Czy Księżyc obraca się wokół swojej osi: jak obraca się Księżyc

Księżyc towarzyszy naszej planecie w swoim wielkimpodróże kosmiczne przez kilka miliardów lat. I pokazuje nam, Ziemian, od jednego wieku do drugiego, zawsze ten sam księżycowy krajobraz. Dlaczego podziwiamy tylko jedną stronę naszego towarzysza? Czy Księżyc obraca się wokół własnej osi, czy też wznosi się w przestrzeni?

Charakterystyka naszego sąsiada przestrzeni

W układzie słonecznym są satelitywiększy niż księżyc. Ganimedes jest na przykład satelitą Jowisza, dwa razy cięższym od Księżyca. Ale jest to największy satelita w stosunku do planety matki. Jego masa jest większa niż jeden procent Ziemi, a jej średnica wynosi około jednej czwartej powierzchni Ziemi. Nie ma więcej takich proporcji w słonecznej rodzinie planet.

Spróbujmy odpowiedzieć na pytanie,Czy Księżyc obraca się wokół własnej osi, bardziej uważnie przygląda się naszemu najbliższemu sąsiadowi kosmicznemu. Przyjęty dzisiaj przez naukowej teorii społecznej, naturalny satelita naszej planety wciąż przejmowanej protoplaneta - nie chłodzi całkowicie pokryta oceanem płynnej zacietrzewiony lawy, w wyniku zderzenia z innej planety, w mniejszym rozmiarze. Dlatego skład chemiczny księżycowych i lądowych glebach są nieco inne - ciężkie jądra kolidujące planety połączone, bo z tego, co ziemskie skały są bogatsze w żelazo. Księżyc ma resztki górnych warstw obu protoplanet, jest tam więcej kamienia.

Czy Księżyc się obraca?

Dokładniej, pytanie brzmi: czyKsiężyc nie jest dokładnie poprawny. Wszakże jak każdy satelita w naszym systemie, odwraca się wokół planety matki, a wraz z nią wiruje wokół gwiazdy. Ale osiowa rotacja księżyca nie jest typowa.

Bez względu na to, jak bardzo patrzysz na księżyc, zawsze jest skierowany w stronęDo nas przez krater Tycho i Morze Spokoju. "Czy Księżyc obraca się wokół swojej osi?" - od stulecia do wieku Ziemianki zadawały sobie pytanie. Ściśle mówiąc, jeśli operujesz geometrycznymi koncepcjami, odpowiedź zależy od wybranego układu współrzędnych. W stosunku do Ziemi osiowa rotacja księżyca jest rzeczywiście nieobecna.

Ale z punktu widzenia zlokalizowanego obserwatorana linii Słońce-Ziemia osiowa rotacja Księżyca będzie wyraźnie widoczna, z jednym biegunowym obrotem aż do ułamka sekundy, który będzie równy czasowi trwania orbitalnej rewolucji.

Interesujące jest to, że zjawisko to w układzie słonecznym nie jestjest wyjątkowy. Tak więc satelita planety karłowatej Pluton Charon zawsze patrzy na swoją planetę z jednej strony, w ten sam sposób, co satelity Marsa - Deimos i Fobos.

Pod względem naukowym nazywa się to rotacją synchroniczną lub wychwytywaniem pływów.

Jaka jest fala?

Aby zrozumieć istotę tego zjawiska i pewnie odpowiedzieć na pytanie, czy Księżyc obraca się wokół własnej osi, konieczne jest rozłożenie istoty zjawisk pływowych.

Wyobraź sobie dwie góry na powierzchni księżyca,jeden z nich "patrzy" bezpośrednio na Ziemię, a drugi na przeciwny punkt księżycowej kuli. Jest oczywiste, że jeśli obie góry nie były częścią ciała niebieskiego, i obracał się wokół planety na własną rękę, ich obrót może nie być zsynchronizowane, ten, który jest bliżej, zgodnie z prawami mechaniki newtonowskiej musi obracać się szybciej. Właśnie dlatego masy kuli księżycowej, znajdujące się w przeciwnych punktach względem Ziemi, mają tendencję do "uciekania od siebie".

Jak księżyc "zatrzymał się"

Jak siły pływowe działają na to czy tamtociało niebieskie, wygodnie jest rozmontować na przykładzie naszej własnej planety. My też krążą wokół Księżyca, czy raczej Księżyca i Ziemi, tak jak powinno być w astrofizyce, „taniec w kręgu” wokół fizycznego środka masy.

W wyniku działania sił pływowych i wnajbliżej, aw najbardziej odległym punkcie od satelity wznosi się poziom wody pokrywającej Ziemię. A maksymalna amplituda fali może osiągnąć 15 i więcej metrów.

Kolejną cechą tego zjawiska jestże te "garby" pływowe okrążają powierzchnię planety każdego dnia przed jej obrotem, powodując tarcie w punktach 1 i 2, a tym samym powoli zatrzymując globus w swoim obrocie.

Wpływ Ziemi na Księżyc jest znacznie silniejszy z powodu różnicy masy. I chociaż na Księżycu nie ma oceanu, siły pływowe nie działają gorzej od skał. Rezultat ich pracy jest oczywisty.

Czy Księżyc obraca się wokół swojej osi? Odpowiedź brzmi: tak. Ale rotacja jest ściśle związana z ruchem wokół planety. Siły pływowe przez miliony lat były zgodne z osiową rotacją Księżyca z orbitą.

A co z Ziemią?

Astrofizycy twierdzą, że zaraz po dużejzderzenie, które spowodowało powstanie Księżyca, prędkość kątowa obrotu naszej planety była znacznie większa niż teraz. Dzień trwał nie dłużej niż pięć godzin. Ale w wyniku tarcia pływowe fale na dnie oceanu, rok po roku, w każdym milenium obrotu spowalnia, a bieżący dzień trwał 24 godzin.

Średnio każdego wieku dodaje się do naszego20-40 sekund. Naukowcy sugerują, że nasza planeta w ciągu kilku miliardów lat, będą patrzeć na księżyc, jak księżyc na to, że jest jeden sposób. Prawda jest taka, że ​​najprawdopodobniej nie będzie się działo, bo wcześniej słońce zamieniło się w czerwonego olbrzyma, „jaskółki” i na ziemi, i jej wiernego towarzysza - Księżyc.

Nawiasem mówiąc, siły pływowe dają nie tylko mieszkańcom ziemiwzrost i spadek poziomu światowych oceanów wokół równika. Poprzez wpływ na masy metali w rdzeniu Ziemi, deformując gorące centrum naszej planety, Księżyc pomaga utrzymać go w stanie płynnym. A dzięki aktywnemu płynnemu rdzeniu nasza planeta ma swoje własne pole magnetyczne, które chroni całą biosferę przed morderczym wiatrem słonecznym i śmiercionośnymi promieniami kosmicznymi.</ span </ p>