Problem przezwyciężenia zacofania krajów rozwijających się. Które kraje rozwijają się? Najmniej rozwinięte kraje świata

Prawie wszystkie państwa, z wyjątkiem krajówbyłego ZSRR, są podzielone na dwa rodzaje: kraje rozwinięte i rozwijające się. Jaka jest między nimi różnica? Jak wskazują nazwy, kraje rozwinięte oznaczają państwa, które osiągnęły wysoki poziom rozwoju przemysłu, rolnictwa i nauki. Obywatele tych krajów mają wysoki standard życia. Pojęcie to obejmuje nie tylko poziom dochodu na mieszkańca, ale także dostępność usług medycznych i socjalnych. Kraje rozwijające się to państwa, które nie osiągnęły jeszcze tego poziomu, ale chcą je osiągnąć.

Problemy etniczne

Problem polega na tym, że większość z nich jestPaństwa, które pojawiły się stosunkowo niedawno. Są to dawne prowincje kolonialne. Granice tych terytoriów nie są historycznie uwarunkowane, ale sztuczne, realizowane przez państwa europejskie. W związku z tym rozwój krajów Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej zależy od tego, w jakim stopniu ludziom udało się dogadać. Dość często w tych regionach występują konflikty międzyetniczne, dochodzenie do ludobójstwa, rewolucja, niestabilność polityczna.

W takich stanach nie ma tradycji traktowania terytorium i rodaków jak własnego narodu. Stąd wysoki poziom korupcji i ucieczka kapitału za granicę.

Wpływ konkurencji

Nie mniejszym problemem jest niedostępnośćNowe technologie, które mają kraje rozwinięte, ale które niechętnie podzielają. Problemem pokonania zacofania krajów rozwijających się jest to, że nie jest im łatwo konkurować z krajami rozwiniętymi. Jednak pomimo trudności, nadal się rozwijają, a czasem całkiem pomyślnie. Uderzającymi przykładami są Chiny lub Singapur.

Na ich terytorium konieczne jest zbudowanie od podstaw wszystkichinfrastruktura. Ludność tych krajów tradycyjnie zajmuje się rolnictwem lub wydobyciem, które są przetwarzane w innych krajach. Budowa rafinerii wymaga kolosalnych zasobów, których kraje rozwijające się po prostu nie mają.

Wysoki dług publiczny

Aby zapewnić przyspieszenie wzrostu gospodarki,rządy krajów rozwijających się są zmuszone do zaciągania pożyczek za granicą na warunkowych warunkach. MFW wymaga od krajów, którym przyznano pożyczki, spełnienia pewnych warunków, których nie może spełnić niewiele krajów rozwijających się bez pogorszenia statusu społecznego ich obywateli.

Co to jest niebezpieczny dług publiczny? Państwo, po otrzymaniu długu publicznego, nie może już samodzielnie prowadzić polityki gospodarczej. Rząd nie jest w stanie działać w interesie swoich obywateli. Wpada w zależność ekonomiczną. Głównym wymogiem uzyskania pożyczki jest transfer cen krajowych do cen światowych, co w wielu krajach prowadzi do spadku dochodów obywateli i wzrostu cen. Miejsca pracy w sferze społecznej kurczą się. Już i tak słaba gospodarka traci swoją pozycję jeszcze bardziej. Niepłacenie długu oznacza automatycznie niewykonanie zobowiązania, utratę zaufania społeczności międzynarodowej i utratę znacznej części majątku państwowego.

Problemy demograficzne

Jeden z najważniejszych problemów przezwyciężeniazacofanie krajów rozwijających się jest negatywną sytuacją demograficzną. W krajach rozwijających się obserwuje się wysoki wskaźnik urodzeń i wysoką śmiertelność, w tym śmiertelność niemowląt. Mimo to populacja rośnie, a to nie może wpływać na stan gospodarki. W takich krajach istnieje wysoki odsetek bezrobocia, a zatem przestępstwa.

Ponieważ w krajach rozwijających się populacja niejest całkowicie obsadzony, stopa bezrobocia wynosi od 30% i więcej. Koszt pracy jest znacznie niższy niż w krajach rozwiniętych. Dlatego kraje rozwinięte coraz częściej przenoszą produkcję, która nie wymaga wysokich kwalifikacji dla tych państw. Ma to swoje zalety i wady.

Pozytywną stroną jest to, że w tychstan jest przepływ inwestycji, nowe technologie są opanowane, a miejsca pracy pojawiają. Wadą takiego systemu jest to, że stan ekologiczny tych krajów pogarsza się, wszystkie zasoby są wydawane na wspieranie pracy zagranicznych przedsiębiorstw ("sweatshopów"), a ich własny rozwój to za mało. Jednocześnie dochody na głowę mieszkańca nie rosną pomimo napływu kapitału. W rezultacie, obok wieżowców przeznaczonych dla urzędników, inwestorów zagranicznych i turystów, istnieją żałosne chaty robotników. Nie rozwiązuje to problemu przezwyciężenia zacofania krajów rozwijających się.

Poziom PKB i jego znaczenie

Zazwyczaj kraje są klasyfikowane jako rozwinięte lubrozwój pod względem PKB. Ponieważ poziom przemysłu i rolnictwa w tych krajach jest niski, wydajność pracy jest niska. Znajduje to odzwierciedlenie w poziomie PKB (produktu krajowego brutto). Jest to wolumen wytwarzany przez wszystkie przedsiębiorstwa w kraju. PKB jest wyrażone w dolarach amerykańskich. Niż wskaźnik ten jest wyższy w przeliczeniu na jednego mieszkańca, tym wyższy jest poziom rozwoju kraju, dobrobyt obywateli.

W krajach rozwijających się roczny PKB na mieszkańcaludności wynosi mniej niż 2 tysiące dolarów amerykańskich, aw niektórych krajach w Afryce liczba ta wynosi mniej niż 100 USD. Oznacza to, że wiele towarów jest niedostępnych dla ogółu społeczeństwa, nawet przy niskim poziomie cen.

W których krajach jest Federacja Rosyjska

Federacja Rosyjska nie jest krajem rozwijającym siękraje. Federacja Rosyjska (pomimo krytyki) ma wysoce rozwiniętą konstrukcję przemysłową, inżynieryjną i maszynową. Kraj dysponuje niezbędną infrastrukturą zapewniającą normalne życie: transport, elektryczność, systemy zaopatrzenia w wodę. Działają instytucje medyczne i społeczne. Istnieją wyższe i średnie instytucje edukacyjne, ośrodki naukowe i akademie. Umiejętność czytania i pisania wynosi co najmniej 99%. Ponad połowa ludności mieszka w miastach.

Jeśli jednak porównamy PKB na mieszkańca na jednego mieszkańcaludności trudno jest klasyfikować Rosję jako rozwiniętą lub rozwijającą się. Ta cecha jest własnością wszystkich państw, które były częścią ZSRR przed jego rozpadem. Zajmują one stan przejściowy i pod względem rozwoju są bliższe krajom rozwiniętym niż rozwijającym się.

Najbiedniejsze kraje rozwijające się

Nie wszystkie państwa mogą się pomyślnie rozwijać. Niektóre z nich nie są w stanie poradzić sobie z trudnościami gospodarczymi, politycznymi i społecznymi. Dlatego są uważani za najbardziej biednych i zacofanych. Najsłabiej rozwinięte kraje świata to:

· Gwinea Równikowa.

· Gujana.

· Wietnam.

· Republika Konga.

· Malediwy.

· Wyspy Zielonego Przylądka.

· Samoa.

Jak widać z listy, wiele z tych krajów makorzystne położenie geograficzne, są bogate w zasoby naturalne, ale tutaj konflikty między plemionami żyjącymi na tym terytorium stale wybuchają.

Są całkowicie zależne od cen surowców, podczas gdynie może kontrolować tych cen. Prowadzi to do jeszcze większego pogorszenia stanu gospodarki. Niedrogie polityki pieniężne w tych państwach są główną przyczyną hiperinflacji. Niektóre kraje, takie jak Salwador, porzuciły walutę narodową i przeszły na dolara.

Kraje, które się rozwinęły

Pomimo faktu, że najbardziej rozwijających siękraje są na niskim poziomie rozwoju, wiele rządów tych państw podejmuje próby zmiany sytuacji. Państwami odnoszącymi największe sukcesy, które zdołały dokonać przełomu i osiągnąć poziom rozwoju zbliżony do krajów rozwiniętych, są Chiny, Singapur, Tajwan, Arabia Saudyjska, Izrael.

Nie opóźniają się również kraje azjatyckiestan kontynentu afrykańskiego. Władcy postawili zadanie rozwiązania problemów zacofania krajów rozwijających się, w których żyją, jednocząc wysiłki. W ten sposób utworzono Południowoafrykański Związek Celny. Poziom tych krajów dla PKB na mieszkańca wynosi ponad 15 tysięcy dolarów. Związek ten obejmuje takie państwa, jak Botswana, Lesoto, Suazi, Gambia i RPA.

Przykład takich stanów wskazuje, że niezależnie od problemów pokonywania zacofania krajów rozwijających się, zawsze istnieją sposoby ich rozwiązania i osiągnięcia wyższego standardu życia.