Dlaczego Rosja potrzebuje rakiet hipersonicznych?

Świat na naszej planecie spowodowany jest niestetygłównie dzięki równowadze potencjałów strategicznych głównych krajów - rywali. Parytet geopolityczny został po raz pierwszy zerwany w 1945 r. Przez pojawienie się w amerykańskim arsenale wojskowym broni jądrowej.

W 1947 r. ZSRR był w stanie stworzyć bombę atomową, aleprzywódcy kraju stanęli przed problemem dostarczenia głowicy do celu. Pierwszym tymczasowym środkiem było skopiowanie amerykańskiego bombowca B-29, który służył wówczas jako główny nośnik broni masowego rażenia.

Pojawienie się międzykontynentalnych rakiet ponownie naruszyłorównowagę strategiczną, tym razem na korzyść ZSRR. Jednak trajektoria balistyczna była łatwa do przewidzenia, co stworzyło warunki do zniszczenia pojazdu dostawczego na różnych etapach lotu.

Po raz pierwszy z problemem niskiej skuteczności działaniaSiły obrony powietrznej przeciwko obiektom wysoko i wysokoszybkim napotkano w 1973 r. Przez izraelskie siły zbrojne. Na ogromnej wysokości nad terytorium państwa latał radziecki wielofunkcyjny samolot MiG-25. Wszystkie działania zwykle stosowane w takich przypadkach, w tym wystrzeliwanie pocisków przeciwlotniczych, okazały się bezużyteczne. Unikalny sufit i fantastyczna prędkość na tamte czasy po prostu nie pozwalały im dogonić celu.

Na początku lat dziewięćdziesiątych naukowcy zajmujący się rozwojem w różnych krajach zaczęli szukać broni, która byłaby trudna do zneutralizowania, nawet jeśli zostanie wykryta przez systemy ostrzegawcze.

Opracowane hipersoniczne pociski z Rosji stały się odpowiedzią na amerykański program Prompt Global Strike (środek globalnego natychmiastowego uderzenia).

Przeciwdziałanie dominacji USA w zakresie inicjatywy strategicznej odbywa się w różnych kierunkach.

Jednym z nich było stworzenie bloków bojowych, które mogą zmienić trajektorię po oddzieleniu od głowy i dotarciu do celu z nieprzewidywalnym kierunkiem.

Kolejna linia rozwoju trudnych do zabezpieczenia środkówdostawa stała się hipersonicznymi rakietami Rosji. Ich główną różnicą w stosunku do konwencjonalnych pocisków balistycznych jest prędkość, wielokrotnie przekraczająca liczbę M (co odpowiada około 1070 km / h).

Pierwsze eksperymenty na tworzeniu nowych broni,które trudno było przechwycić, zaczęło się w latach osiemdziesiątych. Dyna Soar X-20 był amerykańskim projektem bezzałogowego samolotu orbitalnego rozpoczynającego się w stratosferycznych warstwach atmosfery (na wysokości około 30 tysięcy metrów) od naddźwiękowego samolotu. Odpowiedzią mogą być naddźwiękowe pociski Rosji systemu lotniczego "Spiral", zdolne do przyspieszenia do 7 tysięcy km / h, ale wkrótce oba programy zostały anulowane. Wydatki na prace projektowe i budowlane okazały się zaporowe, nawet dla amerykańskiej gospodarki.

Minęły trzy dekady, ale zadanie utrzymania strategicznego parytetu nie straciło na znaczeniu. "Cyrkon" - tak zwane nowe hipersoniczne pociski Rosji.

2013, Międzynarodowe Lotnictwo i Kosmossalon wystawowy w Żukowskim. Wspólna rosyjsko-indyjska firma BraMosAerospace donosi o planach stworzenia broni, której najnowsze i najbardziej obiecujące systemy obrony przeciwrakietowej nie będą w stanie przechwycić.

Pierwsze testy hipersonicznej rakiety w Rosjipokazał, że może rozwinąć prędkość, która jest trzykrotnie wyższa od amerykańskiego "Tomahawk" na wysokościach od 10 do 14 kilometrów. Obciążenie bojowe wynosi 300 kg, projekt jest dwustopniowy. Gabaryty: długość około 10 metrów, średnica 700 mm. Całkowita waga na starcie jest mniejsza niż 4 tony wraz z kontenerem transportowym.

Podstawowy projekt BKM "Brahmos" irównolegle do opracowanego systemu przeciwlotniczego "Cyrkon" służył jako baza rakietowa "Onyx" P-800. Prace projektowe rozpoczęły się w 1999 r., A w czerwcu 2001 r. Pierwsze testy uruchomiono na poligonie w indyjskim stanie Orissa. Zakłada się, że nowe rakiety naddźwiękowe Rosji i Indii można wystrzelić z samolotów MiG-29.

Kolejny alternatywny superszybki systemBroń pod nazwą "Zimno" została przetestowana na linii Sary-Shagansky pod koniec 1991 roku. W centrum elektrowni wykorzystano silnik pocisku rakietowego S-200 o doskonałych właściwościach. Kryzys finansowy nie pozwolił na zakończenie testów.