Mongolia: ludność. Jaka jest populacja Mongolii?

Mongolia to republika, która znajduje się wAzja Wschodnia. Stolicą państwa jest Ułan Bator. Populacja stolicy liczy około 1,3 miliona osób. Krawędź, która nie jest myta przez morza, według powierzchni (1 564 116 km²) jest prawie jedenaście razy mniejsza od Rosji. Sąsiedzi Mongolii to Rosja po stronie północnej, a Chiny po wschodniej, południowej i zachodniej stronie. Państwo jest członkiem struktur ONZ i jest wymienione jako obserwator w niektórych strukturach WNP.

Historia kraju

W czasach starożytnych ziemie państwowe były pokrytebagna i lasy, a na równinach rozpościerają się stepy i łąki. W IV wieku pne. na tym terytorium żyli starożytni ludzie - Hunowie. W 202 roku pne. e. Na ziemiach współczesnej Mongolii powstało Imperium Hunów pod dowództwem Moduna Shanu. Było to pierwsze imperium koczowniczych plemion. Hunowie rządzili na ziemiach mongolskich do 93 rne. e.

Po nich przyszli rządzić mongolskim, kirgiskimi khans turecki. W XII wieku mongolskie plemię próbowało zjednoczyć się w jednym państwie, ale proces ten był bardziej podobny do zjednoczenia społeczności. W historii ta próba stworzenia jednolitego państwa przyszła pod nazwą Hamag Mongol.

Imperium powstało w 1206 roku z powoduzjednoczenie Czyngis-chana z Mandżurią i rozłączonymi mongolskimi plemionami. W wyniku aktywnych operacji wojskowych znacznie rozszerzyły się ziemie państwa. Część Chin i znaczące terytoria w Azji, Ilchanow i część Rusi Kijowskiej zostały zaatakowane.

Granice imperium rozciągnęły się na 33 miliony kilometrów², a populacja wynosiła 100 milionówludzie. Z tym, że w tym czasie na całym świecie żyło 300 milionów ludzi. Ale od roku 1294 zaczęło się powolne rozpuszczanie imperium mongolskiego. Okres postimperialny przeszedł pod panowanie dynastii Północnej Yuan.

W 1924 r. Przy wsparciu Związku RadzieckiegoMongolia została ogłoszona Mongolską Republiką Ludową. Ile osób w Mongolii było wtedy? Liczbę mieszkańców w 1918 r. Szacuje się na 647,5 tys. Osób.

W 1961 r. Mongolia stała się członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, aw 1962 rrok - członek Rady ds. Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, kierowany przez ZSRR. W tym samym czasie rozpoczął się wzrost populacji. Po rozpadzie ZSRR w Mongolii miały miejsce demokratyczne i gospodarcze reformy. Przeprowadzono prywatyzację przemysłu, rolnictwa i handlu. W 1997 r. Państwo stało się członkiem WTO.

Narody Mongolii

Państwo jest monoetnicznespołeczność. Całkowita liczba ludności Mongolii, według szacunków na rok 2015, wynosi nieco ponad trzy miliony osób. 94% mieszkańców kraju to grupy mongolskie. Podobnie, Turcy mieszkają w tym kraju, niewielki procent chińskich i rosyjskich.

Istnieje około dwudziestuMongolskie i nie mongolskie grupy etniczne. Największą grupę stanowią Khalkha-Mongołowie, które stanowią około 2,1 miliona osób (82,4% ogółu populacji). Największa liczba Khalkha zamieszkuje południową, wschodnią i centralną część kraju. Na zachodzie mieszkają Derbers, zahchiny, Torgut, Bayati i Oleti. Są potomkami zachodnich Mongołów - Oiratów.

W Mongolii jest około 101,5 tysiąca Kazachów. Grupa etniczna stanowi prawie 4% ogółu ludności i jest drugim co do wielkości wśród różnych grup etnicznych żyjących w Mongolii. Kazachowie są zlokalizowani głównie w celowniku Bayan-Ulayge. Na tych ziemiach przybyli w XIX wieku z rejonów Czarnego Irtyszu i górnego biegu Bukhtarmy. Pomimo tego, że Kazachowie mówią po kazachsku w swoim ojczystym języku, w kulturze i tradycjach są bardzo podobni do Mongołów, co pozwala Kazachom współistnieć harmonijnie z główną grupą etniczną państwa.

Również w kraju żyją i inne grupy narodów. Buriaci na przykład zajmowali północną część kraju. Przedstawiciele ludzi zachowali tożsamość etniczną, ale język jest w dużej mierze podobny do języka Khalkha. Buriaty stanowią 1,71% ogółu mieszkańców stanu.

Podobnie jak Buriaci w zakresie języka i kultury, etnicznościgrupa mieszka na wschodzie kraju. Liczba sztabek to tylko 2,3 tys. Osób. Ten lud przeniósł się na ziemie mongolskie w 1947 roku z północno-wschodnich Chin.

Etniczni Rosjanie wyemigrowali na ziemie Mongoliiw drugiej połowie XIX wieku. W kraju mieszka obecnie około dwóch i pół tysiąca osób narodowości rosyjskiej. Pierwsi Rosjanie w Mongolii byli staroobrzędowcami, którzy uciekli z rodzinnego kraju z powodu prześladowań religijnych.

Ludność Mongolii

Od grudnia 2015 r. Mieszkańcy Mongolii -to niewiele ponad trzy miliony osób. Roczny przyrost liczby mieszkańców wyniósł 1,74%. Dynamika populacji świadczy o tym, że liczba obywateli wzrasta z roku na rok. Gęstość zaludnienia w Mongolii wynosi 1,8 osoby na kilometr kwadratowy.

Inne dane demograficzne kraju za 2016 r. Przedstawiają takie dane:

• Narodziło się 73,5 tys. Osób;
• 18,4 tys. Umarło;
• 55 tysięcy osób dokonało naturalnego wzrostu;
• 3 tys. Osób zwiększyło emigrację;
• 1 499 tys. Mężczyzn, 1 538 tys. Kobiet, czyli około 1: 1.

Przesiedlenie obywateli w Mongoliiheterogeniczny. Średnia gęstość zaludnienia Mongolii w 2017 roku wynosi 1,8 osoby na kilometr kwadratowy. Stolica państwa jest najgęściej zaludniona, gdzie mieszka jedna trzecia ludności, góry Khangai i dolina Orkhona. Bardzo niska gęstość zaludnienia na południu kraju, znaczne obszary pustynne i półpustynne i całkowicie opuszczone.

Prognozy na 2017 rok

Analitycy przewidują, że w 2017 rokuludność Mongolii wzrośnie. Łączna liczba obywateli wyniesie 3 090 183. Dla porównania można przytoczyć dane z ostatnich lat w Mongolii. Na przykład populacja w 2014 roku wynosiła 2,91 miliona osób, w ciągu trzech lat wskaźnik wzrósł o 0,09 miliona osób.

Przewiduje się dodatni wzrost, którybędzie 56 tysięcy osób. W 2017 r. Urodzi się około 74,7 tys. Dzieci, a umrze 18,7 tys. Osób. Jeśli poziom migracji pozostanie taki sam jak w 2016 r., To do 2017 r. Liczba mieszkańców z powodu migracji zmieni się o 3,2 tys. Osób. Tak więc liczba osób opuszczających Mongolię będzie większa niż liczba odwiedzających, którzy planują długoterminowy pobyt w kraju.

Długość życia

Mongolia, której populacja jest z grubsza równaczęści są dystrybuowane według płci, nie charakteryzuje się wysoką oczekiwaną długością życia. Mężczyźni żyją średnio 65 lat, kobiety - do 69 lat. W wieku 15-49 lat wskaźnik umieralności mężczyzn jest prawie trzykrotnie wyższy niż wskaźnik śmiertelności kobiet.

Główną przyczyną zgonów w Mongolii -to jest traumatyzm i alkoholizm. W związku z tym w 2014 r. Wydano dekret o utworzeniu męskich grup szkoleniowych, zgodnie z którym każdego roku wszyscy mężczyźni muszą przejść badanie lekarskie. Innym poważnym problemem Mongolii, którego populacja umiera na masową onkologię, choroby układu krążenia i gruźlicę, jest niewystarczający poziom i niedostępność wysokiej jakości opieki medycznej na niektórych obszarach.

Rozkład według wieku

Od stycznia 2017 r. Populację kraju reprezentowały takie grupy wiekowe:

• 27,3% - dzieci poniżej 15 lat;
• 68,7% - ludność w wieku produkcyjnym (od 15 do 64 lat);
• 4% - osoby w wieku emerytalnym (od 65 lat).

Taka dystrybucja tworzy niskąwspółczynnik demograficzny obciążenia społeczeństwa (45,6%). Stosunek liczby dzieci do pełnosprawnych obywateli wynosi 39,8%, obciążenie emerytalne (stosunek liczby emerytów do populacji od 15 do 64 lat) wynosi 5,8%.

Umiejętność czytania i pisania

Według szacunków 2 miliony osób w wieku powyżej 15 latzdobyć lub zdobyć wykształcenie, umieć czytać i pisać. Ludność Mongolii ma prawie 99% wykształcenia. Tylko 35,7 tysiąca osób pozostaje analfabetami.

Wskaźnik alfabetyzacji wśród mężczyzn wynosi 98,18%, kobiety - 98,58%. Wskaźnik alfabetyzacji wśród młodzieży wynosi 98,05%.

Zwyczaje i tradycje

Gościnna i przyjazna Mongolia. Populacja regionu jest tak serdeczna, że ​​każdemu gościowi wita się filiżankę herbaty - to znak szacunku ze strony właściciela. Zgodnie z tradycją gość powinien wziąć miskę obiema rękami, co jest oznaką wdzięczności dla właściciela za gościnność.

Tsagaan-Sar (Nowy Rok) to najbardziej ulubione święto. W tym dniu ludzie ubierają się w ubrania narodowe, odwiedzają krewnych i przyjaciół. Uważa się, że im więcej święto w święto, tym lepiej właściciele domów będą mieszkać w nadchodzącym roku.

Jeśli chodzi o tradycje weselne, żona dla synajego rodzice szukają. Do czasu ślubu pan młody musi zbudować jurta dla swojej narzeczonej. W świąteczny dzień przyszły mąż powinien zabrać dziewczynę z domu rodzicielskiego na koniu.