Timur Kibirov i jego poezja - opinie kolegów

Prawdziwe imię poety to czysto osetyjski - Zapoev. Urodził się w lutym 1955 r. W rodzinie oficera Armii Radzieckiej i nauczyciela. Studiował po ukończeniu szkoły średniej w Moskiewskim Regionalnym Instytucie Pedagogicznym na Wydziale Historii i Filologii. Timur Kibirov, którego biografia została niemal zawsze wiąże się ze sztuką, był redaktorem naczelnym „Puszkin”, pracował w NTV, radio „kultura”, w redakcji „Literary Review”, przetłumaczony z Osetii.

Jego wiersze były stale publikowane w różnych wydaniachpublikacje - te czasopismach i antologiach, co najmniej dwa tuziny, a wśród nich: „Życie teatralne”, „The New World”, „Kontynent”, „Przyjaźni Narodów”, „Ogonyok”, „Reklama”. Znaczący zbiór publikacji został zebrany w krótkim czasie przez poetę Timura Kibirova. Zdjęcie nowoczesnych gwiazd widzianych w wielu z tych czasopism, a nawet przed czytając jego wiersze prawie wszyscy doszli do wniosku, że ten człowiek - rodzaj.

Styl

Według krytyka V. Kuritsyna, wiersze, które pisze Timur Kibirov pewnością spowoduje czytelnika jasne łzy, a mechanizm tego robić, więc dwa: dziecko Radzieckich estetyki i nieuniknionego wiary w piękno. Według historyk literatury A. Nemzer, poetyki Kibirov wspaniały mix tematyczny - od deszczu i liści jesienią przed niepokojami społecznymi i kaca melancholia - wszystko tak jak jest, świat Boży, przeszedł języka prawdziwej poezji, która również ma wszystko: gniew i czułość , wojna i łasica, pieśń i slogan, światło i ciemność. Jak każdy prawdziwy języka poetyckiego, błogo on znaczenia i jednocześnie bardzo precyzyjnie.

Twórczość Timura Kibirowa zawsze budzi kontrowersjew środowisku literackim: niektórzy uważają go za najlepszego tragedę współczesnych czasów, inni postrzegają go jako śpiewaka świadomości filisterskiej. Najprawdopodobniej krytycy, jak zawsze, mają rację, nawet w najbardziej polarnych opiniach. Po tym wszystkim, poezja, która prowadzi nas Timur Kibirov - jeśli mocno skondensowany w tyglu dwóch różnych metali, nie wiadomo teraz, że jest to złoto lub miedź, tradycja czy nowoczesność. A przecież sława poety jest w dużej mierze wynikiem poglądów jego kolegów i uwagi krytyków. A Timur Kibirov jest bardzo znanym poetą, nie traci swoich opinii i uwagi. Słowo do kolegów.

Sergey Gandlevsky

Gandlewski uważa, że ​​Timur Kibirov jest poetą,który przybył punktualnie, dlatego został wysłuchany w naszym współczesnym braku jedności, kiedy ludzie są porywani nowymi interesami i własnymi troskami. Jest niespokojnym i żądnym przygód artystą, dla którego literatura nie jest rezerwatem, dla poety jest poligonem, w którym można zmniejszyć rachunki za pomocą sztuki, społeczeństwa i przeznaczenia. Timur Kibirov podjął bardzo poważną postawę wobec wszystkich tego typu bitew: w swoich wierszach i wierze w Słowo, w poświęceniu i oddaniu literaturze.

Estetyka postmodernizmu, którą Timur Kibirowzapoznała się i poszedł za nią tylko powierzchownie, grając style, citationality wewnętrznie pozostał mu obce. W jego wierszach nie ma żadnego estetycznego zmęczenia, chłodne, mdłe, jest tylko poetycki ogień i żar autora. Coś, co jest obecnie uważany za zły forma - nastoletnia impulsywność, na przykład - z jasnym sposób Timur Kibirov zgodne z innymi chwytliwych oznak jego stylu, z impulsywnością w tym Kibirov nie patrzeć nieprzyzwoite. Naśladowcy tej syntezy nie mogą być obezwładniani.

"Rebeliancki rewers"

Następnie Gandlewski mówi, że TimurKibirow w swojej poezji jest bojowniczym reakcjonistą, dzięki temu także otrzymuje poetycką samotność. Tradycyjna romantyczna pozycja i rutynowa postawa literackiego buntownika, niegodziwego i samotnika, Kibirow nie tylko nie jest zainteresowany, ale przeciwstawia się im.

Poeta był prawie pierwszym, który to odczułpoetycki bunt stał się śmieszny i prowincjonalny, ponieważ niegodziwi poeci dawno temu dominowali, a "globalne binge" stało się takim sposobem na życie, że stało się zrozumieniem niemożliwości takiego istnienia rzeczy. Nie ma potrzeby wzywać ludzi wolnych - zrozumiał Kibirow - musisz zachować porządek i dobre maniery.

"Powrót do przyszłości"

Siergiej Gandlewski uważa tę obserwacjępoeta kieruje się wrogością, przepełnioną miłością, ponieważ w najczystszej formie oburzenie jest słabe. W Kibirowie cały okrutny i nieszczęśliwy świat radziecki odbija się i znajduje schronienie, a przeszłość jest teraz zapomniana i chętnie zapominana.

Wtedy ci, którzy wolą Pepsi, zostają całkowicie wyparci.dziennik okresu sowieckiego to zamerykanizowany slang, ceny nie będą tą encyklopedią Kirowa martwego języka. Wiele wierszy tego autora jest prawdziwym, werbalnym rozmachem, zabawnym, przystojnym talentem, ale ta żywotność jest zbędna, jak gatunek roblezowski. Zbyt wiele mocy popycha Kibirowa do nowych literackich przygód.

Leonid Kostyukov

Słynny poeta, prozaik i krytyk Leonid KostyukovPrzypomina sobie, jak w latach osiemdziesiątych Timur Kibirov dosłownie oszołomił moskiewską publiczność miłośników poezji rzadkim urządzeniem wersetowym, gdy w przeważającej części było to absurdalne, a ogólne wrażenie było samo w sobie powagą. Autor odważnie zmienia gatunki i motywy, ale struktura poetycka nie pęka.

Mówią, że poezja nie jest jasna co do tego, co kochają. Nie dotyczy to wielu poetów, w tym Kibirowa. Nie dlatego, że nie ma poezji, ale dlatego, że w widoczny sposób prezentuje jej zalety: umysł, humor, smak, dokładność, miarę, kulturę. Jego wiersze są kontrowersyjne, ale nie kłóci się z czytelnikami, ale z cudzymi i głupimi. I czytelnik jest zawsze całkowicie po stronie poety.