Brzmienie w muzyce - jaka jest ta kategoria? Po co to jest?

W muzyce XX wieku taka charakterystyka dźwięku jakbarwa, zaczęła odgrywać kluczową rolę w koncepcji nowych stylów muzycznych oraz w tworzeniu nowych technik wokalnych. Czym jest barwa i jakie są jej odmiany?

Brzmienie w muzyce - jaka jest ta kategoria?

"Timbre" jest tłumaczone z języka francuskiego. jako "znak wyróżniający". Barwa w muzyce jest specyficznym kolorem dźwięku. Jeśli weźmiesz tę samą nutę o tej samej wysokości lub głośności na różnych instrumentach, nadal dźwięk będzie się znacząco różnić ze względu na charakterystykę barwy instrumentu. Te same partie wokalne, wykonywane przez dwóch różnych wokalistów, można łatwo odróżnić przez ucho ze względu na szczególną barwę głosu.

Określenie "barwa" w muzyce ma dalekonie jedyną rzeczą, ale wszystkie sprowadzają się do tego, że barwa jest równie ważną cechą dźwięku, jak na przykład głośność, wysokość lub czas trwania. Do określenia barwy używa się różnych przymiotników: niski, gęsty, głęboki, miękki, jasny, stłumiony, dźwięczny itp.

Rodzaje barwy wg A.N. Sochor

Barwa w muzyce jest zjawiskiem wieloskładnikowym. Słynny muzykolog A.N. Sohor przydziela cztery rodzaje barwy:

• Instrumental - zależy od cech struktury instrumentu i charakteru wydobywania dźwięku;
• harmoniczne - zależy od natury połączenia dźwięków;
• rejestr - zależy bezpośrednio od naturalnego głosu klasy lub rejestru instrumentu;
• Textural - zależy od poziomu gęstości i "lepkości" dźwięku, akustyki itp.

Głosowe głosy

Brzmienie w muzyce jest ważną cechą głosu śpiewającego. Zwłaszcza w warunkach konkurencji różnorodności ważne jest, jak bardzo wokalista ma zapadającą w pamięć barwę.

Barwa ludzkiego głosu zależy od pierwszegoodwrócić się od struktury aparatu głosowego. Stopień rozwoju i "treningu" aparatu głosowego również ma wystarczający wpływ na charakterystykę barwy. Często po uporczywych studiach wokaliści zmieniają barwę głosu na wyższą, a po przeniesionych chorobach aparatu głosowego barwa staje się niższa.

Tak czy inaczej, wśród głosów męskich wyróżniane są trzy główne barwy: bas, baryton i tenor. Wśród kobiet - kontralt, mezzosopran i sopran.

Jakie są ważne cechy barwy

Konieczność rozróżnienia między cechami dźwiękuinna kategoria - barwa - jest podyktowana kilkoma przyczynami. Najważniejszym z nich jest to, że barwa (bez względu na instrumentalny czy głosowy) pomaga nadać dziełu muzycznemu odpowiedni nastrój, umieścić ważne akcenty.

Kiedy powstaje aranżacja muzyczna (więcej, jeśli chodzi o orkiestrację), nie biorą pod uwagę zadania twórczego i charakterystyki barwy instrumentów są po prostu niemożliwe. Na przykład, nie można dać dźwięk jasne i przestronne, jeśli powierzyć wykonanie utworu muzycznego lub puzon kontrabas, którego barwa dysponuje dużą liczbę niskich podtekstami; Niemożliwe jest uzyskanie efektu wymuszania atmosfery, z delikatnym powtórzeniem harfy.

To samo dzieje się podczas selekcjirepertuar dla wokalisty. Co do zasady, bluesa i imprezie jazzowej złe wypracować wykonawców sopran lub tenorów, ponieważ wymaga to gęste, aksamitne, soczyste, niskie tony dźwięku, może nawet „husky” - wymaga to bardzo rodzajowe specyfikę (dymny kabaret atmosfera kafeshantanov i itp.). Jednocześnie, wykonawców o niskich tonów wyglądać nieopłacalny w wielu innych gatunków muzycznych i technik wykonywania (takich jak „krzyczeć”, który jest liczony jako czas wysokimi głosami).

Zatem ton - jest to cecha, która w dużej mierze decyduje o atmosferze brzmiący kawałek muzyki, a co najważniejsze, jest osobą pewne emocje o tym, co usłyszał.