aspektów. Przede wszystkim należy podkreślić stałą opozycję prawdziwych twórców, wolnych, wywyższonych natur i tzw. Filistynów.

Sztuka tego okresu wywyższa kreatywność,stawia ją ponad wszelkie inne realia życia. To właśnie wyznacza klasycznego bohatera dzieł z epoki romantyzmu. Zawsze jest to osoba, która jest w konflikcie z resztą świata, obca mu, szukająca ucieczki od wytrwałych łap codziennego, szarego i ograniczonego życia.

Konfrontacja dwóch światów

Główną cechą romantyzmu w literaturze jest równieżzdeterminowany obecnością obowiązkowego mistycznego, tajemniczego elementu, drugiego planu rzeczywistości. Jeśli wyrazić terminologię filologiczną, ten komponent estetyki można nazwać podwójnością. Romantyczny bohater zawsze jest charakterystyczny dla niektórych eskapizmów. Magiczny i zwyczajny współistnieć na kartach dzieł literackich w tym samym czasie, będąc w stałym konflikcie ze sobą.

Rozpoznawalne miejsce i czas

Manifestuj charakterystyczne cechy romantyzmu wliteratura również w tak zwanym kolorze lokalnym. Autorzy tego okresu bardzo aktywnie zwrócili się w stronę folkloru, studiowania historii, kultury, co znalazło odzwierciedlenie w pracy literackiej. Miasta, ulice, epoki są zawsze oczywiste, namacalne w literaturze tego okresu.

Warto zauważyć, że autorzy częściej uciekają się doopis wydarzeń z poprzednich epok, a nie współczesności. Niemal zawsze w pracach istnieje pewien czasowy dystans między pisaniem dzieła a wydarzeniami w nim określonymi. Nawet całkowicie fikcyjne historie często pokrywają się z rzeczywistością, są w niej zanurzone.

Jak to odzwierciedla się w literaturze rosyjskiej

Oczywiście romantyczna estetyka nie mogłaominąć podatną literaturę rosyjską. Pisarze i poeci dobrowolnie podchwycili fenomen europejski i dostosowali go do swojej rzeczywistości. Jeśli przyjrzymy się bliżej rosyjskiej literaturze, która istniała w tym czasie, zauważysz, że główne cechy rosyjskiego romantyzmu znalazły odzwierciedlenie przede wszystkim w jego pragnieniu magicznej, mistycznej, a czasem nawet demonicznej. Jeśli w twórczości twórców europejskich ta chwila była obecna tylko jako jeden ze składników, w rosyjskiej literaturze stała się absolutną dominantą.

W przeciwieństwie do angielskiego lub niemieckiegoLiteratura rosyjska, choć absorbowała charakterystyczne cechy romantyzmu, zwracała większą uwagę na utwory liryczne: ballady, wiersze, wiersze, a nie powieści i krótkie formy. W tym okresie poezja stała się definiującym rodzajem kreatywności.

Cechy rosyjskiego romantyzmu mają wiele wspólnego z Europejczykami, ale w znacznym stopniu różnią się od nich ze względu na sytuację historyczną tego okresu.

Przedstawiciele w literaturze

Oczywiście powinieneś zacząć od niemieckich romantyków,ponieważ to oni przekazali światu ten literacki kierunek. Oczywiście, po pierwsze są to bracia Schlegel i Novalis, którzy jako pierwsi ogłosili się przedstawicielami nowej sztuki. Główna cecha romantyzmu - pragnienie ucieczki od rzeczywistości - objawiła się w swoich pracach wcześnie i dość mocno. Heinrich Heine i Johann Wolfgang Goethe są oczywiście uważani za jednego z głównych przedstawicieli tego kierunku.

W Anglii głównymi przedstawicielami romantyzmu sąGeorge Gordon Byron, William Blake i Robert Burns. Wśród francuskich autorów tego nurtu można wymienić tylko Victor Hugo, Chateaubriand, Adelbert Musset.

Rosyjscy przedstawiciele romantyzmu - to jest wcześniejsuma, Żukowski, batiuszkow, Odewewciew. Niektóre dzieła Puszkina idealnie pasują do tej estetyki (Rusłan i Ludmiła uważani są przez wielu badaczy za wyłącznie romantyczne dzieła).

Jednym z kanonicznych przykładów romantycznej poezji jest wiersz Lermontowa "Żagiel".