Jean-Jacques Annot: filmografia, biografia, fotografia

Jean-Jacques Annot - reżyser i scenarzysta ze światemnazwa, która osiągnęła niesamowitą wysokość w kręceniu filmów. Wyróżnia go niesamowita różnorodność podejść do tworzenia prawdziwego, wysokiej jakości i uduchowionego kina. W tym samym czasie udaje mu się przenieść na ekran swój optymizm, miłość do życia i naturę, otwierając na nowo świat uczuć i doznań, które grają w jego filmach niczym kalejdoskop.

W stronę sztuki

Kultowy europejski reżyser Jean-Jacques Anno (fotprzedstawiony poniżej) urodził się we francuskim mieście Esson. Stało się to 1 października 1943 roku. Na ścieżce rozwoju zawodowego pojawiły się takie etapy jak studiowanie literatury na Sorbonie University, a także szkolenia w Instytucie Szkolnictwa Wyższego w dziedzinie kina.

Po ukończeniu studiów ważnyokres w życiu przyszłego dyrektora jest służbą wojskową. Jego dług wobec kraju, Anno dał w Kamerunie. To doświadczenie miało znaczący wpływ na jego przyszłe twórcze życie. W 1965 roku Jean-Jacques Annot, którego biografia aktywności zawodowej rozpoczęła się nie w pełnometrażowych arcydziełach, zdobywa pierwsze doświadczenie w branży filmowej. Zaczyna kręcić reklamy telewizyjne, a także filmy szkoleniowe dla żołnierzy armii.

Debiut i sukces to zgodne koncepcje

Pierwszy film pełnometrażowy w reżyserii J.-Z. Anno stał się obrazem "Czarno-biały w kolorze", nakręcony w Afryce. Poszła na duże ekrany w 1976 roku. W domu jego pierwsze dzieło spotkało się bardzo chłodno: z ułamkiem obraźliwej obojętności. Jednak rok później wysoka wartość artystyczna debiutanckiego filmu została potwierdzona nagrodą Oskara, którą "Czarno-biały w kolorze" otrzymał jako najlepszy film w obcym języku. Potem przyszło wiele nagród Césara za inne taśmy Anno.

Różnorodność postaci i gatunków - styl Anno

Jean-Jacques Annot słusznie uważa się za reżysera, niekto ma jakieś pismo ręczne. Albo, ściślej mówiąc, jego styl korporacyjny - niesamowita różnorodność stylów. Następnie usuwa wzruszające melodramaty, historyczne kino bez dialogów, ale z ekspresyjnymi krajobrazami i bohaterskim makijażem bohaterów, erotycznym dramatem z pięknymi, przemyślanymi i świetnie oddanymi scenami miłości. I wszystko to jest dla niego możliwe, jak gdyby bez wysiłku: jest łatwe i godne.

Dostępny i utalentowany o życiu zwierząt poprzez ich oczy

Koniec lat osiemdziesiątych był bardzo owocny, jakza Jean-Jacquesa Annauda, ​​którego filmografia została uzupełniona taśmą "Niedźwiedź". Na planie kina, poświęconego nie ludziom, ale zwierzętom, zainspirowała go książka "Króla niedźwiedzia grizzly". W opowieści niedźwiedź i dorosły niedźwiedź starają się przetrwać w warunkach zbliżonych do tragicznych - dwóch kłusowników poluje na nich, spragnieni ich krwi. Anno zdołał spojrzeć na proces zamachu na życie nie ze zwykłego ludzkiego punktu widzenia, ale oczami prześladowanego.

"Niedźwiedź" został wydany w 1988 roku. Ale do dziś film zdumiewa publiczność dramatem i dokumentem, choć sam Jean-Jacques Annot kategorycznie nie zgadza się z najnowszą charakterystyką tego filmu. Jego zdaniem nie podjęto próby usunięcia tego faktu, a jedynie założono, w jaki sposób ofiary mogły myśleć w takiej sytuacji. Prawda czy nie - nie do sprawdzenia, według dyrektora.

Niewielu ludzi ma pojęcie, jak nie do pomyśleniawysiłek był wart tego zdjęcia Anno i ogromnej liczby innych osób zaangażowanych w strzelanie, a także zwierząt. Główną postacią był dorosły, wyszkolony niedźwiedź o imieniu Bart. Ogromna bestia ważąca około tony musiała znaleźć dublerów w scenach, w których wymagana była szybkość i mobilność. Więc inne dorosłe misie o różnej budowie dołączyły do ​​strzelania. Najtrudniejszy w treningu Barta był poznanie jego niezwykłej umiejętności - utykania. Zajęło to około półtora roku.

Z dzieckiem też nie było łatwo. Kilkunastu różnych czworonożnych aktorów zaangażowało się w kręcenie scen z niedźwiedziem. Ponieważ zachowanie jeszcze nie wyrośniętego zwierzęcia było o wiele trudniejsze do naprawienia. Kiedy "artyści" opanowali niezbędne umiejętności, rozpoczął się wyczerpujący proces filmowania. Podczas nich musiałem zmierzyć się z nudą i zniecierpliwieniem, a nawet zirytowaniem zespołu. Ale Anno nie dało się zatrzymać. I na koniec obraz ujrzał światło w 1988 roku.

Wielozadaniowość twórcza

Różnorodność twórczego charakteru reżyseraprzejawiał się także w tym, że podczas przymusowych przerw w strzelaniu z niedźwiedziami nie odpoczywał i nie poddawał się przygnębieniu, ale pogrążył się w stworzeniu zupełnie innego filmu - adaptacji powieści Umberto Eco pt. "The Name of the Rose". Na taśmie pojawiły się gwiazdy takie jak Sean Connery i Christian Slater.

Wydawać by się mogło, że można manewrowaćmiędzy tak różnymi projektami? Anno udowodnił, że potrafi zdecydowanie wszystko pod względem kina. Oba zdjęcia odniosły sukces i otrzymały wysokie oceny zarówno od krytyków, jak i zwykłych widzów.

Niedowartościowany "Kochanek"

Przełomem stało się europejskie kinoobraz "Kochanek". Pomimo tego, że według wielu koneserów filmowych, film został nakręcony niezwykle utalentowany i warty wszelkiego rodzaju zasłużonych epitetów, "Lover" nigdy nie zaliczał się do najbardziej udanych kreacji Anno.

Było wiele powodów. Po pierwsze, film był pełen scen erotycznych, wcale nie wulgarnych, ale w tamtych czasach wciąż nie przywykłych do ogółu społeczeństwa. Po drugie, reżyser ponownie wybrał język angielski jako język filmowania. W domu nie otrzymał przebaczenia. I tym razem nawet nie uznali Anno za kandydata do następnego "Cesara".

Kreatywność i nowe technologie. Eksperymenty z historią

Jako reżyser, począwszy od filmowania reklam dlaTelewizja, Jean-Jacques Anno ma szczególne nastawienie na nowe technologie. Tak więc stał się pierwszym twórcą filmu w 3D. Mówimy o filmie "Wings of Courage", który został wydany na ekranie w połowie lat 90. Jednocześnie film "Siedem lat w Tybecie" jest uważany za jeden z największych projektów Anno, który oparty jest na opowieści o alpinistą, który przylgnął do nazistowskich poglądów i okazał się nieświadomym uwięzieniem Tybetu przez wiele lat. Udało mu się uzyskać główne role takich gwiazd jak Brad Pitt i David Thewlis.

Również w filmie można go zobaczyć jako żonę jednegobohaterów aktorki Ingeborg Dapkunayte. Film okazał się wielki, spektakularny i utalentowany pod każdym względem. Po raz kolejny Anno został ugoszczony przez różne nagrody filmowe. I nie kazał fanom długo czekać. Nakręcił kolejny film z hollywoodzką gwiazdą Jude Law w tytułowej roli - "The Enemy at the Gates". Tutaj sukces nie był tak oczywisty. Obraz o drugiej wojnie światowej, o konfrontacji sowieckich i niemieckich snajperów skutecznie i z artystycznego punktu widzenia słusznie. Jednak podczas tworzenia Anno nie udało się zadowolić ani jednej, ani drugiej strony. Bez względu na to, jak bardzo starał się wyrazić neutralną pozycję w całym spisku, nic się nie stało. Wielu widzów było niezadowolonych ze stworzonych postaci i nieoczywistości oceny poprawnego i niewłaściwego zachowania w tak strasznym czasie dla całej ludzkości.

Rzeczywista kreatywność

Jean-Jacques Annaud przez długi czas mieszka w Los Angeles i wchodzido wspólnoty hollywoodzkich reżyserów francuskiego pochodzenia. Rozwiedziony, ma dwoje dzieci. Mimo zaawansowanego wieku (reżyser ma 72 lata) nadal jest twórczo aktywny. W 2015 roku filmografia Anno została uzupełniona innym arcydziełem - ukazał się film "Wolf Totem". Dzięki koprodukcji Francji i Chin taśma przekazuje wspaniały, narodowy smak Mongolii w połowie XX wieku.

Z wysiłków Anno, po raz kolejny, miłość donatura, naturalne pragnienie człowieka, aby żyć w zgodzie ze światem zewnętrznym i dać mu swoją miłość. Pozytywne postrzeganie życia, szacunek dla zmysłów, szacunek dla wszystkich żywych istot - na tym opiera się każda fabuła w filmach Anno, niezależnie od tego, gdzie odbywa się akcja, kto odgrywa główną rolę, a nawet jaki jest gatunek. Panowanie nad tym reżyserem w jego oryginalności, spokojna rywalizacja z samym sobą, umiejętność robienia filmów, jak dziecko, które podejmuje pierwsze kroki, nie rozumie, jak to robi. To jest Jean-Jacques Annaud. Filmografia reżysera to skarbnica kina europejskiego.