Erlich Paul: wkład w naukę
Ehrlich Paul jest światowej sławy niemieckimnaukowiec i lekarz, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1908 r. za pracę w dziedzinie immunologii. W połączeniu był chemikiem i bakteriologiem. Stał się założycielem chemioterapii.
Paul Ehrlich: Biografia
Chłopiec urodził się 14 marca 1854 roku w mieścieStshelen w rodzinie składającej się z sześciu osób: rodziców i czworga dzieci. Ponadto był najmłodszym dzieckiem i jedynym chłopcem. Ojciec Paula był bogatym człowiekiem, ponieważ zajmował się gorzelnią i miał gospodę. Wszystkie dzieci wychowywały się w ściśle określonych warunkach z poszanowaniem żydowskich tradycji. Już w młodym wieku chłopiec został porwany przez naukę przyrodniczą, co było skromnym początkiem jego wielkich osiągnięć.
Słynny Karl Weigert (jego kuzynmatka) był w stanie przyczynić się do rozwoju medycznych i naukowych zainteresowań młodego Pawła. Chłopiec uczył się w gimnazjum w Bresławiu, po czym kontynuował naukę w szkołach medycznych. Po otrzymaniu wykształcenia Erlich Paul dostał pracę w berlińskiej klinice.
Początek ścieżki do nauki
Jego pierwsze badania zostały przeprowadzone przez młodego naukowcana krwinkach, barwiąc je różnymi kolorami i metodami. W wyniku swoich eksperymentów odkrył różne formy leukocytów, pokazał wartość szpiku kostnego do tworzenia krwi i był w stanie znaleźć komórki tuczne w tkance łącznej.
Dzięki kolorowaniom, Paul Ehrlich, którego zdjęciemożna zobaczyć w tym artykule, udało się opracować specjalną metodę rozpoznawania bakterii gruźlicy, która znacząco wpłynęła na proces diagnozowania tej choroby u pacjentów.
Wgląd naukowy
Komórki barwiące, młody naukowiec został świadkiemnajbardziej imponujące odkrycia medyczne, które wpłynęły na jego przyszłość. Robert Koch i Louis Pasteur - naukowcy, na podstawie prac z których Paul Ehrlich i podniesionych swoją teorię walki z drobnoustrojami. Będąc jeszcze niedoświadczony student, młody człowiek poczytać książkę o zatrucie ołowiem, który nie mógł opuścić umysł chłopca w stanie spoczynku. W tym artykule mówiono, że po spożyciu ołowie gromadzi się w niektórych narządach. Ponadto bardzo proste jest udowodnienie chemiczne.
Tak więc młody naukowiec doszedł do wniosku, żetrzeba szukać takich substancji, które przyczepią się do szkodliwych bakterii i wiążą je. Pomoże to powstrzymać przedostawanie się szkodliwych substancji do ludzkiego ciała. Trudno w to uwierzyć, ale prosta farba doprowadziła do tego wniosku naukowca, którego użył wyłącznie z ciekawości. Uświadomił sobie, że jeśli farba jest zdolna do przylegania do tkaniny, a tym samym do jej barwienia, będzie również mogła przyczepiać się do szkodliwych bakterii i zabijać je.
Teoria "magicznej kuli"
W 1878 r. Ehrlich Paul został naczelnym lekarzemSzpital Berliński. Potrafił opracować własne metody badań histologicznych. Najpierw zabarwił bakterie na szkle, a następnie udał się do tkanek zwierząt, które zostały zabite przez choroby zakaźne. I kiedy wprowadził niebieską farbę do krwi żywego królika. W trakcie takiego eksperymentu naukowiec był zaskoczony niewiarygodnymi konsekwencjami.
Tylko mózg i nerwy były niebieskie. Wszystkie pozostałe tkaniny nie zmieniły swojego koloru. Ehrlich doszedł do wniosku: jeśli istnieje farba, która może zabrudzić jakiś szczególny rodzaj tkaniny, to istnieje substancja, która może zabić określony rodzaj szkodliwych mikroorganizmów. Dzięki takim obserwacjom powstała teoria "magicznej kuli", która implikuje wnikanie do zainfekowanego organizmu substancji zdolnej bardzo szybko zabijać wszystkich szkodliwych mieszkańców.
"Śpiąca" choroba
Ehrlich Paul, którego wkład w mikrobiologiębezcenne, w 1906 roku został dyrektorem Instytutu Seraliów Eksperymentalnych. W tym czasie interesował go "śpiąca" choroba, która w tym czasie zabiła dużą liczbę Afrykanów. Naukowcy wymyślili cudowny lek "Atoxil", który zniszczył trypanosom, ale w tym samym czasie dana osoba straciła wzrok. Ehrlich Paul odkrył, że środek ten zawiera arsen, który jest prawdziwą trucizną.
Głównym zadaniem naukowca był jego wynalazekśrodek, który zabiłby wszystkie trypanosomy, ale nie wpłynął na osobę. Przetestowano setki substancji, ale te mikroorganizmy rozwinęły odporność, więc leki nie pasowały. Jednak pomimo wielu rozczarowań, Paul zdołał stworzyć lekarstwo na "senną" chorobę.
Choroby weneryczne
Takie choroby martwią już ludzkośćdawno temu W erze bakteriologii wielu naukowców zaczęło poszukiwać patogenów różnych chorób, które w tym czasie były w stanie znaleźć trzy. Najpierw znaleziono laseczkę rzeżączki, następnie łagodną preinkę, a na koniec kiłę, której czynnikiem sprawczym jest blady krętek.
Syfilis Cure
Pod koniec XIX i na początku XX wiekuzaczęły się pojawiać strzały dożylne. W szpitalach prawie nigdy ich nie używano. Ale wszystko się zmieniło, gdy Ehrlich Paul zasugerował lekarstwo, które może wyleczyć syfilis. Było wiele prób, aby go stworzyć, rezultat był niesamowity. Przy okazji, używając chemikaliów w swoich eksperymentach naukowych, naukowiec wytyczył nowy kierunek w medycynie.
Akademik zaproponował, że będzie leczył syfilissubstancje, które po utlenieniu zaczynają tworzyć aktywne związki arsenu. Niestety, w trakcie wielu testów nie udało się całkowicie wyeliminować niszczących szkód.
Nieoczekiwany zwrot życia
Paul Ehrlich, dla którego była mikrobiologiapowołanie, w 1887 r. został adiunktem, aw 1890 r. profesorem uniwersyteckim. W tym samym czasie pracował w Instytucie Roberta Kocha. W 1888 roku podczas jednego z eksperymentów laboratoryjnych został zarażony gruźlicą. Biorąc żonę i obie córki, wyjechał do Egiptu na leczenie. Ale zamiast leczyć jedną chorobę zachorował na cukrzycę. Gdy stan zdrowia poprawił się, rodzina wróciła do Berlina.
Od 1891 r. Ehrlich Paul, którego prace stały siępunktem wyjścia dla większości naukowców, dużo czasu poświęcono na dobór środków chemicznych potrzebnych do leczenia chorób powodowanych przez pasożyty z zewnątrz. Jego pierwszym osiągnięciem był lek oparty na błękicie metylenowym, który był przeznaczony do leczenia czterodniowej malarii. Potem zaczął używać wielu innych barwników. Podczas takich prac jako pierwszy zauważył uzależnienie mikroorganizmów od wprowadzanych leków. Określono reakcje immunologiczne na rekonwalescencję.
Nagroda Nobla
Naukowiec jako pierwszy zaproponował teorię odporności.- zdolność organizmu do ochrony przed obcymi ciałami genetycznymi. Stworzył teorię łańcuchów bocznych, która odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju nauki o immunologii. Za tę pracę niemiecki naukowiec wraz z Miecznikowem zdobył nagrodę Nobla w 1908 roku.
Erlich Paul: wkład w naukę
W 1901 r. Lekarz i naukowiec z dużym doświadczeniemzaczyna zajmować się kwestią leczenia nowotworów złośliwych. Opracował specjalną serię eksperymentów, w których zaszczepił nowotwory u zwierząt i po raz pierwszy był w stanie udowodnić, że zwierzęta mają reakcje immunologiczne, które powstają po zniknięciu przeszczepionego nowotworu.
Najważniejszym odkryciem naukowca było znalezieniekomórki tuczne nieznane nauce, które odgrywają ważną rolę w tworzeniu odporności. Również Paul był w stanie udowodnić, że każda komórka żywego organizmu, który wchodzi w reakcje immunologiczne, ma specjalne receptory, które mogą rozpoznawać obce czynniki. Właśnie za takie odkrycia Erlich Paul otrzymał Nagrodę Nobla.
Erlich pokazał się w dziedzinie chemii, opisując reakcje, które mają ogromne znaczenie w medycynie. W tym celu otrzymał medal Liebiga.
Był członkiem siedemdziesięciu światowych społeczności naukowych iakademie. Dziś na jego cześć nazwano: Instytut Preparatów Immunologicznych, a także ulice, szpitale, instytucje edukacyjne, środowiska naukowe i fundacje, nagrodę za odkrycia naukowe. Nazwał też swój krater na Księżycu.
W 1909 r. Mikołaj II nadał akademikowi Order św. Anny, a także nadał mu tytuł prawdziwego tajnego doradcy. Erlich odmówił przyjęcia stanowiska, ponieważ nie mógł wyrzec się wiary żydowskiej.
Był żonaty z kobietą, która zapewniaławewnętrzne i finansowe aspekty jego życia. Paul był całkowicie zanurzony w nauce. Bardziej niż cokolwiek nie zwracało uwagi. Mógł pisać w dowolnym miejscu, zaczynając od podłogi i ścian, a kończąc na rękach rozmówców.
Naukowiec zmarł 20 sierpnia 1915 r. W wyniku ataku apopleksji w Bad Homburg. Pochowany na cmentarzu żydowskim. W 1933 r. Hitlerowcy zniszczyli pomnik, ale został on przywrócony ponownie.
