Hydroid (meduza): struktura, reprodukcja, fizjologia

Różnorodność gatunków zwierząt morskich jest takaszeroko, że ludzkość wkrótce nie będzie w stanie uczyć się ich w całości. Jednak nawet od dawna i znani mieszkańcy wody są w stanie zaskoczyć do tej pory niespotykanymi cechami. Na przykład okazało się, że najczęstszy hydroid (meduza) nigdy nie umiera ze starości. Wydaje się, że jest to jedyna istota znana na ziemi, posiadająca nieśmiertelność.

Ogólna morfologia

Medusa hydroid odnosi się do rodzaju koelenteratów,klasa hydroidów. Są to najbliżsi krewni polipów, ale są bardziej skomplikowani. Prawdopodobnie wszyscy dobrze wiedzą, jak wyglądają meduzy - przezroczyste krążki, parasole lub dzwonki. Mogą mieć pierścieniowe zwężenia w środku ciała, a nawet mogą mieć kształt kuli. Meduzy nie mają ust, ale jest trąba usta. Niektóre osobniki mają nawet małe różowawe macki na krawędziach.

Układ trawienny tych meduz nazywa się układem naczyniowym. Mają żołądek, z którego cztery kanały promieniowe wyłaniają się z obrzeża ciała, wpadając do wspólnego pierścieniowego kanału.

Występują macki z komórkami parzącymirównież na krawędziach korpusu parasola, służą jednocześnie jako narząd dotykowy i narzędzie do polowania. Szkielet jest nieobecny, ale są mięśnie, przez które porusza się meduza. W niektórych podgatunkach część macek przekształca się w statolity i statocysty - narządy równowagi. Sposób poruszania się zależy od rodzaju, do którego należy dany hemostat (meduza). Powielanie i konstruowanie ich również będzie inne.

Układ nerwowy hydromedusa tosieć komórek, które tworzą dwa pierścienie na krawędzi parasola: zewnętrzny pierścień jest odpowiedzialny za wrażliwość, wewnętrzny odpowiada za ruch. Niektóre mają wrażliwe na światło oczy umiejscowione na podstawie macek.

Rodzaje Hydroid Meduza

Podklasy mające te same organy równowagi -statocysts, są nazywane trachylides. Poruszają się, wypychając wodę z parasola. Mają też żagiel - w środku wzrost w kształcie pierścienia, zwężający się wylot z jamy ciała. Dodaje prędkości meduzy podczas jazdy.

Leptolidy pozbawione są statocystów, lub oneprzekształcona w specjalną fiolkę, wewnątrz której może znajdować się jeden lub więcej statolitu. Poruszają się w wodzie nie są tak reaktywne, ponieważ ich parasol nie może kurczyć się często i intensywnie.

Istnieją również meduoidowe hydrokorozy, ale są one słabo rozwinięte i niewiele przypominają zwykłych meduz.

Chondrofory żyją w dużych koloniach. Niektóre z polipów wydzielają meduzę, która nadal żyje niezależnie.

Siphonofor - hydroid (meduza), którego strukturaniezwykłe i interesujące. Jest to cała kolonia, w której każda spełnia swoją rolę dla funkcjonowania całego organizmu. Na zewnątrz wygląda to tak: na szczycie dużej pływającej bańki w kształcie statku. Ma gruczoły, które produkują gaz, który pomaga wznieść się na szczyt. Jeśli siphonofor chce wrócić głęboko, po prostu rozluźnia jej muskularny narząd. Pod pęcherzem na pniu znajdują się inne meduzy w formie małych dzwonów do pływania, a następnie gastrozoidy (lub myśliwych), a następnie gonofory, których celem jest kontynuowanie rodzaju.

Powielanie

Medusa hydroid jest mężczyzną lub kobietą. Nawożenie występuje częściej na zewnątrz niż w ciele kobiety. Gruczoły płciowe meduz znajdują się w ektodermie w jamie ustnej lub w ektodermie parasola pod promieniowymi kanałami.

Dojrzałe komórki płciowe są na zewnątrzze względu na tworzenie specjalnych przerw. Następnie zaczynają się dzielić, tworząc blastulę, której część komórek zostaje następnie przyciągnięta do wewnątrz. Rezultatem jest endoderma. W procesie dalszego rozwoju niektóre z jego komórek ulegają degeneracji, tworząc wnękę. To na tym etapie zapłodnione jajeczko staje się planistą larwy, następnie osiada na dnie, gdzie zamienia się w hydrolip. Co ciekawe, zaczyna się tworzenie nowych polipów i małych meduz. Następnie rosną i rozwijają się jako niezależne organizmy. U niektórych gatunków tylko meduzy powstają z planul.

Odmiana zapłodnienia jajek zależy od rodzaju, gatunku lub podgatunku, do którego należy dawca (meduza). Fizjologia i reprodukcja, a także struktura, różnią się.

Gdzie oni żyją?

Zdecydowana większość gatunków żyje w morzu,znacznie rzadziej można je znaleźć w słodkowodnych zbiornikach wodnych. Możesz je spotkać w Europie, Ameryce, Afryce, Azji, Australii. Mogą pojawiać się w akwariach szklarniowych i sztucznych stawach. Skąd biorą się polipy i jak rozprzestrzenianie się wodorków na świecie nie jest jeszcze jasne dla nauki.

Siphonofory, chondrofory, hydrokory, trachidyżyć wyłącznie w morzu. W zbiorniku słodkowodnym można znaleźć tylko leptolid. Ale jest wśród nich o wiele mniej niebezpiecznych przedstawicieli niż wśród morskich.

Każdy gatunek meduz ma swój własny habitat,na przykład określone morze, jezioro lub zatokę. Może się rozszerzać tylko dzięki ruchowi wód, zwłaszcza meduzy nie chwytają nowych terytoriów. Niektórzy bardziej lubią zimno, inni - ciepło. Mogą żyć bliżej powierzchni wody lub na głębokości. Te ostatnie nie są specyficzne dla migracji, a te pierwsze robią to, aby poszukać pożywienia, w dzień, wchodząc głębiej w słup wody, aw nocy znowu podnosząc się.

Styl życia

Pierwsza generacja w cyklu życia hydroidów -to jest polip. Drugi to wodorosty meduz z przezroczystym ciałem. Jako taki, tworzy silny mesogley rozwoju. Jest galaretowaty i zawiera wodę. To z jej powodu meduza może być trudna do wykrycia w wodzie. Hydroidy ze względu na różnorodność rozmnażania i obecność różnych pokoleń mogą być aktywnie dystrybuowane w środowisku.

Jellyfish spożywają zooplankton. Larwy niektórych gatunków żywią się jajami i smażą ryby. Ale jednocześnie sami są częścią łańcucha pokarmowego.

Hydroid (meduza), styl życia, w rzeczywistości jest dedykowanyodżywianie, zwykle rośnie bardzo szybko, ale oczywiście nie osiąga takich wymiarów jak scyfoidy. Z reguły średnica hydrofonu parasolowego nie przekracza 30 cm, a głównymi konkurentami są ryby jedzące plankton.

Oczywiście, są to drapieżniki i są dość niebezpieczne dla ludzi. Wszystkie meduzy mają kłujące komórki, które są używane podczas polowania.

Jaka jest różnica między hydroidami i scyfoidami

Morfologicznie, to jest obecność żagla. Scyfoidy go nie mają. Są zwykle znacznie większe i żyją wyłącznie w morzach i oceanach. Cyjanica arktyczna ma średnicę 2 m, ale jad jej parzących komórek nie jest w stanie wyrządzić ludziom poważnych szkód. Liczba kanałów promieniowych układu pokarmowego, która jest większa niż w przypadku hydroididów, pomaga kulszoidom rosnąć do dużych rozmiarów. Niektóre gatunki takich meduz są spożywane przez ludzi.

Istnieje różnica w rodzaju ruchu - hydroidziezmniejszają one pierścieniowe fałdki u podstawy parasola, a scyfuzja zmniejsza cały dzwonek Te ostatnie mają więcej macek i narządów zmysłów. Ich struktura jest również inna, ponieważ scyfoidy mają tkankę mięśniową i nerwową. Są zawsze dwupienne, nie mają rozmnażania wegetatywnego i kolonii. To są samotnicy.

Scyfioidowe meduzy są niezwykle piękne -mogą być w różnych kolorach, mają brzegi wokół krawędzi i fantazyjny kształt dzwonka. To właśnie ci mieszkańcy wód stają się bohaterek programów telewizyjnych o zwierzętach morskich i morskich.

Medusa hydroid jest nieśmiertelny

Nie tak dawno temu naukowcy odkryli, że hydroidmedithfish turitopsis nutriculum ma niesamowitą zdolność odmłodzenia. Ten gatunek nigdy nie umiera własną śmiercią! Może uruchomić mechanizm regeneracji tyle razy, ile to konieczne. Wydawać by się mogło, że wszystko jest bardzo proste - meduza po osiągnięciu wieku dojrzałego znowu zmienia się w polipa i przechodzi przez wszystkie etapy dorastania na nowo. I tak w kółko.

Nutricula mieszka na Karaibach i ma bardzo małe wymiary - średnica parasola wynosi zaledwie 5 mm.

Fakt, że jellyfish hydroid jest nieśmiertelny, stał sięznany przez przypadek. Naukowiec Fernando Boero z Włoch zbadał hydroidy i przeprowadził z nimi eksperymenty. Niektóre z odżywczych okazów turitopsis zostały umieszczone w akwarium, ale samo doświadczenie zostało odłożone z jakiegoś powodu na tak długi okres czasu, że woda wyschła. Po znalezieniu tego, Boero postanowił zbadać wysuszone szczątki i zdał sobie sprawę, że nie umarli, ale po prostu wyrzucili macki i stali się larwami. W ten sposób meduza przystosowała się do niekorzystnych warunków środowiskowych i zakuklili w oczekiwaniu na lepsze czasy. Po umieszczeniu larw w wodzie, zmieniły się w polipy, rozpoczął się cykl życiowy.

Niebezpieczni przedstawiciele wodnych meduz

Najpiękniejszy widok nazywa się portugalskistatek (siphonophora physalia) i jest jednym z najbardziej niebezpiecznych stworzeń morskich. Jego dzwonek jest rozlany w różnych kolorach, jakby przyciągał do siebie, ale nie zaleca się zbliżania go. Physalia można znaleźć na wybrzeżu Australii, w Oceanie Indyjskim i Pacyfiku, a nawet na Morzu Śródziemnym. Być może jest to jeden z największych rodzajów hydrantów - bańka może mieć 15-20 cm, ale najgorsze są macki, które mogą sięgać 30 metrów, Physalia atakuje swoją ofiarą trującymi komórkami parzącymi, które pozostawiają poważne oparzenia. Szczególnie niebezpieczny dla portugalskiego statku jest kontakt z ludźmi, którzy mają osłabioną odporność, istnieje tendencja do reakcji alergicznych.

Zasadniczo, meduzy wodorostowe są w przeciwieństwie do nich nieszkodliwez ich sióstr-siostrzeńców. Ogólnie jednak lepiej jest unikać kontaktu z przedstawicielami tego gatunku. Wszystkie mają kłujące komórki. Dla niektórych ich trucizna nie zmieni się w problem, ale zaszkodzi komuś bardziej poważnie. Wszystko zależy od indywidualnych cech.