Co i jak kosmonauci powracają na Ziemię po locie?

Wchodzenie w kosmos jest trudne i niebezpieczne. Ale to nadal połowa sukcesu. Powrót na Ziemię jest równie trudny i niebezpieczny. Aby lądowanie było miękkie i bezpieczne, astronauci muszą lądować na zejściu pojazdu z prędkością nie przekraczającą 2 m / s. Tylko w ten sposób możemy powiedzieć, że ani kosmonauci, ani sprzęt nie odczują silnego uderzenia.

Reakcja atmosfery

Wlot samolotu do atmosferytowarzyszą takie zjawiska, których nie symulujesz przygotowując kosmonautów do lotu. O tym, jak astronauci wracają na Ziemię, stworzyli wiele fantastycznych filmów. Wszystko zaczyna się na około 100 km. Po rozgrzaniu atmosfery następuje oparzenie termiczne. Prędkość opadania urządzenia wynosi 8 km / s. Przejście przez plazmę zaczyna się.

Najprawdopodobniej nawet najjaśniejsze kolory nie mogąopisać, jak astronauci wracają na Ziemię i co czują w tej chwili. Za iluminatorem rozwija się reprezentacja światła. Najpierw powstaje niezwykle jasny, różowawy blask. Potem wyskakuje plazma. W tym momencie ogień zaczyna się palić i obserwuje się różne efekty świetlne. To jak ogień płonący wokół samolotu.

Sensacje pilotów

Z czym możesz porównać sposób, w jaki astronauciwrócić na Ziemię? Jak to wygląda? Siedząc w kapsule spustowej, są jak w jądrze meteorytu, z którego emanuje niesamowity płomień mocy. Plazma błyska nagle. Przy iluminatorach kosmonauci obserwują iskry, których rozmiary przypominają dobrą męską pięść. Czas prezentacji ognia trwa do 4 minut.

Wśród fantastycznych filmów pokazujących, jakkosmonauci wracają na Ziemię, najbardziej realistyczna jest Apollo 13. Lecąc przez plazmę wewnątrz kapsuły, astronauci słyszą silny ryk. Przednia ochrona urządzenia zaczyna się rwać z powodu temperatury 2 tys. Stopni. W takich momentach kosmonauci mimowolnie myślą o możliwej katastrofie. Pamiętam prom Columbia i jego tragedię w 2003 roku, która nastąpiła dokładnie z powodu spalania kadłuba podczas zejścia.

Hamowanie

Po pozostawieniu plazmy zejścieUrządzenie zaczyna skręcać na liniach spadochronu. Wychyla się we wszystkich kierunkach o 360 °. I tylko latające chmury, astronauci widzą w oknach śmigłowców, które je spotykają.

K. Ciołkowski pracował nad problemami hamowania samolotów. Postanowił wykorzystać hamowanie statku na kopercie lotniczej Ziemi. Kiedy statek porusza się z prędkością 8 km / s, pierwszy etap hamowania jest aktywowany na krótki czas. Jego prędkość spada do 0,2 km / s. Rozpoczyna zejście.

Przeszłość i teraźniejszość

Pewnego razu astronauci z NASA lecili na promach(wahadłowce). Po opracowaniu swoich zasobów, te wahadłowce znalazły swoje miejsce w muzeach. Dzisiaj kosmonauci lecą do ISS. Przed wylądowaniem sonda kosmiczna Sojuz podzielona jest na trzy części: moduł z astronautami do zniżania, przedział instrumentalno-zagęszczony, przedział domowy. W gęstych warstwach atmosfery statek płonie. Gruz, który nie spłonął, spadnie.

Astronauci doświadczają najsilniejszego przeciążenialądując na Ziemi, ponadto istnieje ryzyko przegrzania urządzenia, ponieważ temperatura na powierzchni dochodzi do 300 ° Celsjusza. Materiał zaczyna powoli parować, a w iluminatorach piloci widzą szalejące morze ognia.

Następnie spadochron hamulcowy zostaje wyrzucony zprzy użyciu wkładu pyro. Drugi spadochron jest większy od pierwszego. Konieczne jest łagodzenie nasadzeń. Użyj także układu napędowego miękkiego lądowania, który tworzy przeciw-siłę.

Dziś systemy lądowania astronautów są czymś więcejwiarygodne niż w niedawnej przeszłości. Dzięki nowoczesnemu zautomatyzowanemu rozwojowi systemy są testowane i debugowane. Zejście staje się prostsze. Opracowano wielokrotnego użytku statki kosmiczne, przypominające ogromne samoloty. Wylądują, używając swoich silników, na specjalnych pasach lądowania.