Krytyczna filozofia Kanta

Immanuel Kant jest słynnym Niemcemmyśliciel, który wniósł wielki wkład w rozwój filozofii klasycznej. Jego prace są aktualne do dziś. Krytyczna filozofia Kanta jest szczególnie ważna. Rozważmy jego główne cechy i pomysły. Rewolucyjnych myślicieli działa jest to, że zaproponował zupełnie nowe podejście filozoficzne. Zamiast myśleć o licznych problemach bycia, Kant przeniósł się do samych początków. Filozof zastanawiał się nad granicami poznania przez ludzki umysł otaczającej rzeczywistości. Dlatego idee myśliciela są nazywane krytycznymi. Immanuel odrzucił tezę, że zdolność poznania u ludzi jest nieograniczona.

Krytyczna filozofia Kanta podzielona jest na trzyGłówne wskazówki, które można wyrazić w trzech prostych pytaniach. Pierwszym z nich jest "co mogę wiedzieć?". Tutaj myśliciel obala ideę prostoty i nieograniczonego poznania. Jako dowód przytacza tak zwane zniekształcenie ludzkiej percepcji otaczającego świata. W pismach Kanta wszystko istnieje w dwóch wymiarach. W pierwszym z nich przedmiot istnieje "w sobie", jest tym, czym jest w rzeczywistości. W drugim wymiarze zjawisko pojawia się w formie zjawiska. Istnieje tylko jako odbicie w postrzeganiu tego przez człowieka. Kant uważał, że przedmiot w rzeczywistości i przedmiot w oczach jednostki są zupełnie innymi rzeczami. W związku z tym zdolności poznawcze osoby są bardzo ograniczone, ponieważ ocena świata wygasa tylko z jego refleksji, a nie z istniejącej rzeczywistości.

Wtedy krytyczna filozofia Kanta stawiaNastępne pytanie brzmi: "Co powinienem zrobić?". Tutaj myśliciel uważa nie abstrakcyjne, ale czysto praktyczne zadania. Kant wierzył, że w duszy każdego człowieka ustanowiono pewien kodeks moralny, tak zwany "głos sumienia". Myśliciel napisał w swoich pismach, że człowiek musi żyć w zgodzie z nim. Tutaj krytyczna filozofia Kanta gęsto przylega do podstawowych zasad chrześcijańskiego nauczania religijnego. Niemiecki myśliciel napisał, że człowiek nie może używać swoich bliźnich jako środka do osiągnięcia celu. Jest to sprzeczne z wszelkimi niepodważalnymi prawami moralności. Osoba może być tylko i wyłącznie końcem. Kant uważał, że jednostka musi być ponad własnymi egoistycznymi skłonnościami, naturalnymi impulsami i instynktami.

Trzecie pytanie, które zostało w nim rozważoneniemiecki filozof brzmi tak: "po co mam nadzieję?". Krytyczna filozofia Kanta na myśli fakt, że człowiek, który żyje przez prawa moralne, nabywa prawdziwą wolność. Polega ona na tym, że dana osoba może podejmować własne decyzje i ustalenia własne życie, niż działając „na zamówienie” z ich naturalnymi potrzebami, które mogą być katastrofalne. Kant uważał, że poszczególne działania do przestrzegania wszystkich zasad humanistycznych nie są kompensowane w życiu, ale trzeba działać zgodnie z nimi, bo prawo moralne jest bezsprzeczne. Filozof napisał, że człowiek może polegać wyłącznie na Bogu. Zatem religia wywodzi się z moralnością, a nie odwrotnie, jak wskazano w większości innych dzieł myślicieli i figur religijnych. Kant bardzo osobliwie podchodzi do idei Boga, racjonalizując ją. Myśliciel wierzył, że religia jest przydatna człowiekowi, ponieważ daje nadzieję na nagrodę za ich wysiłki przestrzegania zasad moralnych. Oznacza to, że filozoficzna doktryna Kanta oznacza samo w sobie, nawet bez głębokiego zrozumienia wartości wiary w Boga, ale świadomość znaczenia idei pozagrobowego, które zostaną zrekompensowane dla wszystkich wysiłków człowieka.