Trwała i czasowa niepełnosprawność jest czym?

Są sytuacje, gdy osoba z jakiegoś powodupowody nie mogą już wykonywać swojej pracy. Stała i czasowa niezdolność do pracy to główne czynniki, które wpływają na dalszą możliwość kontynuowania procesu pracy.

Definicja

Niepełnosprawność to niemożność osobywykonywać pracę z tego czy innego powodu. Takie powody mogą być związane z chorobą, niepełnosprawnością, wypadkiem, macierzyństwem i innymi podobnymi czynnikami.

Niepełnosprawność jest klasyfikowana według wielu czynników. Oto główne z nich:

1. Jeśli to możliwe, przywróć stan zdrowia:
   - stały;
   - Tymczasowe.
2. Według stopnia zatrzymania zdolności do pracy:
   - kompletny;
   - częściowy.
3. Według rodzaju działalności:
   - generał;
   - Profesjonalny.

Najczęściej w stosunkach pracowniczych między pracownikiem a pracodawcą można znaleźć stałą i czasową niepełnosprawność.

Trwała niepełnosprawność

Pod pojęciem trwałej niezdolności do pracy rozumie siępodważając zdrowie lub każdą chorobę spowodowaną pracą, katastrofą, kosztami zawodowymi, wypadkami, brutalnymi przestępstwami itp.

Stała niezdolność do pracy dzieli się na:

• częściowe: osoba z powodu podkopywania zdrowia nie może wykonywać obowiązków służbowych, które odpowiadają krajowym standardom czasu pracy;
• kompletny: osoba z powodu choroby lub urazu nie jest w stanie pracować i zapewnić sobie.

W pierwszym przypadku niepełnosprawność waha się od 10% do 90%, w drugim - 100%.

Definicja niezdolności do pracy

Obecność trwałej niepełnosprawności można określić na podstawie badania. Na swoim postępowaniu może zapytać:

1. Mężczyzna w wieku produkcyjnym od 16 do 55 (60) lat.
2. Osoba po osiągnięciu wieku emerytalnegolub poniżej 16 roku życia, jeżeli jego stan zdrowia została podważona przez spółkę, w ramach wykonywania swoich obowiązków, w wyniku katastrofy lub aktów przemocy.

Odsetek niepełnosprawności określa 6miesiące, 1, 2 lub 3 lata i 5 lat. Początkową datą ustalenia okresu trwałej niezdolności do pracy jest data złożenia wniosku o badanie. Przy wyznaczaniu ponownej oceny datą jest ostatni dzień okresu trwałej niezdolności do pracy, który został ustalony na podstawie pierwszego badania. Departament ubezpieczeń społecznych przeprowadza takie egzaminy, zachęcając lekarzy do pracy.

W zgłoszeniu obywatel musi wskazać wszystkie daneod lekarza, który je obserwuje i posiada wszystkie informacje o stanie zdrowia niezbędne do stwierdzenia trwałej niezdolności do pracy. Przed złożeniem petycji obywatel musi udać się do lekarza na co najmniej trzy miesiące.

Jeśli zostanie złożony wniosek o ustalenie stałegoniezdolność do pracy i każda choroba w tym samym czasie, jeden wniosek o badanie jest zakończony. W razie potrzeby obywatel musi złożyć wraz z wnioskiem dokument potwierdzający przyczynę niezdolności do pracy:

• działać w razie wypadku przy pracy;
• działać na chorobę zawodową;
• decyzja komisji lekarskiej, jeśli choroba została otrzymana w trakcie świadczenia usługi;
• zaświadczenie lekarskie potwierdzające związek między katastrofą, testem lub wypadkiem a niepełnosprawnością;
• certyfikat wydany przez organy odpowiedzialne za wypadki drogowe
• decyzja sądu lub zaświadczenie wydane przez organy prowadzące dochodzenie, jeżeli szkoda jest wynikiem działań o charakterze przemocy.

Badanie przeprowadza się na podstawie przedłożonegodokumenty i ankietę lekarza prowadzącego pacjenta. W rezultacie Departament wydaje pisemną opinię, która jest wysyłana do obywatela i lekarza prowadzącego. W przypadku braku zgody na decyzję Wydziału, osoba, która złożyła petycję, może wnieść odwołanie do niej w sądzie.

Tymczasowa niepełnosprawność

Czasowa niezdolność do pracy jest chwilową utratą zdolności pracownika do wykonywania jego bezpośrednich obowiązków.

Ten rodzaj niepełnosprawności ma charakter krótkoterminowy, dlatego po pewnym czasie pracownik może rozpocząć swoje obowiązki.

Zgodnie z rosyjskim ustawodawstwem obywatel jest czasowo wolny od pracy i musi otrzymać odszkodowanie pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

W zależności od przyczyny niepełnosprawności istnieje wiele powodów. Przyjrzyjmy się każdemu z nich w szczegółach.

Przyczyny

Czasowa niezdolność do pracy może wystąpić z następujących powodów:

1. Choroba. Ten powód jest najczęstszy i w związku z czasową niezdolnością do pracy pracownik nie może wykonywać powierzonej mu pracy. Wartość pracy może zostać utracona całkowicie lub częściowo, a po niezbędnym leczeniu zostaje całkowicie przywrócona.
2. Wypadek. Ten powód, który pojawił się w pracy lub w domu, prowadzi również pracownika do czasowej niezdolności do pracy. Wyróżnienia będą płatnościami i liczbą dni, w których pacjent będzie poddawany leczeniu.
3. Ciąża, poród, aborcja. Czasowa niezdolność do pracy w związku z macierzyństwem jest sformalizowana w przedsiębiorstwach jako urlop macierzyński i trwa przez określoną liczbę dni, w zależności od liczby urodzonych dzieci i ciężkości porodu oraz okresu poporodowego. Aby upewnić się, że taki szpital został prawidłowo zaprojektowany, kobieta musi przedstawić zaświadczenie o ciąży od placówki medycznej, a następnie kartę zwolnienia lekarskiego pozwalającą mu odejść do orzeczenia. Jeśli ciąża została przerwana, organizacja z instytucji medycznej otrzymuje również listę chorych z wcześniej ustaloną próbą. Długość takiego szpitala będzie zależeć od obecności lub braku powikłań.
4. Kwarantanna. Jest to szczególny przypadek czasowej niezdolności do pracy, gdy pracownik jest zawieszony w pracy, jeżeli:
   - Odkryto choroby zakaźne, z powodu których zabronione jest komunikowanie się z innymi ludźmi;
   - może znaleźć się obok nosiciela chorobyprzenoszone przez zawieszone w powietrzu kropelki i wpływają na ogólny stan pracownika. W tym przypadku niepełnosprawność kończy się, gdy pracownik zostaje wyleczony i kończy pracę.
5. Zawieszenie. Przyczyna ta może wystąpić z powodu wielu czynników:
   - brak specjalnych praw, które są niezbędne do wykonywania określonej pracy;
   - Bycie w alkoholu lub zatrucie toksyczne;
   - Otrzymywanie negatywnych wyników zaświadczeń (w zależności od przypadku pracownik może następnie kontynuować pracę, przenieść na inne stanowisko lub zostać zwolniony).
6. Troska o chorego krewnego. Ten powód najczęściej obejmuje opiekę nad osobami poniżej pełnoletności. Ale zasada ta może dotyczyć większej liczby dorosłych członków rodziny, jeśli udowodniono, że choroba jest poważna. W tym przypadku okres niezdolności do pracy jest ograniczony.
7. Leczenie sanatoryjne. W związku z czasową niezdolnością do pracy, lekarz prowadzący może skierować skierowanie do leczenia sanatoryjnego, co musi zostać potwierdzone zwolnieniem lekarskim i odpowiednimi przepisami. Szpital wydawany jest na ogół i prezentowany w miejscu pracy.
8. Adopcja dzieci. W takim przypadku prawo do zwolnienia lekarskiego pojawia się, gdy dziecko ma mniej niż trzy miesiące. Zasady są takie same jak w dekrecie.
9. Rehabilitacja. Szpital z tego powodu i czas jego trwania określa lekarz prowadzący.
10. Protetyka. Długość zwolnienia lekarskiego to czas pełnego przywrócenia i przeprowadzenia procedur.

Praktycznie we wszystkich wymienionych przypadkach pracownik ma prawo do obliczenia tymczasowego zasiłku inwalidzkiego. Wysokość i warunki płatności zależą od przyczyn niezdolności do pracy.

Płatności gotówkowe za czasową niezdolność do pracy występują, jeżeli wystąpił jeden z powyższych przypadków:

• podczas pracy nad umową o pracę;
• podczas wykonywania czynności urzędowych lub innych czynności, na które nałożono obowiązkowe ubezpieczenie czasowej niezdolności do pracy;
• kiedy choroba lub uraz wystąpiły w ciągu miesiąca po zakończeniu tej pracy.

Aby otrzymać świadczenia z FSS, potrzebujesz ubezpieczenia. Tymczasowa niezdolność do pracy w tym przypadku przez dwa dni opłacana jest przez pracodawcę, a następnie - przez ubezpieczenie społeczne, jeżeli:

• uraz jest spowodowany operacją aborcji lub sztuczną inseminacją;
• uraz pojawia się w drodze do pracy lub z pracy, a nie w transporcie pracodawcy.

Kto jest uprawniony do świadczeń?

Obywatele Federacji Rosyjskiej, nierezydenci o tymczasowym lubstałego pobytu w Federacji Rosyjskiej, a także bezpaństwowców mają prawo do świadczeń za czasową niezdolność do pracy. W związku z tym rozróżnia się następujące kategorie takich osób:

• Obywatele wykonujący działalność na podstawie umowy o pracę, dopuszczeni do pracy zgodnie z prawem pracy;
• obywatele wykonujący służbę państwową i gminną;
• obywatele będący prawnikami, przedsiębiorcy indywidualni, rolnicy;
• Osoby, które nie są prywatneprzedsiębiorcy, członkowie wspólnoty plemiennej małych ludów północnych, którzy dobrowolnie wydali ubezpieczenie na wypadek czasowej niezdolności do pracy i płacą za ich wkład do FSS na podstawie ustawy federalnej nr 190 z dnia 31 grudnia 2002 r .;
• Inne kategorie obywateli objętych obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym w przypadku czasowej niezdolności do wykonywania pracy, z zastrzeżeniem opłacania składek na rzecz FSS.

Kto i ile płacą

Obliczanie tymczasowej niezdolności do pracy jestod pierwszego dnia pracownik stracił okazję do pracy. Kwota płatności wynosi: 80% średniego dochodu - w pierwszych sześciu dniach pobytu w szpitalu, 100% w kolejnych dniach.

Kto jest uprawniony do tymczasowej renty inwalidzkiej w wysokości 100% od pierwszego dnia niezdolności do pracy:

• inwalidzi wojenni i inne kategorie osób niepełnosprawnych równe temu świadczeniu;
• uczestnicy w likwidacji wypadku w Czarnobylu;
• żołnierze-internacjonaliści, jeżeli czasowa niezdolność do pracy jest konsekwencją urazów lub chorób otrzymywanych podczas wykonywania międzynarodowego zadłużenia;
• obywatele, którzy mają trzy lub więcej dzieci poniżej 16 roku życia, którzy są od nich zależni;
• żony oficerów i pracowników kontraktowych;
• dawców w ciągu roku od ostatniego pobrania krwi (w ubiegłym roku mężczyzna dawcy przekazał krew co najmniej pięć razy, dawcy - co najmniej trzy razy);
• dawcy narządów lub tkanek;
• okrągłe sieroty poniżej 21 lat;
• obywatele z czasową niezdolnością do pracy i wkomunikacja z macierzyństwem, opieka nad chorym dzieckiem do lat 14, opieka nad osobą niepełnosprawną poniżej 18 lat, opieka nad dzieckiem do trzech lat w przypadku złego samopoczucia matki; w leczeniu sanatoryjnym;
• Obywatele, którzy zostali ranni w wyniku wypadku lub choroby zawodowej;
• obywateli, którzy wykonywali obowiązki publiczne.

Osoby ubezpieczone otrzymują świadczenia z ubezpieczenia społecznego od pierwszego dnia, jeżeli:

• istnieje potrzeba opieki nad chorym członkiem rodziny;
• osoba znajduje się w kwarantannie;
• osoba dba o dziecko w wieku poniżej 7 lat lub nieaktywny członek rodziny poddanej kwarantannie;
• wykonane protetyki do wskazań medycznych w szpitalu;
• przeprowadzany jest po opiece zdrowotnej w sanatorium na terenie Federacji Rosyjskiej po leczeniu szpitalnym.

Obliczenie tymczasowej niezdolności do pracy wynosi 50% w następujących przypadkach:

• gdy niezdolność do rozpoczęcia pracy nadejdzie z powodu urazów, które wystąpiły w wyniku zatrucia alkoholem, toksycznym lub narkotycznym;
• gdy obywatel naruszył reżim ustanowiony przez lekarza lub nie pojawił się na zaleconym badaniu lekarskim;
• kiedy niezdolność do podjęcia pracy nastąpiła w czasie nieobecności w pracy.

Dokumenty do obliczania świadczeń

Tymczasowa niepełnosprawność jest rodzajem urlopu chorobowego. W związku z tym, aby otrzymać płatności gotówkowe, należy przedłożyć następujące dokumenty:

1. Tymczasowy arkusz inwalidztwa (zwolnienie chorobowe).
2. Pomoc w formularzu 095 lub 095у.
3. Wyciąg z historii medycznej, jeżeli dodatek jest wydawany przez studenta do zwolnienia akademickiego, zgodnie z formularzem 027 lub 027u.
4. Certyfikat w dowolnej formie, poświadczony pieczęcią państwowej instytucji medycznej lub lekarza prowadzącego.

Szczególną uwagę należy zwrócić na arkusz szpitala. Ma prawo wydawania tylko tych osób, które zajmują pozycję medyczną na podstawie specjalnej licencji.

Funkcjonalne cechy zwolnienia lekarskiego:

1. Obecność siły prawnej. Na jej podstawie pracodawca zwalnia pracownika z wykonywania obowiązków służbowych.
2. Obecność funkcji rozliczeniowych. Biuletyn jest dołączony do pozostałych dokumentów w dziale kadr, księgowości i biura ubezpieczeniowego.
3. Twórz statystyki medyczne. Na podstawie biuletynu szpitalnego tworzone są różne raporty medyczne i prowadzone są badania analityczne dotyczące rozprzestrzeniania się choroby.
4. Obecność aspektu finansowego. Po przedstawieniu tymczasowa niepełnosprawność jest wypłacana. Obliczenia odbywają się zgodnie z przyczynami nieobecności i liczbą dni nieobecności w miejscu pracy.

Pozbawienie korzyści

Zasiłek z tytułu czasowej niezdolności do pracy zwanypłatności gotówkowe na koszt ubezpieczenia społecznego, które rekompensują utracone przez pracownika wynagrodzenie, jeśli czasowo nie mogą odwiedzić miejsca pracy z powodu choroby lub innych czynników określonych prawem.

Aby pozbawić takie świadczenia z następujących powodów:

• umyślne uszkodzenie własnego zdrowiaw celu uniknięcia wykonywania obowiązków służbowych lub symulacji choroby (w takich przypadkach płatności gotówkowe, które zostały dokonane przed wykryciem naruszenia, są pobierane od pracownika w sądzie);
• nadużywanie alkoholu, narkotyków lub działań opartych na skutkach tych substancji;
• działania kryminalne ze strony pracownika;
• naruszenie przez pracownika przepisanego reżimuprzez lekarza prowadzącego, bez uzasadnionych powodów: nie stawienie się u lekarza w wyznaczonym czasie bez ważnej przyczyny, nieobecność w komisji lekarskiej i społecznej (świadczenie przestaje być wypłacane od momentu odkrycia tych podstaw);
• zobowiązanie się do wagarowania do chwili czasowej niezdolności do pracy (tutaj pracownik jest pozbawiony świadczenia na cały czas niepełnosprawności).

Szczególny przypadek

Aby uzyskać szczegółowe informacje, należy rozważyć ryzyko ubezpieczeniowe isprawy zgodnie z ustawą federalną nr 213 z 24 lipca 2009 r. Obejmuje to czasową niezdolność do pracy i macierzyństwo, a także wydatki na członków rodziny z powodu zdarzenia ubezpieczeniowego. Należą do nich:

1. Choroba lub obrażenia ubezpieczonego.
2. Ciąża i poród.
3. Narodziny dziecka lub dzieci.
4. Opieka nad dzieckiem do półtora roku.
5. Śmierć ubezpieczonego lub członka rodziny małoletniego.

Dowiedzieliśmy się, na czym opiera się ubezpieczenie. Czasowa niezdolność do pracy i macierzyństwo są wypłacane w oparciu o następujące rodzaje ochrony ubezpieczeniowej:

1. Płatności gotówkowe za czasową niezdolność do pracy.
2. Wypłaty gotówkowe za macierzyństwo.
3. Ryczałtowa wypłata gotówki dla tych kobiet, które zarejestrowały się we wcześniejszym terminie.
4. Ryczałtowa wypłata gotówkowa w momencie urodzenia.
5. Miesięczna płatność do jednego i pół roku.
6. Zapłata za pochówek.

Warunki, wysokość świadczeń i procedura płatności są określone w ustawie federalnej nr 81 z dnia 19 maja 1995 r. I ustawie federalnej nr 8 z dnia 12 stycznia 1996 r.

Ubezpieczeni mają prawo do:

• terminowo otrzymywać zabezpieczenia wraz z wystąpieniem roszczeń ubezpieczeniowych;
• otrzymywać informacje o ocenie składek do kasy ubezpieczeń społecznych i monitorować transfer środków w ubezpieczeniach społecznych;
• Szukać porady dotyczącej ubezpieczenia i bezpłatnej pomocy koniecznej do otrzymywania świadczeń (sporządzanie wniosków, petycji i innych dokumentów o charakterze prawnym);
• zwrócić się do FSS o weryfikację poprawności obliczania świadczeń;
• chroń swoje prawa i interesy w sądzie.

Ubezpieczone muszą:

• przedstawiać wiarygodne dokumenty, na podstawie których będą dokonywane płatności i rozwiązywane będą problemy prawne;
• poinformować FSS lub pracodawcę o wszelkich okolicznościach, które mogą wpłynąć na warunki i wysokość otrzymanego świadczenia;
• przestrzegać schematu przepisanego przez lekarza, określonego na okres niezdolności do pracy lub macierzyństwa;
• spełniać inne wymagania określone przez rosyjskie ustawodawstwo.
</ ul </ p>