Struktura organizacyjna firmy. Podstawowe prawa i zasady jej konstrukcji

Wydajność i konkurencyjność każdej firmy będzie w pewnym stopniu zależała od cech jej budowy. Struktura organizacyjna firmy musi uwzględniać następujące przepisy:

• zgodność ze strategicznym celem rozwoju firmy;

• zdolność adaptacji funkcji i struktur, czyli przystosowanie do najnowszych warunków i nieprzewidzianych okoliczności;

• Skuteczny wpływ na końcowe wskaźniki ekonomiczne projektu na każdym etapie jego cyklu życia;

• zapewnienie optymalnego poziomu przywództwa, który musi kompetentnie delegować swój autorytet;

• ukształtowanie systemu indywidualnej odpowiedzialności, gdy konkretny wykonawca (ten, kto go realizuje) będzie odpowiedzialny za realizację funkcji lub projektu;

• musi mieć standardowy poziom kontrolowalności.

Struktura organizacyjna firmy może być kilku typów. Rozważmy bardziej szczegółowo najważniejsze.

Klasyczna liniowo-funkcjonalnaStruktura organizacyjna firmy jest przestarzała, ponieważ wyróżnia się prostotą. Proces zarządzania odbywa się "z góry na dół", a każdy dział wyraźnie spełnia swój cel. Ale obecnie jest rzadko używany. Wyjątkiem są małe i średnie firmy, a także duże dywizje.

Dzielna struktura organizacyjna firmytypowy dla dużych przedsiębiorstw. Tutaj zazwyczaj wyróżnia się duże autonomiczne jednostki produkcyjne i biznesowe (działy, działy) i odpowiadające im poziomy rządów. Ponadto otrzymują niezależność operacyjno-produkcyjną i odpowiedzialność za generowanie przychodów.

Istnieją następujące typy wydzielone:

• Firmy spożywcze, które wyróżniają się pod względem świadczonych usług i produktów. Na przykład struktura organizacyjna firmy ubezpieczeniowej.

• Firmy regionalne, które są tworzone na bazie regionalnej, w zależności od terytoriów, które obsługują.

• Struktura organizacyjna firmy zarządzającej, która koncentruje się na konkretnym kliencie. Istnieje wiele podobnych wariantów.

Adaptacyjna struktura organizacyjna firmy charakteryzuje się szeregiem wskaźników:

• nie ma biurokratycznych regulacji działalności w organach zarządzających;

• Nie ma podziału pracy w zależności od rodzaju pracy;

• elastyczność w strukturze zarządzania z decentralizacją w procesie decyzyjnym, indywidualna odpowiedzialność każdego pracownika za ogólny wynik;

• potrafi stosunkowo szybko i łatwo zmieniać kształt, dostosowując się do zmieniających się warunków;

• jest zorientowany na przyspieszoną realizację nawet bardzo złożonych projektów, problemów i złożonych programów, wszystko w ograniczonym czasie;

• kontrole są tymczasowe.

Wśród przydzielonych struktur najbardziej rozpowszechnione w nowoczesnych warunkach gospodarczych jest dywizjon. Ale stanie się najbardziej skuteczny i najbardziej preferowany, gdy weźmie się pod uwagę następujące warunki:

• w dużych firmach, jeśli planowana jest ekspansja produkcji i działalności gospodarczej;

• w przedsiębiorstwach o szerokiej gamie produktów;

• w organizacjach, w których produkcja jest wysoce zdywersyfikowana;

• na stabilnych firmach, w których produkcja praktycznie nie podlega fluktuacjom rynkowym;

• jeśli firma rozpoczyna intensywną penetrację na rynek zagraniczny lub prowadzi działalność w rozszerzonej skali międzynarodowej, na kilku rynkach.

Ale każda firma powinna być zorganizowana zgodnie z jej strategicznymi i taktycznymi celami.