Czym jest stagflacja? Przejdźmy do procesów gospodarczych

Czym jest "stagflacja" w gospodarce? Pod tym pojęciem w ramach systemu makroekonomicznego rozumie się procesy informacyjne w postaci stagnacji gospodarczej. Stagflacja łączy cechy destrukcyjnych procesów i w rzeczywistości jest powolną formą jakiegokolwiek kryzysu gospodarczego. I to pomimo faktu, że umiarkowana inflacja jest zdecydowanym stymulatorem w działalności gospodarczej podmiotów, a w kategoriach krytycznych - przyczyną upadku całych państw.

Historia stagflacji

Termin pierwotnie pojawił się w Wielkiej Brytanii,kiedy po raz pierwszy odnotowano procesy stagflacji. Wcześniej cykliczny rozwój gospodarki charakteryzował się spadkiem cen przy spadku produkcji i depresji gospodarczej. Około końca lat 60. XX wieku zaczął się wyraźnie pojawiać nieco inny (przeciwny) obraz, który stał się znany jako stagflacja. Całkiem wyraźnie, znalazła swoją definicję w USA w okresie spadku produkcji, kiedy tempo wzrostu cen w związku ze wzrostem inflacji wyniosło około 1%. Gospodarka fluktuuje cyklicznie, jej zmiany zachodzą między stagnacją, charakteryzującą się spadkiem cen, wysokim bezrobociem i niskim wzrostem gospodarczym, a inflacją, której towarzyszą zupełnie przeciwne procesy.

Podsumowując to, co zostało powiedziane, można powiedzieć, że stagflacja oznacza procesy charakteryzujące się rosnącymi cenami i wysokim poziomem bezrobocia przy jednoczesnym braku wzrostu gospodarczego.

Główne oznaki stagflacji

Czym więc jest stagflacja i jakie czynnikiświadczą o jego początkach? To, po pierwsze, stan gospodarki, który można określić jako depresyjny. Po drugie, szybki wzrost bezrobocia. Po trzecie, szybkie procesy inflacyjne w państwie, a także dewaluacja waluty na rynku międzynarodowym.

Co to jest stagflacja, stało się znane w latach 70-tychlata XX wieku. W tym okresie depresji w gospodarce towarzyszył pewien spadek cen (proces ten nazywa się "deflacją"). Można z całą pewnością stwierdzić, że pojęcie "stagflacji" pojawiło się całkiem niedawno, a jego definicję można sformułować w następujący sposób. Jest to zupełnie nowy rodzaj kryzysu gospodarczego, któremu towarzyszy brak pieniędzy od ludności i niska siła nabywcza. Ale jednocześnie ceny gwałtownie rosną.

Funkcje te są bardzo ściśle związane zrosyjska gospodarka XXI wieku: upadek waluty narodowej (rubel), spadek zatrudnienia w obliczu ogólnego spowolnienia gospodarczego. Przechodząc od tych czynników, ekonomiści wyciągają wnioski na temat niebezpieczeństwa stagflacji w Federacji Rosyjskiej. Jednak analitycy międzynarodowi uważają, że taka stagflacja jest znana praktycznie we wszystkich krajach o rozwijających się gospodarkach.

Powody stagflacji

Wśród przyczyn, które mogą powodować stagflację, naukowcy są następujący:

- wysoka monopolizacja w gospodarce(monopoliści mogą sztucznie wspierać ceny w niekorzystnej sytuacji, przedsiębiorcy często muszą obniżać ceny w depresyjnej gospodarce w warunkach czystej konkurencji);

- różne środki antykryzysowe, które:są realizowane przez państwo w formie zamówień publicznych, sztucznego zwiększania popytu, a także regulacji niektórych cen w celu ochrony rosyjskiego producenta;

- globalizacja w gospodarce (jako przykładmożemy przytoczyć hipotezę wyjaśniającą wzrost poziomu inflacji bezrobocia w gospodarce światowej w XX wieku, ponieważ wejście niektórych państw w społeczność światową może często powodować zamieszanie w rosyjskiej gospodarce);

- istnienie oczekiwań inflacyjnych od producentów;

- kryzysy energetyczne.

Widać więc, że w tym zjawisku gospodarczym wybitni ekonomiści i naukowcy nie doszli jeszcze do końca.

Faliste zjawiska w stagflacji

Zjawisko to charakteryzuje się tendencjąszybkie pojawianie się i szybkie znikanie. Jedyny punkt, w którym wszyscy eksperci przestrzegają jednego punktu widzenia - stagflacja ma jedynie negatywne konsekwencje.

Stagflacja i jej konsekwencje

Jak już wskazano, to zjawisko ekonomiczne charakteryzuje się głównie negatywnym wpływem na działalność gospodarczą podmiotów.

Można go zatrzymać żadnego rozwoju gospodarczego, jest także zdolny do wywołania ostrego kryzysu w życiu gospodarczym społeczeństwa. Główne konsekwencje to:

- zmniejszenie dobrobytu obywateli;

- istnienie kryzysu na rynku pracy;

- brak poczucia bezpieczeństwa społecznego w przypadku niektórych kategorii: osób niepełnosprawnych, urzędników służby cywilnej i emerytów;

- Zmniejszenie pozytywnych wyników funkcjonowania systemu finansowego i kredytowego;

- spadek PKB.