Historia i obiekty konstelacji Phoenix

Phoenix jest konstelacją południowej półkuli nieba. Mimo to można go zaobserwować w Rosji i na Ukrainie. Nie jest tak znany jak Big Dog, Capricorn, Scorpio, Cup, South Crown i inne "gwiezdne rysunki", ale jest także interesujący dla obserwatorów. Jak wygląda konstelacja Phoenix? Kiedy i gdzie można to zobaczyć?

Historia

Phoenix jest uważany za nową konstelację. Został wprowadzony dopiero w XVI wieku, a raczej w 1598 roku, na kuli ziemskiej Piotra Plancjusza. Stał się największym z dwunastu konstelacji zaproponowanych przez astronoma. W 1603 r. Johann Bayer umieścił go w swoim atlasie "Uranometria".

Wraz z Peacockiem, Toucan i Crane, konstelacjąPhoenix należy do "Southern Birds". Na niebie zajmuje powierzchnię 469 stopni kwadratowych. Wiele atlasów i wykresy to jest przedstawiany jako pięciokąta z dwóch gwiazd na dole i na trójce (niekiedy jako czworoboku z jedną gwiazdką na dole). Tworzą ciało ptaka. Z dwóch skrajnych górnych gwiazd odrywają się złamane "linie" przypominające skrzydła.

W rzeczywistości jest więcej gwiazd w Phoenix. W sumie 68. Jego najjaśniejsza gwiazda była obserwowana w czasach starożytnych. Arabowie nazwali to Ankaa, co oznacza "feniks". Stąd nazwa całej konstelacji. W mitologii różnych kultur ptak ten jest symbolem nieśmiertelności i odnowy. Miała zdolność spalania i regeneracji ponownie z popiołów.

Gdzie i jak zobaczyć?

Konstelacja Phoenix jest najlepiej widoczna w Australii iRepublika Południowej Afryki. Dla mieszkańców półkuli północnej jest to tylko częściowo objawione. Jest całkowicie widoczny tylko w południowych regionach na szerokościach poniżej 32 stopni.

Kiedy lepiej obserwować gwiazdozbiór Feniksa? Na Ukrainie i w Rosji należy go szukać w październiku. Na północy konstelacja graniczy z Piecykiem i Rzeźbiarzem, od zachodu z Zhuravlym, od południa otoczona przez Tukan i Hydrę, na wschodzie i południowym wschodzie Eridan.

Phoenix nie jest bardzo ekspresyjny, ale zauważ tojest to możliwe i bez instrumentów optycznych. Jego Alpha wyróżnia się dobrze między tym samym jasnym Ahernarem (konstelacja Eridani) i Fomalhaut (konstelacja South Pisces). W Rosji jest to widoczne tylko na krańcowym południu, a powyżej 47 stopni szerokości geograficznej wcale nie wzrasta.

Dwa razy w roku w konstelacji można obserwować meteorowe przelotne deszcze Fenicjan. Odbywają się w czerwcu i grudniu. Ich prędkość jest niska, a godzina zwykle pokazuje tylko trzy meteory.

Obiekty konstelacji

Alfa konstelacji Feniksa to Ankaa. Jest to pomarańczowy gigant o klasie spektralnej K0 o wartości widzialnej 2,4, powoli przekształcającej się w białego karła. Z Ziemi gwiazda znajduje się w odległości 80 lat świetlnych. Oprócz tego Phoenix ma jeszcze sześć gwiazdek o widzialności jaśniejszej niż 4 magnitudo.

Druga najjaśniejsza gwiazda, taka jak Ankaa, jestpodwójne. Oba komponenty Beta Phoenix to żółte giganty klasy widmowej G8. Ich całkowita wartość to 3,2. Okres rotacji tych gwiazd wynosi 170 ziemskich lat.

Zeta Phoenix jest bardziej interesujący. Jego system obejmuje cztery gwiazdki. Znajdują się one w odległości 300 lat świetlnych od nas, a ich łączna jasność wynosi 3,94.

W konstelacji jest też kilkagalaktyki. Galaktyka spiralna NGC 625 jest raczej matowa. Jest to trudne do wykrycia bez teleskopu. Galaxy W2332-5056 pojawił się dopiero w 2013 roku. Zawiera dwie czarne dziury, których pola grawitacyjne przecinają się. Najprawdopodobniej z czasem połączą się w jedną wielką czarną dziurę.