Starożytna grecka architektura: elementy i funkcje

Starożytna grecka architektura miała ogromnywpływ na architekturę kolejnych epok. Jego główne koncepcje i filozofia od dawna zakorzenione w tradycjach Europy. Co jest ciekawego w architekturze starożytnej Grecji? System zamówień, zasady planowania miasta i tworzenie teatrów zostały opisane w dalszej części artykułu.

Okresy rozwoju

Starożytna Grecja to starożytna cywilizacjaskładał się z wielu różnych miast-państw. Obejmował zachodnie wybrzeże Azji Mniejszej, na południe od Półwyspu Bałkańskiego, wyspy Morza Egejskiego, a także południowe Włochy, Morze Czarne i Sycylię.

Architektura starożytnej Grecji dała początek wielu stylom i stała się podstawą architektury renesansu. W historii jego rozwoju zwykle jest kilka etapów.

• Okres homeryczny (środkowy XII - środkowy VIIIc. BC. e.) - nowe formy i cechy oparte na starych tradycjach mykeńskich. Głównymi budynkami były budynki mieszkalne i pierwsze świątynie wykonane z gliny, drewna adobe i drewna. Pierwsze ceramiczne detale pojawiły się w wystroju.
• Archaiczny (VIII - początek V w., 480. pne). Wraz z tworzeniem polityk pojawiają się nowe budynki publiczne. Świątynia i plac przed nim stają się centrum miejskiego życia. W budownictwie często stosuje się kamień: wapień i marmur, podszewka z terakoty. Istnieją różne rodzaje świątyń. Dominuje porządek dorycki.
• Klasyka (480 - 330 pne.) - rozkwit. Wszystkie typy warrantów w starożytnej greckiej architekturze aktywnie się rozwijają, a nawet łączą ze sobą. Powstają pierwsze teatry i sale muzyczne (odions), domy mieszkalne z portykami. Tworzona jest teoria planowania ulic i kwartałów.
• Hellenizm (330-180 g pne E.). Budowane są teatry i budynki publiczne. Starożytny grecki styl w architekturze uzupełniają elementy orientalne. Dominuje dekoracyjność, luksus i przepych. Najczęściej stosowany porządek koryncki.

W 180 Grecja była pod wpływem Rzymu. Imperium wciągało do swojej stolicy najlepszych naukowców i mistrzów sztuki, zapożyczając od Greków pewne tradycje kulturowe. Dlatego starożytna architektura grecka i rzymska ma wiele podobnych cech, na przykład w budowie teatrów lub w systemie porządkowym.

Filozofia architektury

W każdym aspekcie życia poszukiwali starożytni Grecyosiągnięcie harmonii. Pomysły na jej temat nie były zamazane i czysto teoretyczne. W starożytnej Grecji harmonię definiowano jako połączenie zweryfikowanych proporcji.

Zostały użyte dla ludzkiego ciała. Piękność była mierzona nie tylko wzrokiem, ale także konkretnymi postaciami. Tak więc rzeźbiarz Policlet w traktacie "Canon" przedstawił jasne parametry idealnego mężczyzny i kobiety. Piękno jest bezpośrednio związane z fizycznym, a nawet duchowym zdrowiem i integralnością jednostki.

Ciało ludzkie było postrzegane jako konstrukt,szczegóły tego są idealnie dopasowane do siebie. Starożytna grecka architektura i rzeźby z kolei dążyły do ​​jak najszerszego przystosowania się do koncepcji harmonii.

Zmienił się rozmiar i kształt posągówpojęcie "właściwego" ciała i jego parametrów. Rodzaj rzeźby zwykle promował idealną osobę: uduchowioną, zdrową i wysportowaną. W architekturze antropomorfizm przejawiał się w nazwach miar (łokieć, dłoń) iw proporcjach, które wynikały z proporcji figury.

Obraz osoby był kolumnami. Ich podstawę lub podstawę utożsamiano ze stopami, tułowiem z pniem, kapitałem z głową. Pionowe rowki lub flety na lufie kolumny wydawały się fałdami odzieży.

Główne klasy architektury starożytnej Grecji

O wielkich osiągnięciach inżynierii w starożytnościGrecja nie może mówić. Złożone projekty i rozwiązania nie są wtedy używane. Świątynię z tego czasu można porównać do megalitów, gdzie kamienna belka spoczywa na kamiennych wspornikach. Wielkość i osobliwości starożytnej greckiej architektury leżą przede wszystkim w jej estetyce i dekoracji.

Pomógł kunszt i filozofia budynkuuosabiać jego porządek lub kompozycję elementów w określonym stylu i kolejności. W starożytnej architekturze greckiej istniały trzy główne rodzaje zamówień:

• Doric;
• jonowe;
• Corinthian.

Wszyscy mieli wspólny zestaw elementów, aleróżniły się lokalizacją, kształtem i ornamentem. Tak więc grecki porządek zawierał stereobat, stylobate, belkowanie i gzyms. Stereobat stanowił stopniowaną podstawę nad fundamentem. Następnie stylobate lub kolumny.

Belkowanie było częścią nośną, zlokalizowanąna kolumnach. Dolna belka, na której spoczywa cała belka, nazywana jest opaską. Znajdował się fryz - środkowa część dekoracyjnego. Górna część belkowania jest okapem, wisi nad pozostałymi częściami.

Początkowo elementy starożytnej greckiej architektury nie sąpomieszane. Korona jońska upadła tylko na kolumnę jońską, koryncką - na Koryncie. Jeden styl - jeden budynek. Po budowie Partenonu przez Iktina i Kallicratea w V wpne. er zamówienia zaczęły się łączyć i nakładać na siebie nawzajem. Dokonano tego w pewnym porządku: najpierw dorycki, potem jonowy, potem koryncki.

Porządek dorycki

Doryckie i jońskie starozytne greckie rozkazy wArchitektura była podstawowa. System dorycki rozprzestrzenił się głównie na kontynencie i odziedziczył kulturę mykeńską. Charakteryzuje się monumentalnością i nieco ciężkością. Wygląd zamówienia wyraża spokojną wielkość i zwięzłość.

Kolumny doryckie są niskie. Nie mają podstawy, a pień jest potężny i zwęża się. Liczydło, górna część stolic, ma kwadratowy kształt i leży na zaokrąglonym grzbiecie (echin). Flet miał zwykle dwadzieścia. Architekt Witruwiusz porównał kolumny tego porządku z człowiekiem - silnym i powściągliwym.

W belobowaniu zawsze są rozkazy.architraw, fryz i gzyms. Fryz został odseparowany od półki i składał się z tryglifów - prostokąty rozciągniętych w górę z fletami naprzemiennie z metopami - z lekko zagłębionymi kwadratowymi płytkami z lub bez rzeźbiarskich obrazów. Fryzy innych zleceń nie miały tryglifów z metopami.

Tryglif został przypisany przede wszystkim praktycznyfunkcje. Badacze sugerują, że reprezentował on końce belek, które leżały na ścianach sanktuarium. Miał ściśle obliczone parametry i służył jako wsparcie dla okapów i krokwi. W niektórych z najstarszych budynków przestrzeń między końcami tryglifu nie była wypełniona metopami, ale pozostawała pusta.

Zamówienie jońskie

Rozmieszczono system zamówień jonowychna wybrzeżu Azji Mniejszej, w Attyce i na wyspach. Wpłynęły na nią Fenicja i Persja Ahemedinskaya. Żywym przykładem tego stylu była świątynia Artemidy w Efezie i świątynia Hery w Samosej.

Ionica kojarzyła się z wizerunkiem kobiety. Zamówienie charakteryzowało się dekoracyjnością, lekkością i wyrafinowaniem. Jego główną cechą była stolica, ozdobiona wolutami - symetrycznie ułożonymi lokami. Abaka i Ekhin ozdobione rzeźbami.

Kolumna jonowa jest cieńsza i cieńsza niżDoric. Jego podstawa spoczywała na kwadratowej płycie i była dekorowana wypukłymi i wklęsłymi elementami z ozdobnym krojem. Czasami baza znajdowała się na bębnie ozdobionym rzeźbiarską kompozycją. W przypadku Ionics odległość pomiędzy kolumnami jest większa, co zwiększa przestronność i udoskonalenie budynku.

Belkowanie może składać się z opaski i gzymsu.(Styl Azja Mniejsza) lub w trzech częściach, jak w Doric (styl poddasza). Architrav został podzielony na powięź - poziome półki. Pomiędzy nim a okapem były małe zęby. Rynna na okapie była bogato zdobiona ornamentami.

Zakon koryncki

Zakon koryncki rzadko jest uważany za niezależny,często określa się ją jako odmianę jońską. Istnieją dwie wersje, które zgłaszają początki tego zamówienia. Bardziej przyziemne rozmowy o stylu pożyczania z egipskich kolumn ozdobionych liśćmi lotosu. Według innej teorii, porządek został stworzony przez rzeźbiarza z Koryntu. Zainspirował go kosz, który zobaczył, w którym znajdowały się liście akantu.

Różni się od jonowca głównie w jego wysokości idekoracje kapitele, ozdobione stylizowanymi liśćmi akantu. Dwa rzędy ułożonych liści tworzą ramkę w górnej części kolumny. Boki liczydła są wklęsłe i zdobione dużymi i małymi spiralnymi lokami.

Porządek koryncki nasycony jest wystrojem większym niżinne starożytne greckie zamówienia w architekturze. Ze wszystkich trzech stylów był uważany za najbardziej luksusowy, elegancki i bogaty. Jego czułość i wyrafinowanie wiązały się z wizerunkiem młodej dziewczyny, a liście akantu przypominały loki. Z tego powodu kolejność jest często nazywana "dziewczęcą".

Antyczne świątynie

Świątynia była głównym i najważniejszym budynkiemStarożytna Grecja. Jego forma była prosta, typem były prostokątne domy mieszkalne. Architektura starożytnej świątyni greckiej była stopniowo komplikowana i uzupełniana nowymi elementami, aż do uzyskania okrągłego kształtu. Zwykle rozróżniaj takie style:

• destylat;
• prostyle;
• amphipropyle;
• peripter;
• dipter;
• pseudodipter;
• tolos

Świątynia w starożytnej Grecji nie miała okien. Na zewnątrz był otoczony kolumnami, na których umieszczono dwuspadowy dach i belki. Wewnątrz znajdowało się sanktuarium z posągiem bóstwa, któremu poświęcono świątynię.

Niektóre budynki mogą pomieścić małepoczekalnia jest pronaos. Z tyłu dużej świątyni było jeszcze jedno pomieszczenie. Zawierał darowizny mieszkańców, świętą inwentarz i skarb państwa.

Pierwszy rodzaj świątyni - gorzelnia - składał się zsanktuarium, frontowa loggia, otoczona murami lub ante. W loggii mieściły się dwie kolumny. Wraz ze wzrostem złożoności stylów wzrosła liczba kolumn. W przebaczeniu jest ich czterech, cztery w stylu amfibii cztery w tył i przednie fronty.

W świątyniach peripetra otaczają budynek wszystkimimprezy. Jeśli kolumny są rozmieszczone wzdłuż obwodu w dwóch rzędach, to jest to styl biprowy. Ten ostatni styl, Tolos, również sugerował otaczanie kolumn, ale obwód był cylindryczny. W czasach Cesarstwa Rzymskiego Tolos przekształcił się w budynek typu rotunda.

Zasady dotyczące urządzeń

Starożytne greckie polityki zostały zbudowane głównie zbrzegi morza. Rozwinęli się jako demokracje handlowe. W życiu publicznym i politycznym miast uczestniczyli wszyscy ich pełnoprawni mieszkańcy. Prowadzi to do tego, że architektura starożytnej Grecji rozwija się nie tylko w kierunku budynków religijnych, ale także w budynkach publicznych.

W górnej części miasta był akropol. Z reguły był na wzgórzu i był dobrze umocniony, by powstrzymać wroga podczas niespodziewanego ataku. W jego granicach znajdowały się świątynie bogów, którzy patronowali miasto.

Centrum Dolnego Miasta było otwarte na agoręO rynku, na którym przeprowadzono handel, zdecydowały ważne kwestie społeczne i polityczne. Mieściły się tutaj szkoły, budynek rady starszych, bazylika, budynek na biesiady i spotkania, a także świątynie. Na obwodzie agory czasami umieszczano posągi.

Od samego początku starożytna grecka architekturazałożył, że budynki wewnątrz polis są swobodnie rozmieszczone. Ich lokalizacja zależała od lokalnego terenu. W V wieku pne Gippodam dokonał prawdziwej rewolucji w urbanistyce. Zaproponował przejrzystą strukturę siatki ulic, która dzieli bloki na prostokąty lub kwadraty.

Wszystkie budynki i obiekty, w tym agora,znajdują się wewnątrz komórek kwartalnych, bez wydostawania się z ogólnego rytmu. Taki plan ułatwił ukończenie budowy nowych części polityki bez naruszania integralności i harmonii. Zgodnie z projektem Hippodama, Miletu, Knida, Assosa itd. Ateny na przykład pozostały w swojej dawnej "chaotycznej" formie.

Zakwaterowanie

Domy w starożytnej Grecji różniły się w zależności od epoki, a także bogactwa właścicieli. Istnieje kilka głównych rodzajów domów:

• megaronik;
• apsyda;
• pasty;
• perystyl.

Jednym z najwcześniejszych rodzajów mieszkań jest megaron. Jego plan stał się pierwowzorem pierwszych świątyń ery Homera. Dom miał prostokątny kształt, w przedniej części którego znajdowało się otwarte pomieszczenie z portykiem. Przejście było obramowane dwoma kolumnami i wystającymi ścianami. Wewnątrz znajdował się tylko jeden pokój z paleniskiem pośrodku i dziura w dachu, z której mógł wydobywać się dym.

Dom Apsydów został zbudowany również we wczesnym okresie. Był to prostokąt z zaokrągloną częścią końcową, którą nazwano absydą. Pojawiły się późniejsze budynki typu pastand i perystylu. Zewnętrzne ściany były głuche, a układ budynków - zamknięty.

Pastad reprezentował przejście w głębiczęści stoczni. Z góry był pokryty i wspierany drewnianymi podporami. W IV wieku pne popularność zyskała perystyl. Zachowuje stary układ, ale przejście duszpasterskie zostaje zastąpione przez zakryte kolumny wokół obwodu dziedzińca.

Od strony ulicy były tylko gładkie ściany domów. Wewnątrz znajdował się dziedziniec, wokół którego znajdowały się wszystkie pomieszczenia domu. Okna z reguły nie były, dziedziniec był źródłem światła. Jeśli były okna, znajdowały się na drugim piętrze. Dekoracja wnętrz była w większości prosta, ekscesy zaczęły pojawiać się dopiero w epoce hellenistycznej.

Dom był wyraźnie podzielony na kobiety (gynekei) ipołowa męska (andronowa). W męskiej części goście otrzymali i zaaranżowali posiłek. Dojście do żeńskiej połówki było tylko przez nią. Od strony gynekei było wejście do ogrodu. W mieszkaniu bogatych była też kuchnia, łaźnia i piekarnia. Drugie piętro jest zwykle przekazywane.

Architektura starożytnego teatru greckiego

Teatr w starożytnej Grecji łączył się nie tylkoaspekt rozrywkowy, ale także religijny. Jego narodziny związane są z kultem Dionizosa. Pierwsze przedstawienia teatralne zostały zorganizowane, by czcić to bóstwo. Architektura starożytnego teatru greckiego przywodziła na myśl religijne pochodzenie idei przynajmniej przez obecność ołtarza, który znajdował się w orkiestrze.

Festiwale, gry i zabawy odbywały się na scenie. W IV wieku pne przestały być związane z religią. Podział ról i kontrola produkcji została wykonana przez archona. Głównymi rolami grały maksymalnie trzy osoby, kobiety były grane przez mężczyzn. Dramat rozgrywał się w formie konkursu, w którym poeci z kolei prezentowali swoje prace.

Układ pierwszych kin był prosty. W centrum znajdowała się orkiestra - okrągła platforma, na której znajdował się chór. Za nią była komnata, w której aktorzy ubrani (skene). Sala widowiskowa (teatr) była znacznej wielkości i znajdowała się na wzgórzu, pochylając się wokół półkola.

Wszystkie teatry znajdowały się bezpośrednio pod gołym niebem. Pierwotnie były tymczasowe. Na każde wakacje na nowo budowano drewniane platformy. W V wieku pne miejsca dla widzów zaczęły wyrzeźbić z kamienia tuż na zboczu wzgórza. To stworzyło właściwy i naturalny lejek, przyczyniając się do dobrej akustyki. Aby wzmocnić rezonans dźwięku, specjalne naczynia zostały umieszczone w pobliżu widowni.

Wraz z poprawą teatru staje się bardziej skomplikowane iprojekt scenografii. Jego przednia część składała się z kolumn i naśladowała frontową fasadę świątyń. Po bokach były lokale - paraskenia. Zachowali scenerię i teatralną inwentarz. W Atenach największym teatrem był teatr Dionizosa.

Akropol ateński

Niektóre zabytki architektury greckiejwidać teraz. Jedną z najbardziej kompletnych budowli, które przetrwały do ​​dnia dzisiejszego, jest Akropol w Atenach. Znajduje się na górze Pyrgos na wysokości 156 metrów. Oto teatr Dionizosa, świątynia bogini Ateny Partenon, sanktuarium Zeusa, Artemidy, Niki i innych znanych budowli.

Dla świątyń ateńskiego Akropolu jest charakterystycznypołączenie wszystkich trzech systemów zamówień. Połączenie stylów świętowało Partenon. Jest zbudowany w formie peryferii doryckiej, której wewnętrzny fryz wykonany jest w stylu jońskim.

W środku, otoczone kolumnami, znajdował się posągAteny. Ważną rolę polityczną przypisano akropolowi. Jego pojawienie się powinno podkreślać hegemonię miasta, a skład Partenonu powinien uwielbić zwycięstwo demokracji nad systemem arystokratycznym.

Obok majestatycznego i pretensjonalnego budynkuPartenon znajduje się Erechtejon. Jest całkowicie wykonany w porządku jońskim. W przeciwieństwie do swojego "sąsiada", wychwala wdzięk i piękno. Świątynia poświęcona jest dwóm bogom naraz - Posejdonowi i Atenie, i znajduje się w miejscu, gdzie według legendy mieli spór.

Ze względu na osobliwości reliefu, układ Erechtejonasymetryczny. Ma dwie świątynie - cellę i dwa wejścia. W południowej części świątyni znajduje się portyk podparty nie kolumnami, ale marmurowymi kariatydami (posągami kobiet).

Ponadto Propyleje są zachowane na akropolu -główne wejście, otoczone kolumnami i portykami, po bokach którego znajdował się zespół pałacowo-parkowy. Na wzgórzu znajdowała się także Arreforion - dom dla dziewcząt tkających ubrania do gier ateńskich.