Nieformalne i oficjalne organizacje: koncepcja, cele i cele

Gospodarka składa się z działań różnychpodmioty gospodarcze. Nieformalne i formalne organizacje stanowią podstawę systemu gospodarczego. Mogą mieć inną strukturę, różne cele i zadania, ale ich głównym celem jest prowadzenie działalności produkcyjnej i przedsiębiorczej.

Pojęcie organizacji

Reprezentacje o organizacji powstają w dniuprzecięcie takich dyscyplin, jak ekonomia i zarządzanie. Odnosi się także do procesu, w trakcie którego tworzony jest i zarządzany jest system oraz zestawu określonych interakcji między różnymi systemami i grupami w trakcie wspólnej pracy, a także zjednoczenia ludzi w celu realizacji dowolnych zadań. Tradycyjnie wyróżniane są trzy historycznie ukształtowane odmiany organizacji: społeczność, korporacja i stowarzyszenie. W zależności od zasady struktury wewnętrznej istnieją organizacje nieformalne i formalne. Ale w każdym razie są to grupy ludzi zjednoczonych przez wspólne cele i cele. Główną cechą organizacji jest obecność kilku osób, które współpracują ze sobą, dążąc do osiągnięcia społecznie znaczącego, zunifikowanego celu. Organizacje różnią się złożonością struktury i dużą liczbą odmian.

Struktura organizacji

Złożoność badanych organizacji jest takawyróżniają się niezwykle różnorodną strukturą. Jest to złożony, wzajemnie powiązany system elementów o różnych funkcjach i strukturze. Struktura organizacji jest podporządkowana wewnętrznej logice procesów produkcyjnych, odzwierciedla funkcjonalną specyfikę przedsiębiorstwa i ma przyczynić się do najskuteczniejszego rozwiązania problemów ekonomicznych i gospodarczych.

Tradycyjnie brana jest pod uwagę struktura organizacyjnajako element kontrolny. Struktura organizacyjna w zarządzaniu determinowana jest zadaniami i działaniami firmy rozwiązywanej, wpływa na nią czynnik ekonomiczny - racjonalna struktura organizacyjna pozwala obniżyć koszty. Również struktura organizacyjna kształtowana jest pod wpływem takich czynników jak: forma zarządzania organizacją, stopień centralizacji poszczególnych jednostek funkcjonalnych, zasady podziału pracy, środowisko zewnętrzne, sposoby relacji z pracownikami, strategia zarządzania.

Struktura organizacji promuje efektywnośćoraz szybkość podejmowania kluczowych decyzji dotyczących produkcji i zarządzania. Struktura organizacyjna powinna być elastyczna, ale stabilna, aby zwiększyć konkurencyjność firmy na rynku.

Rodzaje struktur organizacyjnych

Aby studiować strukturę organizacji, istniejekilka podejść. W aspekcie technicznym struktura organizacji to system materialnych obiektów i procesów, które są podstawą do wdrożenia wszystkich procesów. Struktura techniczna stanowi podstawę dla funkcjonalnych powiązań między pracownikami, wpływa na treść i charakter pracy, określa rodzaj osobistych i roboczych relacji między pracownikami oraz wpływa na strukturę społeczną organizacji.

Struktura społeczna organizacji obejmujeinterakcje międzyludzkie i intergroup i rozciąga się na cele, wartości, moc. Struktura społeczna zależy od kilku czynników: zdolności przywódcze i jego zdolność do budowania strategii i relacji, wiarygodność, profesjonalizm, moralny i psychologiczny klimat w zbiorowym, twórczym i potencjału zawodowego pracowników, ich inicjatywa, umiejętność i chęć do poszukiwania niekonwencjonalnych sposobów podejmowania problemów przemysłowych.

Trzecim komponentem struktury organizacji jest struktura społeczno-techniczna, struktura ta składa się z przestrzennych sposobów łączenia pracowników w miejscu pracy, zapewniając ich wzajemne powiązania.

Struktura organizacyjna firmy w zarządzaniuzwyczajowo dzieli się na hierarchiczne i adhokratyczne. Z kolei struktury hierarchiczne dzielą się na liniowe, funkcjonalne, liniowo-funkcjonalne, wydzielone i inne. Organiczne są podzielone na matrycę, konstrukcję i brygadę.

Struktury hierarchiczne są typowym typemorganizacji, stopniowo ewoluowały podczas ewolucji zarządzania. Liniowa struktura organizacyjna jest prosta i typowa dla przedsiębiorstw o ​​prostym cyklu produkcyjnym. W tych organizacji, wszystkie cykle są połączone pod głowicą, która z kolei podlega wyższych menedżerów. Kierownik działu bierze pełną odpowiedzialność za pracę swojego działu. Zaletą tej konstrukcji jest pozorna Skuteczność każdej jednostki i jej kierownika, skuteczny system vzaimopodchineniya i funkcje rozkładu, jasny obszar odpowiedzialności liderów każdego łącza. Wadami takich struktur organizacyjnych są w złożoności ogólnych strategicznych jednostek zarządzających, z których każdy rozwiązuje problem, ale trochę zaangażowany w realizację planów strategicznych, słaba elastyczność i szybkość reakcji na zmiany wewnętrzne i zewnętrzne, wysoki stopień uzależnienia od wyników z menedżerów profesjonalizmu. Funkcjonalna struktura organizacyjna odbiegają od zasady podziału jednostek liniowych, stworzył podstawę zadań. W takich organizacjach często dochodzi do przenikania się tego samego wykonawcy, co znacznie komplikuje zarządzanie. Struktury liniowe i funkcjonalne to przeszłe metody zarządzania organizacjami, ponieważ nie spełniają one nowoczesnych wymagań w zakresie zarządzania.

Struktura liniowo-funkcjonalna łączy dwapoprzedniego typu, w tym przypadku menedżerowie liniowi polegają na działaniach jednostek funkcjonalnych. Takie struktury są wygodne dla tego samego rodzaju procesów produkcyjnych z personelem nie więcej niż 3000 osób. Bardziej nowoczesnym typem takiej struktury jest organizacja liniowo-sztabowa, w której dla każdego rodzaju działalności tworzona jest centrala, która pomaga menedżerowi w rozwiązywaniu głównych zadań. Struktury działowe są charakterystyczne dla dużych firm o złożonym cyklu produkcyjnym. Podział to osobna jednostka produkcyjna kierowana przez menedżera, który jest w pełni odpowiedzialny za pracę swojego zespołu. Podziały można podzielić na regiony (jest to zrozumiały system oddziałowy) lub według produktu. Hierarchiczne struktury organizacyjne mają stabilność, ale niski stopień elastyczności pod wpływem zmieniającego się środowiska. Często w takich strukturach istnieją długotrwałe bariery decyzyjne i biurokratyczne.

Struktury organiczne są zaprojektowane w celu usunięcia niedociągnięćhierarchia, są tworzone dla konkretnych sytuacji i szybko reagują na wszystkie zmiany, zdolności adaptacyjne - to ich główna różnica i zaleta. Struktura brygady wyróżnia się poziomym zaangażowaniem pracowników w grupach roboczych. Zaletą takich struktur jest efektywne wykorzystanie potencjału pracowników, szybkość podejmowania decyzji, ale występują również trudności polegające na złożoności koordynacji wszystkich zespołów i osiągnięciu celów strategicznych. Podobnie istnieje struktura projektu, w której grupa robocza jest wybierana do wykonania określonego zadania. Struktura matrycy lub programu docelowego składa się z dwóch rodzajów elementów: usług funkcjonalnych i projektów lub programów. Jest w nich podwójne podporządkowanie, a to jest brak takich organizacji. Zaletą jest jednak efektywność zarządzania, wydajność, wysoka wydajność, współdziałanie bieżących zadań ze strategią rozwoju.

Struktura organizacji jest również podzielona na formalne inieformalny. Formalna jest struktura, która jest ustalona w jakichkolwiek dokumentach, nieformalna struktura to spontanicznie uformowane relacje pracowników i ich podział na grupy wewnątrz kolektywu. Podstawową nieformalną strukturą są stosunki społeczne. Grupy nieformalne powstają spontanicznie, jeśli to konieczne, a zatem mają mobilną i adaptacyjną strukturę. W zależności od sytuacji rozkład uprawnień i funkcji w takich grupach może się łatwo zmienić.

Cele i cele organizacji

Powstają nieformalne i oficjalne organizacjew imię określonych celów i określają rodzaj i strukturę firmy. Powszechnie wiadomo, że organizacja wyróżnia się złożonymi i różnorodnymi celami, które obejmują:

• Cele strategiczne. Ustalanie globalnych, długoterminowych celów firmy jest ważną częścią działalności najwyższego kierownictwa. Do takich celów należy pozycja firmy na rynku, jej wizerunek, ważne wskaźniki produkcyjne i handlowe w przyszłym rozwoju.
• Cele taktyczne. Droga do osiągnięcia globalnych celów zawsze polega na osiągnięciu krótkoterminowych celów. Ten typ celów obejmuje bieżące i operacyjne zadania, które z konieczności mieszczą się w ogólnym strategicznym kierunku rozwoju.
• Cele ekonomiczne. Każda organizacja stawia sobie cele komercyjne dla zysku, muszą one koniecznie być wyrażone w sensie cyfrowym: w ilościach i czasie realizacji.
• Cele produkcji. Rozwój firmy jest niemożliwy bez modernizacji i poprawy produkcji. Zakup sprzętu, rozwój technologii, poszukiwanie nowych obszarów wdrożenia - wszystko to wpisuje się w strategię produkcji.
• Cele społeczne. Tworzenie sprzyjających warunków pracy, kształtowanie kultury korporacyjnej, wpływ na społeczeństwo i kulturę - to także ważna część działań organizacji.

Celem formalnej organizacji jest zwykleUstawa ma charakter ideologiczny i motywacyjny, musi być związana z misją firmy. Cele grup nieformalnych zazwyczaj nie są zapisywane na piśmie i pojawiają się w formie wspólnych wartości i interesów. Organizacja buduje wszystkie cele według ważności i na ich podstawie formułuje strategię i taktykę pracy.

Charakterystyka i atrybuty organizacji

Pomimo znacznych różnic między organizacjami, są one zjednoczone cechami charakterystycznymi dla każdego z nich. Najważniejszą cechą organizacji jest istnienie celu zbliżonego do wszystkich jego uczestników.

Ważną cechą formalnej organizacji jest jejstatus prawny i izolacja. Organizacja musi mieć oficjalnie ustaloną formę zarządzania, która zapewnia jej specjalny status. Oddzielenie przejawia się również w zamykaniu produkcji i wewnętrznych procesów kierowniczych, które tworzą granicę między organizacją a światem zewnętrznym. Następnym znakiem organizacji jest niezbędna dostępność zasobów: ludzkie, finansowe, materialne, organizacje państwowe mogą mieć władzę jako zasoby. Organizacja ma taką charakterystykę, jak samoregulacja, ma swój obszar odpowiedzialności i samodzielnie podejmuje podstawowe decyzje. Ale jednocześnie pozostaje zależny od środowiska zewnętrznego, które wpływa na jego działalność. Ważną cechą jest istnienie kultury organizacyjnej, która istnieje w formie korporacyjnych norm, tradycji, rytuałów, mitów.

Oznaki formalnych organizacji

Oprócz ogólnych cech charakterystycznych cecha formalnaorganizacja ma swoje własne charakterystyczne cechy. Pierwszym z takich znaków jest dostępność zestawu dokumentów regulujących jego działalność: instrukcje, ustawy, ustawy, przepisy, nakazujące mu pewną kolejność działań w różnych sytuacjach. W ten sposób jego działania zostały początkowo sformalizowane. Formalna struktura organizacji obejmuje grupy nieformalne, ale jej formalne komponenty zawsze pozostają dominujące. Tak więc formalna organizacja jest zawsze szersza i bardziej nieformalna.

Objawy nieformalnych organizacji

Unikalne cechy organizacji nieformalnych odróżniają ją od antypody. Takie znaki obejmują:

• Obecność kontroli publicznej. Organizacje nieformalne sprawują czujną kontrolę nad swoimi członkami i środowiskiem zewnętrznym w celu zidentyfikowania zatwierdzonych i odrzuconych zachowań. Członkowie grup nieformalnych mają określone modele behawioralne, dla odstąpienia od norm i zasad członka grupy, istnieje krytyka, a nawet wyjątek od grupy.
• Zatkanie zmiany. Innym znakiem nieformalnych grup jest wewnętrzny opór przed zmianami, grupa dąży do samoobrony i zmiany poglądów jako zagrożenia dla jej istnienia.
• Obecność nieformalnych przywódców. Najważniejszą cechą takich grup jest obecność nieformalnych liderów. Przywódca grupy stanowi element strukturujący takich organizacji, deleguje pewne prawa i obowiązki oraz ma zaufanie i uznanie członków grupy.

Rodzaje organizacji

Oprócz tego, że są formalne inieformalne organizacje, możliwe jest również zidentyfikowanie innych gatunków. Mogą być klasyfikowane według branży: handel, produkcja, pośrednik, usługi itp. Status prawny organizacji można podzielić na komercyjny i niekomercyjny. Według wielkości produkcji można zidentyfikować małe, średnie i duże organizacje. Główne klasyfikacje odnoszą się głównie do organizacji formalnych, ale niektóre gatunki mogą również istnieć w grupie nieformalnej.

Środowisko wewnętrzne organizacji

Ważną cechą organizacji jest dostępnośćjej środowisko wewnętrzne. Tradycyjnie obejmuje cele, zadania, strukturę organizacyjną, zasoby ludzkie i technologie. Środowisko wewnętrzne jest strukturą mobilną, ponieważ silnie zależy od sytuacji. System formalnej organizacji składa się z grup utworzonych przez kierownictwo, w ich działaniach kieruje się normami i zasadami określonymi w dokumentach. W tym aspekcie środowisko wewnętrzne jest zwykle używane jako element kultury korporacyjnej organizacji. Formalna grupa może ulec zmianie, ale menedżer jest inicjatorem. Grupy nieformalne są również częścią środowiska wewnętrznego, ale ich działania są mniej z góry określone i regulowane. Ważną rolę odgrywają komunikacja, sympatie i relacje, tak zwany klimat psychologiczny grupy roboczej.

Formalne i nieformalne grupy w strukturze organizacji

Złożona struktura organizacji, zwłaszcza dużych,obejmuje przydzielanie małych grup roboczych w celu rozwiązania różnych problemów. Mogą być formalne i nieformalne. Rolą grup formalnych jest rozwiązywanie zadań produkcyjnych i gospodarczych kierowanych przez kierownictwo. Takie grupy tworzone są w czasie każdej pracy, na przykład w celu stworzenia projektu. Ich działalność regulują dokumenty, na przykład zlecenia, które przydzielają uprawnienia i ustalają zadania. Ale w dużych firmach spontanicznie tworzone są również nieformalne organizacje. Przykłady takich skojarzeń można znaleźć w każdym przedsiębiorstwie. Powstają spontanicznie na podstawie osobistych sympatii i zainteresowań. Odgrywają również istotną rolę w organizacji, ponieważ jednoczą kolektyw, kształtują i utrzymują klimat w organizacji, przyczyniają się do poprawy kultury korporacyjnej.

Pojęcie i rola lidera grupy

Nieformalne i formalne organizacje w swoichfunkcjonowanie polega na liderach. Koncepcja przywódcy zakłada, że ​​osoba ta ma szczególne właściwości psychologiczne i cechy. Lider to osoba, która ma zaufanie grupy, musi mieć autorytet. Jeśli w formalnych grupach jest oficjalnie mianowany lider, który nie jest przywódcą, to w nieformalnych grupach zawsze jest lider, który jest nominowany do tej roli ze względu na jego cechy osobiste. Lider grup jednoczy ludzi i motywuje ich do podejmowania jakichkolwiek działań, nie musi wywierać na nie presji, ponieważ pracownicy dobrowolnie przekazali mu uprawnienia. Współczesne kierownictwo zaleca zarządzanie przywództwem, polegając na swoich autorytatywnych zasobach w grupach.

Zarządzanie formalną organizacją

Zarządzanie formalną organizacją opiera się natradycyjne funkcje zarządzania: planowanie, organizacja, kontrola, motywacja i koordynacja. W takich organizacjach definiuje się podział pracy, który daje każdemu pracownikowi miejsce w łańcuchu produkcyjnym. Na przykład organizacje państwowe działają na podstawie opisów stanowisk, które bardzo wyraźnie określają zakres prac, uprawnienia, prawa i obowiązki różnych pracowników. W takich kolektywach rola kierownictwa jest niezwykle wysoka, ponieważ wykonawcy nie muszą podejmować decyzji, nie powinni tego robić według instrukcji. Formalna grupa potrzebuje lidera, który byłby uprawniony do wzięcia odpowiedzialności. Zarządzanie formalną organizacją jest zdeterminowane jej strukturą, celami, zakresem działania, fakotrami środowiska wewnętrznego i zewnętrznego.

Zarządzanie nieformalną grupą

Nieformalna organizacja społeczna implikujepewna wolność, nietypowa hierarchia władzy, najważniejsze są tu więzi społeczne i relacje. Zarządzanie taką grupą odbywa się w kilku kierunkach jednocześnie, poziomo, od dołu do góry i od góry do dołu. Zarządzanie nieformalną organizacją może być prowadzone przez formalnych przywódców, ale częściej kierownictwo rządu jest przekazywane nieformalnym przywódcom, którzy mają władzę nad grupą. W takich organizacjach nie można używać zwykłych narzędzi zarządzania w postaci instrukcji i poleceń, częściej poradnictwo odbywa się za pomocą psychologicznych metod wpływu i wpływu. Zarządzanie nieformalną grupą zależy od spójności i wielkości grupy, statusu i składu.