"Ostatnie chińskie ostrzeżenie": znaczenie frazeologii, historia pochodzenia

Na pewno słyszałeś, a może nawet i ty wiele razyktoś zrobił ostatnie chińskie ostrzeżenie. Znaczenie frazeologii jest zrozumiałe dla wielu intuicyjnie, ale historia tego wyrażenia jest również bardzo interesująca. Nasz artykuł powie Ci o wszystkich szczegółach.

Chiny pośród konfliktów

Pomocna będzie krótka dygresja w historię Niebiańskiego Imperiumrozumiemy sens frazeologicznych „ostatniej chińskiej ostrzeżenia”. To kraj o wyjątkowej kulturze i pięknej przyrody, zamieszkany przez utalentowanych i pracowitych ludzi od wieków przyciąga obcokrajowców. Ale nie wszyscy rzucili się na Daleki Wschód, aby podziwiać zabytkowej architektury i cieszyć się niezwykłe potrawy narodowe.

Po tym, jak Chiny zostały otwarte przez Europejczykówmarynarzom, stał się prawdziwym "smacznym kąskiem". Stary świat natychmiast i bez wahania powiesił na nowym lądzie etykietę "drugorzędnej władzy". Kolonizatorzy rzucili się do Imperium Niebieskiego, próbując wyrwać większy kawałek.

Wojna, dewastacja, niszczenie zabytkówkultura, eksterminacja miejscowej ludności - wszystko to zrobili obcy z Zachodu praktycznie bezkarnie. W rezultacie Chiny zostały rozdarte na dużą liczbę kolonii. Sytuację dodatkowo pogorszyła rewolucja Xinhai z 1911 roku. Po wojnie domowej. Chiny praktycznie się zawaliły. Scentralizowana władza państwowa została całkowicie utracona.

Notatki Mao Zedonga

To trwało, dopóki Wielki nie doszedł do władzyMao. Jego niewzruszona władza i żelazo pozwolą na ożywienie i odtworzenie w cierpiącym na tę cierpliwość Celestialu przynajmniej jakiegoś rodzaju państwa. Jednak na początkowym etapie, podczas gdy obrona niepodległości trwała nadal, Chiny faktycznie nie mogły poważnie odeprzeć żadnego z przeciwników.

Od tego momentu zaczęła się historianajnowsze chińskie ostrzeżenia. Skąd wzięło się to wyrażenie, jest pewne. Niestety, historia milczy na temat pierwszego z ostatnich ostrzeżeń. Ale dokładnie wiadomo, że stało się to za panowania Mao. Próbując utrzymać autorytet państwa na arenie międzynarodowej, oficjalne chińskie władze zaczęły wysyłać dyplomatyczne notatki protestacyjne przeciwnikom. Warto zauważyć, że autorzy doskonale zdawali sobie sprawę z beznadziejności tych dokumentów, ale po prostu nie mogli zrobić nic innego.

I co pozostało do niepoprawnych władzkraje, z wyjątkiem tego, jak ostrzec znacznie silniejszego przeciwnika, niż są znane? Przy okazji, tutaj możesz trzymać kilka analogii. oszuści karty w podobnej sytuacji byłoby powiedzieć „blef”, a przedstawiciel jakiejkolwiek subkultury młodzieżowej na początku XXI wieku, używane wyrażenie „wziąć na blef”. Takie porównania i wybór wyrażeń synonimicznych pomagają lepiej zrozumieć znaczenie stwierdzenia o ostatnim chińskim ostrzeżeniu. Jak widać, jego główną ideą jest trwale przestraszyć przeciwnika w przypadku braku realnej perspektywy wpływu.

Konflikt na Tajwanie

Na samym początku lat 50-tych XX wieku władzaTajwan przyjechał Chiang Kai-shek. Jego przedstawiciele zajęli nawet miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ (dopiero w latach 70. zaproszono delegatów z KRLD zamiast nich). Ameryka uznała jego autorytet i podczas konfliktu w latach 1954-1958 pomiędzy Tajwanem a Chinami była po jego stronie. Przedmiotem sporu są sporne wyspy. W tamtych czasach, pod przywództwem Czang Kaj-szeka, Tajwan próbował zbudować własny model komunizmu. O dziwo, USA zapewniły wszechstronną pomoc temu krajowi, w tym wojskowemu.

Podczas zbrojnej konfrontacji, powietrznej i morskiejChińska przestrzeń wodna została wielokrotnie naruszona przez amerykański samolot rozpoznawczy. Władze Niebiańskiego Imperium były oburzone na takie incydenty. W odpowiedzi na rażącą bezwstydność, Chiny, poprzez ONZ, zaczęły wysyłać "najnowsze ostrzeżenia" stronie amerykańskiej. Każdy z nich został starannie zaprojektowany zgodnie ze wszystkimi zasadami, z wyjątkiem implikacji przypisania numeru seryjnego. Eksperci twierdzą, że podczas konfliktu takich ostrzeżeń zgromadziło się ponad dziewięć tysięcy osób! Co więcej, za każdym razem strona chińska zapewniała, że ​​tym razem sprawy są teraz poważne, a po ostrzeżeniu nastąpią ostre działania odwetowe. Jednak kwestia zestrzeliwania dronów nigdy nie upadła.

Reakcja państw

Stany Zjednoczone szczerze zignorowały przesłanie Chińczyków, iprasa światowa omówiła wszystkie szczegóły konfrontacji, nie zapominając o kolejnym "ostatnim chińskim ostrzeżeniu". Znaczenie frazeologii ostatecznie nabrało ironicznego odcienia. Dziennikarze szydzili z kolejnego oficjalnego apelu Chińczyków, pełnego groźby i zapewnień o powadze sytuacji, publikując nawet trzycyfrową lub czterocyfrową liczbę.

328 ostatnich ostrzeżeń

Podobno konfrontacja z Amerykanami i pełnafiasko z notami protestowymi nie przekonało Chin o nieskuteczności takich praktyk. Przecież niewiele czasu minęło, jak powtórzyła historia! Tym razem Związek Radziecki był przeciwnikiem władz Państwa Środka. Powodem konfliktu była Wyspa Damańska, o której obie potęgi twierdzili.

Chiny były bombardowane ostrzeżeniami z Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR. Były dokładnie 328. Trzeba przyznać, że do tego czasu wszyscy byli już zmęczeni wyrażeniem "ostatnie ostrzeżenie chińskie". Znaczenie frazeologii pozwoliło na użycie go dość szeroko i stało się tak popularne, że ostatecznie zostało spętane. Oświetlenie w prasie konfliktu wokół wyspy Damansky ożywiło zanik zainteresowania. Najbardziej zaawansowani i politycznie wykształceni radzieccy robotnicy zaczęli czasami żartować, aby nie tylko ostatnie, ale ostatnie 328 chińskie ostrzeżenie.

Jak się zmieniło

Znaczenie i historia idiomu to tematzdecydowanie interesujące. Warto jednak wspomnieć, że dziś dzieje się z chińskim bezpieczeństwem narodowym. Czy ktoś podejdzie do głowy Państwa Środka, licząc na bezsensowne ostatnie chińskie ostrzeżenia? Znaczenie jednostki frazeologicznej odnosi się do historii tego kraju, ale w żaden sposób nie charakteryzuje obecnego stanu rzeczy.

Chińska armia jest jedną z trzech najsilniejszych wświat. Liczba personelu przekracza 2,3 miliona osób. Chiny nie wykazują agresji wobec sąsiadów, ale są gotowi bronić własnych interesów, a w przypadku roszczeń terytorialnych jest mało prawdopodobne, aby ograniczały się do wysyłania dokumentów dyplomatycznych.