Żyła płucna. Nieprawidłowy drenaż żył płucnych

Żyła płucna (na zdjęciu poniżej) jest naczyniem, które doprowadza krew tętniczą wzbogaconą tlenem w płucach do lewego przedsionka.

Zaczynając od naczyń włosowatych płucnych, te naczyniałączą się większych żył, które są wysyłane do oskrzeli, a następnie segmenty frakcji i płuc duże pni bramy utworzonym (dwa z każdego pierwiastka), które są skierowane w poziomie w górnej części lewego przedsionka. Ponadto, każda z beczek przenikać do oddzielnego otwierania: lewy - z lewej strony lewego przedsionka i na prawo od prawego. Prawe żyły płucne, po przedsionków (z lewej) w poprzek przecinają prawego przedsionka (plecami).

Górna płucna (prawa) żyła

Tworzą ją żyły segmentowe z segmentów środkowych i górnych płatów płucnych.

• R.apicalis (gałąź wierzchołkowa) - jest reprezentowana przez krótki żylny pień, który znajduje się na górnym płatu (jego przyśrodkowej powierzchni) i przenosi krew z odcinka wierzchołka. Przed penetracją górnej żyły prawej żyły płucnej często łączy się ją z odcinkową (tylną) gałęzią.
• R. tylna (tylna gałąź) wykonuje zbieranie krwi z tylnego odcinka. Ta gałąź jest największą żyłą wszystkich żył (segmentowych), zlokalizowaną w górnym płacie. W naczyniu tym wyróżnia się kilka części: segment wewnątrzsegmentowy i odcinek podbrzusza, który zbiera krew z powierzchni międzypłatowej w obszarze skośnej szczeliny.
• R.anterior (Front oddziału) zbiera krew z górnego płata (jego przedni segment). W niektórych przypadkach możliwe jest łączenie gałęzi tylnych i przednich (następnie wpadają do wspólnego tułowia).
• R.lobi medii (środkowa gałąź) otrzymuje krew z segmentów prawego płuca (jego środkowy płat). W niektórych przypadkach żyła ta przyjmuje postać jednego tułowia i opróżnia się w górnej prawej żyle płucnej, ale częściej naczynie składa się z dwóch części: przyśrodkowej i bocznej, które odprowadzają odpowiednio segmenty przyśrodkowe i boczne.

Dolna żyłka płucna (prawa)

Naczynie to pobiera krew z dolnego płata (jego 5 segmentów) i ma dwa główne wpływy: podstawową wspólną żyłę i górną gałąź.

Górna gałąź

Leży między podstawowym a górnym segmentem. Utworzony z dodatkowych i głównych żył, porusza się w przód iw dół, przechodząc za segmentowym wierzchołkowym oskrzeniem. Ta gałąź jest najwyższym ze wszystkich, które wpływa do dolnej prawej żyły płucnej.

Zgodnie z oskrzeniem, główna żyła zawiera trzy dopływy: boczne, górne, środkowe, które są w większości przecinane, ale mogą również być przecinane.

Ze względu na dodatkowe żyły, przepływ krwi z górnego segmentu (jego górnej części) do obszaru podszewki częściowej tylnej żyły górnego płata (jego tylny segment) jest wykonywany.

Podstawowa wspólna żyła

Jest to krótki żylny pień utworzony przez zespolenie żył podstawnych dolnych i górnych, których główne gałęzie leżą znacznie głębiej niż przednia powierzchnia płata.

Podstawowa górna żyła. Powstaje poprzez połączenie największej z podstawowych żył segmentowych, a także żył przenoszących krew z segmentów przyśrodkowego, przedniego i bocznego.

Podstawowa dolna żyła. Przylega do podstawowej żyły wspólnej od strony jej tylnej powierzchni. Głównym dopływem tego naczynia jest podstawowa gałąź tylna, która zbiera krew z podstawowego odcinka tylnego. W niektórych przypadkach podstawna dolna żyła może zbliżyć się do żyły głównej górnej.

ADLV

Jest to wrodzona patologia serca, w której ujawnia się nieanatomiczne wejście żył płucnych do przedsionka (po prawej) lub wejście do ostatnich pustych żył.

Patologii tej towarzyszy częstezapalenie płuc, zmęczenie, duszność, opóźnienie w rozwoju fizycznym, ból serca. Jako diagnostykę stosuje się: EKG, MRI, radiografię, badanie serca, ultrasonografię, ventriculo- i atriografię, angiopulmonografię.

Leczenie operacyjne imadła zależy od jego rodzaju.

Informacje ogólne

ADLV - wrodzone wady rozwojowe i stanowi około 1,5-3,0% wad serca. Większość z nich obserwuje się u mężczyzn.

Najczęściej defekt ten łączy się z owalem(otwarte) okno i defekty przegrody między komorami. Nieco rzadziej (20%) - z tętniczym pniem pospolitym, hipoplazją lewego serca, DMF, dekstrokardią, tetradem Fallota i transpozycjami głównych naczyń, wspólną komorą serca.

Oprócz wyżej wymienionych wad, często ADLVtowarzyszy patologia pozasercowej: przepukliny pępkowej wady tworzenia kości i systemów endokrynologicznymi uchyłków jelit, podkowy nerek, torbielowatość nerek oraz wodonerczu.

Klasyfikacja nieprawidłowego drenażu żył płucnych (ADLV)

W przypadku zbiegu wszystkich żył w dużym kolekrążenie krwi lub w prawym przedsionku, ten występek nazywa się całkowitym nienormalnym drenażem, jeśli jedna lub więcej żył dostanie się do powyższych struktur, wtedy taki występek nazywa się częściowym.

W zależności od poziomu przecięcia wyróżniamy kilka wariantów wady:

• Opcja pierwsza: supracardiac (supracardial). Żyły płucne (jako wspólny pień oddzielnie) wpływają do wydrążonej żyły górnej lub jej gałęzi.
• Opcja druga: sercowy (śródskórny). Drenuje żyły płucne do zatoki wieńcowej lub prawego przedsionka.
• Opcja trzecia: podsercowa (infra- lub subcardial). Żyły płucne trafiają do portalu lub pustych żył (znacznie rzadziej do przewodu limfatycznego).
• Czwarta opcja: mieszana. Żyły płucne wchodzą w różne struktury i na różnych poziomach.

Cechy hemodynamiki

W okresie prenatalnym ta wada jakozasada nie pojawia się, ze względu na szczególne cechy krążenia płodowego. Po narodzinach dziecka objawy zaburzeń hemodynamicznych są determinowane przez wariant defektu i jego połączenie z innymi wrodzonymi anomaliami.

W przypadku całkowitego nieprawidłowego drenażu zaburzenia hemodynamiczne wyrażane są przez hipoksemię, hiperkinetyczne przeciążenie prawego serca i nadciśnienie płucne.

W przypadku częściowego drenażu hemodynamika jest podobna dotakie z ASD. Dominująca rola w zaburzeniach polega na nieprawidłowym wydzielaniu krwi z żylnej i tętniczej, co prowadzi do zwiększenia objętości krwi w małym kółku.

Objawy nieprawidłowego drenażu żył płucnych

Dzieci z tą wadą często cierpią na powtarzające się SARS i zapalenie płuc, mają kaszel, niewielki przyrost masy ciała, tachykardię, duszność, ból serca, jasną sinicę i szybkie zmęczenie.

W przypadku jawnego nadciśnienia płucnego, w młodym wieku dochodzi do niewydolności serca, wyraźnej sinicy i garbu serca.

Diagnostyka

osłuchiwania obrazu w ADLV podobny do ASD strukturalnie niestabilne auscultated skurczowe hałasu występów żylaków naczyń krwionośnych (żył płucnych) i rozbicie 2 ton.

• Na objawy EKG przeciążenia prawego serca, odchylenie EOS w prawo, blokada (niepełna) prawej nogi pakietu Giss.
• W sfotografie, objawy ASD.
• W radiografii zyskać lampek wybrzuszenia tętnicy płucnej (jej łuk), rozszerzając właściwe granice serca, szabla „turecki” objaw.
• Echokardiografia.
• Brzmienie jam serca.
• Flebografia.
• Atriografia (po prawej).
• Angiopulmonografia.
• Ventriculography.

Diagnozę różnicową tej wady należy przeprowadzić przy pomocy:

• Limfangiektazja.
• Atrezja zastawki aortalnej / mitralnej.
• Transpozycja naczyń krwionośnych.
• Zwężenie jest mitralne.
• Zwężenie prawej / lewej żyły płucnej.
• Atrial w sercu.
• Izolowane ASD.

Leczenie

Rodzaje chirurgicznego leczenia częściowego drenażu są określane przez wariant defektu, rozmiar i lokalizację ASD.

Komunikat międzywydziałowy jest eliminowany przezplastik lub szycie. Niemowląt do trzeciego roku życia, które znajdują się w krytycznym stanie krytycznym, przeprowadzić operację paliatywną (zamknięte atrioseptotomiyu), którego celem jest rozszerzenie interatrial komunikacji.

Całkowita radykalna korekcja wady (całkowita forma) obejmuje kilka manipulacji.

• Bandażowanie patologicznej komunikacji naczyń krwionośnych z żyłami.
• Izolacja żył płucnych.
• Zamknięcie ASM.
• Tworzenie zespolenia między lewym przedsionkiem a żyłami płucnymi.

Konsekwencją takich operacji może być: wzrost nadciśnienia płucnego i zespół niewydolności węzła zatokowego.

Prognozy

Prognozy dotyczące naturalnego przebiegu tej wady są niekorzystne, ponieważ 80% pacjentów umiera w pierwszym roku życia.

Pacjenci z częściowym drenażem mogą żyć do wieku trzydziestu lat. Śmierć takich pacjentów jest najczęściej związana z infekcjami płuc lub niewydolnością serca.

Wyniki chirurgicznej korekcji wada są częściej zadowalające, ale wśród noworodków śmiertelność podczas lub po operacji pozostaje wysoka.