W 1957 r. Na przenośniku taśmowym Zakładu Samochodowego. Gorky został zmontowany pierwszy samochód Gull-GAZ-13, następca legendarnego ZIM GAZ-12. Nowy samochód należał również do reprezentatywnej klasy sowieckich samochodów i był przeznaczony na szczytach partii Związku Radzieckiego. Prototypem GAZ-13 był amerykański samochód "Packard Caribbean" z 1955 roku. W półtora roku, po dokładnych i kompleksowych testach, GAZ-13 Chaika (samochód przyszłości) został oddany do produkcji. Stało się to na początku 1959 roku.
Maszyna została wyprodukowana w małych seriach przez 22lat. W 1977 r. Równolegle z GAZ-13 rozpoczęła się premiera modyfikacji GAZ-14, aw 1981 r. Samochód Chaika został wycofany z produkcji. Przez wszystkie lata produkcji GAZ-13 nie był poddawany udoskonaleniom, przebudowie lub modernizacji. Radziecki przemysł motoryzacyjny wyróżniała się powolną powolnością, konserwatyzmem i całkowitym odrzuceniem wszelkich innowacyjnych rozwiązań. Dlatego nowe samochody, uderzające raz w produkcję przenośników, przez lata nie uległy zmianie, z tego powodu ich parametry techniczne nie mogły konkurować z modelami produkcji zachodniej, zaległości były po prostu katastrofalne.
Projekt GAZ-13 byłOryginalna rama bez ścianek bocznych. Elementami nośnymi były dwie belki, wchodzące na krzyż w środku. Na ramie za pomocą 16 specjalnych, bardzo mocnych poduszek z gumy zbiornika, ciało zostało naprawione. Samochód mewa zdjęcie, które można zobaczyć na stronie dostępny jest w trzech wersjach: sedan czterodrzwiowy z przestronnego wnętrza i pojemnego bagażnika, pięciodrzwiowego kombi na stacjach pogotowia ratunkowego i cztero-leżanka z automatycznie chowanym miękkim płótnie góry, napędzanych przez elektrohydraulicznym. Rozstaw osi GAZ-13 wynosił 3250 mm. Długość maszyny wynosiła 5620 mm, szerokość 2002 mm, wysokość 1620 mm. Samochód przejechał Seagull 2100 kg na pełnym biegu.
Mewa została uznana za wygodnąMaszyna, chociaż poziom komfortu składał się z różnych drobiazgów, takich jak elektryczna antena radiowa, elektryczna zapalniczka, odbiornik radiowy i dodatkowe głośniki, zamontowane w poziomej tablicy za tylnymi siedzeniami. Silnik GAZ-13 miał imponujące właściwości. Blok cylindrów z układem V8, dozowany z wtryskiem paliwa, moc silnika 195 KM, prędkość 165 km / h. Zużycie benzyny wyniosło 22 litry na 100 km w trybie miejskim. Silnik był super-niezawodny, później został zainstalowany na wojskowych transporterach opancerzonych.
W ostatnich latach samochód Chaikazostał wyposażony w wspomaganie hamulców podciśnieniowych i wspomaganie kierownicy. Samochód był napędem na tylne koła, podwozie składało się z przedniego niezależnego zawieszenia z dwiema linkami ze sprężynami śrubowymi i tylną osią na sprężynach podłużnych. Po Seagull 13, GAZ-14 został zmontowany ręcznie w specjalnym warsztacie. Na podstawie tej maszyny przetestowano wszystkie nowinki technologii napędu elektrycznego, silnik 5,5-litrowy zainstalowany na GAZ-14 pozwolił na osiągnięcie prędkości 170 km / h. Transmisja była tylko mechaniczna, trzy prędkości. Hamulce były dwuobwodowe, tarcze na przednich kołach i bębny na tylnych kołach.
