Opus to termin muzyczny. Dlaczego ta koncepcja istnieje w muzyce?

Do czego odnosi się słowo "opus"kultura muzyczna? Historia pojawienia się słowa, teoretyczne uzasadnienie go jako terminu muzycznego, współczesnego znaczenia - o tym wszystkim w dalszej części artykułu.

W naszej kulturze językowej słowo "opus" zostało ustalone głównie w dwóch semantycznych znaczeniach:

• Szyderczo pogardliwa definicja jakiegokolwiek utworu literackiego, który nie zasługuje na pochwałę.
• "Opus" to termin muzyczny.

Ponieważ pierwsza opcja jest jasna, spróbuj poradzić sobie z drugą.

Pojawienie się słowa "opus"

Słowo "muzyka" jest oparte na koncepcji "dzieła muzycznego", ale drugie nie jest identyczne z pierwszym i ma historyczne granice.

Muzyka jest dziełem, a dzieje się tak dzięki pisanej tradycji; i jest muzyka, jako działalność związana z improwizacyjną reprodukcją jej próbek.

To rozróżnienie zostało po raz pierwszy zarejestrowane wTraktat N. Listenius "Musica" w 1537. To w tym traktacie po raz pierwszy powiedziano, że opus jest "pisanym, w pełni ukończonym dziełem". Tak więc po raz pierwszy ustalono nowe pojęcie "opusu".

W pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa forma ustnamuzyka zdominowała tak bardzo, że nawet określenie "improwizacja" nie istniało, ponieważ nie było alternatywy. Rozwój dwóch wariantów kreatywności w muzyce zaczął się dopiero od 9-10 wieku, kiedy pierwsze egzemplarze pojawiły się na papierze.

W tym okresie średniowiecza "opus" muzyka i"Praktyka" nadal istniała równolegle, wszystkie wydarzenia ludzkiego życia towarzyszyły granie muzyków i często wykonawca zmieniał swoje własne kompozycje z nieznajomymi, bez poczucia ostrej granicy między tymi pojęciami.

Ważne było już połączenie umiejętnościustalone formuły, te same motywy swobodnie migrowały z jednej pracy do drugiej, a to nie było uważane za plagiat. Talent przejawiał się w sposobie przetwarzania materiału.

Pisemna kultura muzyczna - innowacje europejskie

Stopniowo zaczęto doceniać coraz więcej elementów.nowość w dziele, taka kreacja nowych, wcześniej nieistniejących melodii, stała się znana jako "pisanie". W tym sensie historia powstania europejskiej muzycznej sztuki zawodowej nie różni się od procesów, które miały miejsce na innych kontynentach.

Główna różnica polega tylko na tym, że w Europie jest napisane kreatywność, tutaj urodziła się jedyna na świecienapisana kultura muzyczna. I wszystko zmieniło: nowa koncepcja sztuki muzycznej, pojawiły się kryteria estetyczne, zmieniła się psychologia twórczości i ustawienia słuchowe, zaczęły powstawać metody nauczania muzyki w zawodzie.

Wraz z wyjątkowością kompozycji muzycznejpojęcie "kompozytora" - twórcy nowego dzieła. Kolejnym naturalnym krokiem było stworzenie muzyki niezależnej, która nie była już kojarzona z żadnymi potrzebami krajowymi, ale wartością samą w sobie.

Teoretyczne uzasadnienie pojęcia "opus"

Niemiecki filozof i teoretyk muzyki XX wieku Karl Dalhauz identyfikuje następujące atrybuty definiujące pojęcie "opus":

• kompletność kompozycyjna;
• całkowicie napisany tekst;
• autonomia, brak obowiązującego oprawy muzycznej;
• "Estetyczna kontemplacja jako cześć", wewnętrzna wartość "muzyki absolutnej", bez tekstu i programu.

Inny niemiecki teoretyk muzyki, Hans Eggebrecht, podał dokładniejszą definicję pojęcia "kompozycja", po napisaniu, że "opus" to:

• teoretyczność (podporządkowanie regułom teorii);
• obecność filozoficznej treściowości;
• naprawione w notatkach;
• polifonia;
• należący do autora;
• kompletność formy;
• wyjątkowość.

Co znaczy dzisiaj "opus"?

Dziś opus nie jest już sprawiedliwyEsej, nagrane notatki na papierze. Słowo "opus" oznacza, że ​​dzieło zostało opublikowane, a w trakcie publikacji została mu przypisana pewna liczba. W zależności od czasu publikacji muzyki, opus może mieć większą lub mniejszą ekspresję liczbową.

Jeśli w życiu kompozytora niektóre z jegoutwory nigdy nie zostały opublikowane, a zatem nie mają własnego opusu, wówczas przypisuje się im nazwę "pośmiertne dzieło", czyli takie, które zostało opublikowane po śmierci autora.

Liczba opusów nie zawsze odzwierciedla czas pisania.działa. Jeśli został napisany we wczesnym okresie twórczości i opublikowany po raz pierwszy po wielu latach, to liczba opusów zostanie mu przypisana później. Na przykład, napisany przez Beethovena, gdy był młody, Rondo "The Fury over the Lost Penny" ma późną liczbę opusową 129.

Czasami kompozytor publikuje kilkadziała. Wszystkim przypisuje się jeden numer opusu, ale różne numery sekwencji. Na przykład 24 preludia Chopina są publikowane jako opus 28, ale mają one różne numery sekwencyjne od 1 do 24. Tak więc wyrażenia: "Chopin jest piątym preludium", a "Chopin - opus 28, nr 5" oznacza to samo.