Szczepienie z błonicy jest niezawodną gwarancją bezpieczeństwa przed śmiertelną infekcją
Choroba powoduje błonicę,noszące łacińską nazwę Corynebakterium diphtheriae lub błonicę Bacillus. Przeciw niemu i zaszczepione przeciw błonicy. Sama choroba jest niebezpieczna, ponieważ powoduje najsilniejsze zatrucie całego organizmu, co szybko prowadzi do utraty siły i śmierci chorego. Ale nawet wcześniej może dojść do uduszenia wywołanego rozwojem tak zwanego "błonicy", kiedy filmy powstające w gardle i towarzyszący temu toksyczny obrzęk całkowicie blokują dostęp powietrza do płuc, a osoba po prostu dusi się. Osobliwością patogenu jest to, że może on występować na skórze i śluzowej nosogardzieli osoby chorej, która w tym przypadku działa jako nosiciel. Podczas kaszlu lub kichania pręt może być przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki na pobliskie osoby i już powoduje rozwój choroby. Przed rozwinięciem szczepionki przeciw błonicy infekcja ta była bardzo powszechna i prawie 80% pacjentów zmarło. Większość osób cierpiących na tę chorobę to małe dzieci, ale śmiertelna choroba nie oszczędzała dorosłych. Po wprowadzeniu szczepionki przeciw błonicy, częstość występowania błonicy, a tym bardziej toksycznego binu, praktycznie zniknęła.
W ostatniej dekadzie ubiegłego wieku (okna początku lat 90-tych) w całym kraju pojawiła się fala plotek, że szczepienie przeciwko błonicy często powoduje powikłania w postaci rozwoju śmiertelnej choroby. W rezultacie wielu rodziców zaczęło odmawiać szczepienia, a pod koniec lat 90-tych wytworzyło to "gorzkie owoce". W Rosji odnotowano rekordową falę błonicy. I tylko środki nadzwyczajne, aby zaszczepić wszystkich wcześniej nieszczepionych dorosłych i dzieci, przywróciły zubożoną warstwę odpornościową populacji i powstrzymały wybuch choroby. To było smutne doświadczenie, pokazujące na tym przykładzie potrzebę szczepień jako zjawiska w ogóle.
Obecnie szczepienia przeciwko błonicy są wliczone w krajowy kalendarz szczepień i pierwsze szczepienie są przeprowadzane, począwszy od 3 miesięcy. Potem znowu 4,5 miesiąca i 6 miesięcy. W przyszłości przeprowadzane jest tylko ponowne szczepienie w wieku 7 i 14 lat. Biorąc pod uwagę, że błonicy, niestety nie Chorobą zabójca zwykle prowadzi się szczepienie szczepionką skojarzoną. Na przykład, szczepionka przeciw błonicy i tężcowi, które są często dodawane coraz protivokoklyushevy składnik. W efekcie okazuje szczepionki AKDC (mieszanina składników zawierających błonicy, koklyuschny i błonicy) toksoidami .Slovo oznacza, że są silnie tłumiony i niezdolne do wywoływania choroby, ale wytwarzają przeciwciała i utworzone odporności na choroby. Ważne jest, aby zrozumieć, że w niektórych przypadkach choroba jest nadal możliwe, ale w prosty sposób, z wyjątkiem śmiertelności, podczas szczepienia nie umierają 8 z 10 przypadków (patrz procent powyżej). Ponadto, brak odporności na całe życie, i jest w związku z tym szczepionka przeciwko błonicy dorosłych, zwykle nie zawiera składnik krztuścowy (DT lub TD), które muszą być ponownie zaszczepione co 10 lat.
Sam proces szczepienia ma swojepewne cechy, które muszą być przede wszystkim znane rodzicom dzieci, którym wstrzykuje się błonicę. Pierwsze 2-3 dni to możliwy ból i miejscowe reakcje zapalne w miejscu szczepienia, które zwykle wprowadza się do przednio-bocznej części uda. Towarzyszyć temu może wzrost temperatury do 38-39 stopni C. W takim przypadku konieczne jest podanie środka przeciwgorączkowego i skierowanie do lekarza - może być konieczne wyznaczenie środków odczulających (antyalergicznych). Nie powinno to być usprawiedliwieniem dla odmowy szczepienia, ponieważ ewentualny tymczasowy dyskomfort jest niewielką opłatą w porównaniu z uzyskaniem niezawodnej ochrony przed śmiertelnymi zakażeniami.
