Bohater Związku Radzieckiego Dmitrij Lavrinenko: biografia, nagrody i wyczyn

Kraj i ludzie żyjący w nim muszą zawsze pamiętaćich bohaterowie. Jeden z nich, Dmitry Fedorovich Lavrinenko, radziecki czołg asa, starszy strażnik porucznik, który zasłużył na najwyższy stopień wojskowy Bohatera ZSRR w krwawych bitwach, zostanie omówiony w tym artykule.

Pochodzenie

Według jednej wersji z 1 października (14), a z drugiej -10 września 1914 r. W miejscowości Besstrashnoy (Terytorium Krasnodarskie) w rodzinie Fiodora Prokofiewicza i jego żony Matryony urodził się syn - Dmitrij Fedorowicz Lavrinenko. Biografia tego człowieka jest niezwykle pełna wydarzeń, pomimo faktu, że zmarł, gdy miał zaledwie 27 lat.

Jego ojciec był Kozakiem Kubańskim i walczył w Pierwszymświat. Po rewolucji październikowej został Czerwonym Strażnikiem. W jednej z bitew zginął bohatersko, walcząc z Białymi Kozakami. Matka Dmitrija, Matryona Prokofiewna, była aktywną kobietą, a po przybyciu sowieckiej potęgi dołączyła do grona członków KPZR (B.). Pełniła funkcję przewodniczącego rady miejskiej w jednej z farm w regionie Armawir. Po śmierci męża sama wychowywała syna.

CZAS POKÓJ

Dmitrij Lavrinenko uczył się w szkole chłopskiejmłodzież w art. Wniebowstąpienie i ukończył studia w 1931 roku. Następnie kontynuował naukę na kursach dla nauczycieli w Armavir. Przez dwa lata szkolił dzieci w gospodarstwie, gdzie przewodniczyła jego matka. To w jego lekkiej dłoni pojawił się krąg dramatyczny w wiejskiej szkole, a potem orkiestra smyczkowa. Ponadto zorganizował kilka sekcji sportowych. Według osób, które go dobrze znały, dzieci po prostu uwielbiały swojego nauczyciela, który zazwyczaj uczył w dwóch klasach jednocześnie.

Od 1933 roku pracował jako statystyk w biurze gospodarstwa „The Farm”, a później - jako kasjerka w banku oszczędności Novokubanskoe wsi, która znajduje się 12 km na północ od Armavir.

Kadet

W 1934 roku Dmitry postanowił dobrowolnie udać się do wojska, gdzie został początkowo wysłany do kawalerii. Cztery lata później przeszedł krótki program szkoleniowy w Ulyanovskiej Szkole Pancernej. Jak wspominali później jego koledzy z klasy, przyszły czołgista Dmitrij Lavrinenko był skromnym, wykonawczym, pracowitym i inteligentnym dowódcą. Z łatwością zdał wszystkie egzaminy i najwyraźniej jego poprzednia specjalność pomogła mu w tym.

Wokół zauważyłem jego niezwykłą miłość dotechnika. Zawsze starał się dowiedzieć o nim jak najwięcej i uczyć się szybciej. Ponadto w klasach treningu przeciwpożarowego zawsze strzelał perfekcyjnie na prawie każdym typie broni. Dlatego jego przyjaciele nazywali oko Snajpera.

Doświadczenie walki

Odbyła się pierwsza kampania wojskowa Dmitrija Lavrinienkiw 1939 r. była to Zachodnia Ukraina, a rok później Besarabia. W tym samym miejscu, w Stanisławie (obecnie Iwano-Frankowska), poznał dziewczynę Ninę, swoją przyszłą żonę. W lecie 1941 r. Pobrali się.

Spotkała się Wielka Patriotyczna Lavrinenkoranga porucznika. Był dowódcą plutonu czołgów 15 Dywizji, który był częścią 16. Korpusu Zmechanizowanego. Trzeba powiedzieć, że ta jednostka wojskowa od dłuższego czasu nie brała udziału w bitwie, lecz tylko wycofała się do kraju, tracąc istotną część, która była ciągle nieczynna. Czołgiści, którzy nie mieli własnych pojazdów, byli wykorzystywani jako zwykła piechota podczas częstych potyczek z wrogiem. Dowództwo szybko zrozumiało swój błąd i wydało rozkaz wycofania najbardziej wykwalifikowanych pracowników, w tym Dmitry Lavrinenko.

Czołgowy gracz od Boga, przyszedł do służby w czwartymBrygada czołgu pod dowództwem pułkownika ME Katukova. W tym czasie armia zaczęła otrzymywać nowe modele czołgów T-34 i KV. Rozpoczęli produkcję fabryki ciągników Stalingrad. Art. Porucznik Lavrinenko został mianowany dowódcą plutonu czołgów, który otrzymał T-34. W październiku brygada wzięła udział w działaniach wojennych pod Mtsenskiem przeciwko jednej z zmechanizowanych grup niemieckiego pułkownika generała G. Guderiana. To tutaj załoga Lavrynenko otworzyła konto wrogich czołgów, które zniszczył. W pierwszej bitwie, która odbyła się 6 października, cztery wrogie pojazdy bojowe zostały zniszczone.

Niestety nie ma dokładnych danych na tematLiczba czołgów zniszczonych przez załogę Dmitrija Lavrinenko w bitwach pod Mtsensk. Według różnych źródeł liczba ta wynosi od 7 do 19 maszyn. Ta niedokładność wynika z faktu, że w tym czasie nikt nie był szczególnie zainteresowany liczeniem wyściełanych niemieckich urządzeń.

Ostatnia walka

18 grudnia 1941 r 1. Brygada Pancerna, w której obsługiwał Dmitrij Ławrinenko, udała się do Wołokołamska. Walki rozpoczęły się w pobliżu wsi Pokrovskoye, Sychevo, Chismena i Gryady. Firma zbiornikowa Lavrinenko wraz ze saperami została wysłana, aby oczyścić miny z tras, którymi miały się przemieszczać główne siły brygady. Nagle grupa natknęła się na Niemców. Dowódca postanowił nie czekać na zbliżanie się głównych sił, ale zaatakować wroga we wsi Pokrovskoe.

Według wspomnień kolegów żołnierzy, radziecki czołgfirma włamała się do miasta i ogniem zniszczyła faszystowski garnizon. Następnie Lavrinenko zdecydował się na atak na sąsiednie Goryuny, gdzie znajdowały się niemieckie pojazdy opancerzone. Jednostki wroga nie mogły wytrzymać tak potężnego ataku: główne siły brygady przybyły w porę, by pomóc kompanii czołgów. Faszyści zostali całkowicie pokonani, a Dmitrij Lavrinenko w tej bitwie zniszczył jego 52. niemiecki pojazd pancerny. W ten sposób stał się najbardziej produktywnym czołgiem asa Armii Czerwonej.

Natychmiast po zakończeniu bitwy do wioski Goryunypotężna artyleria wroga i ostrzał z moździerzy spadł. Wychodząc ze zbiornika, art. Porucznik Lavrinenko właśnie udawał się do dowódcy brygady, pułkownik Chernoyarov, aby zdać sprawę z tej sytuacji. Ale nie miał czasu, aby to zrobić: został zabity przez drzazgę z muszli.

Miejsce pochówku

Bohater Związku Radzieckiego Dmitrij FiodorowiczLavrinenko został pochowany na miejscu swojej ostatniej bitwy: w pobliżu autostrady, między dwiema wioskami - Goryuny i Pokrovskoye. W 1967 r. Grupa poszukiwawcza uczniów gimnazjum nr 296 w Moskwie pod dowództwem N. V. Khabarovej odkryła grób czołgisty. Postanowiono odbudować szczątki bohatera na terenie małego braterskiego kompleksu pamięci w wiosce Denkovo, która znajduje się w dzielnicy Istrinsky w obwodzie moskiewskim. Odbyło się to w obecności matki Dmitrija Fiodorowicza, Matryony Prokofyevny, jego dowódcy, pułkownika Y. Ya Komlova i uczniów dwóch szkół, nr 296 w Moskwie i nr 1 w Armavir.

Nagrody

Należy zauważyć, że dzielna zasługa D.F. Lavrinenko przed Ojczyzną nie zostały natychmiast uznane. Krótko przed śmiercią czołgisty, czyli 5 grudnia 1941 r., Został wprowadzony do rangi Bohatera Związku Radzieckiego przez generała majora 1. Brygady Pancernej M. E. Katukova, ale z jakiegoś powodu nie został przyznany. Dopiero 22 grudnia został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Lenina.

W latach powojennych Dmitrij Lavrinenko,uznany tankowiec z czasów drugiej wojny światowej, również nie otrzymał zasłużonej nagrody, chociaż udało się to osiągnąć dzięki tak znanym przywódcom wojskowym jak generał armii Lelyushenko i marszałek Katukov. I tylko 5 maja 1990 r. Ten odważny człowiek otrzymał pośmiertnie tytuł Bohatera ZSRR. Ponadto jego krewni zostali nagrodzeni Medalem Złotej Gwiazdy i innym Zakonem Lenina.

Lavrinenko Dmitry Fedorovich, którego wyczynpowinien na zawsze pozostać w pamięci potomków, był prawdziwym bohaterem. Ulice w Armawir, Krasnodar, Volokolamsk, a także w jego ojczyźnie - w miejscowości Fearless są nazwane jego imieniem.