Biografia Hansa Christiana Andersena to prawdziwa magia

Nazwisko Hansa Christiana Andersena to większość z naswiem od dzieciństwa. O swoim życiu, powiedział, że to jest - wspaniałe i piękne, że nadal nie zostałby wybrany lepiej, gdyby żył, nawet u dzieci, zgubne dla rodziny podczas Wróżka Chrzestna zaprosił go do wyboru życia.

Czym był Andersen? Na zewnątrz był niezręcznym wysokim mężczyzną o nieproporcjonalnie długich ramionach i nogach, o śmiesznym chodzie, dzięki któremu chłopcy nadali mu przezwiska "bocian" i "latarnia". Życie Hansa Christiana Andersena jest niezwykłe dla wielkiego człowieka. Urodził się w rodzinie szewca i praczki w prowincjonalnym duńskim mieście Odense w 1805 roku. Bajka i fantasy zawsze żyły w tej rodzinie. Ojciec nie tylko czytał mu z dzieciństwa bajki z "Tysiąca i jednej nocy", ale także powiedział chłopcu, że w żyłach tej królewskiej krwi płynie. Najprawdopodobniej była to fantazja, w którą autentycznie wierzył Hans Christian Andersen. (Krótka biografia, napisana przez niego osobiście, twierdziła, że ​​jedynym przyjacielem z dzieciństwa był dla niego książę Frits.) Jednakże mówimy o tajemniczej osobie. Kto wie, kiedy historia osoby, która wie, jak oświetlić dziecięce oczy, stała się bajką, a kiedy rzeczywistością? Pozostaje fakt, że po śmierci króla Fryderyka VII (taka nazwa została nadana Fritsowi przez koronację), Andersen był jedyną osobą dopuszczoną do trumny, z wyjątkiem rodziny.

Biografia Hansa Christiana Andersena jest oświetlonamiłość do teatru. Jego ulubioną grą był domowy teatr lalek, w którym "aktorami" były domowe drewniane lalki z patchworkowymi ubraniami. Chłopak dla nich wymyślił coraz więcej nowych występów. Ale Hans nauczył się pisać i czytać tylko za 10 lat. Poprzedziła to następująca historia. Kiedy jego ojciec porzucił naukę wdowy po nim, kilka lat wcześniej, w jakiś sposób (jak to było w zwyczaju w XVIII wieku) ukarał go prętami. Nie tolerował przemocy. Hans, biorąc podkład pod pachę, podniósł się, z wysoko uniesioną głową, na zawsze domem dręczyciela.

Kłopoty przydarzyły się rodzinie, gdy Andersen się wypełnił11 lat, - ojciec zmarł nagle. Dziecko musiało iść do pracy, aby utrzymać rodzinę: najpierw jako praktykant w fabryce tkanin, potem - za tytoń.

Dalsza biografia Hansa Christiana Andersenaznowu staje się jak bajka. Jak wspomniała później jego matka, wróżka w jej obecności, przepowiadając los swojego syna, doniosła o chwale, o pomniku za jej życia. Kiedyś teatr lalek przybył do miasta potrzebował epizodycznych aktorów-statystów do roli woźnicy. Hans z radością wykorzystał tę okazję. Wystawiając domowe pokazy lalek w zamożnych domach Odense, zaciągnął się do pułkownika z listem polecającym, aby zrealizować swoje marzenie o zostaniu aktorem w Teatrze Królewskim. Kupując buty za pieniądze, czternastoletni Andersen pojechał do Kopenhagi. Matka pozwoliła mu odejść, mając nadzieję, że wkrótce Hans powróci, ponieważ w stolicy nie mieli krewnych ani znajomych. Powiedziawszy mu o tym, zadała pytanie: "Dlaczego idziesz?" Nastolatek odpowiedział lakonicznie i wyczerpująco: "Aby stać się sławnym!"

Marzenie się spełniło: Po pierwsze, z litości, a także dzięki „teatru” głos chłopca została przyjęta w części bitowych. Kiedy Hans zamienił się w młodego człowieka, a jego głos, „złamał”, był rozczarowany - zwolnienie z teatru daremności. Ale został już zauważony dzięki niezwykłej fantazji. Obeznany w teatrze, poeta Ingeman ujawnił istotę talentów Hansa Christiana Andersena. - aby móc zobaczyć siebie i pokazać perły swoich czytelników w rynsztoku " Utalentowany chłopiec zauważył i odpowiedzieć na żądanie króla Fryderyka VI dano okazję do Komm w edukacji publicznej. Teraz Hans był pełny, ubrany, a nad głową miał dach. Ale niezgrabny młody człowiek, chronicznie nie „pracy” z gramatyki, pogrąża stale krytykowane nauczycieli i kolegów, że był młodszy aż o sześć lat. Wielki gawędziarz właśnie pisał z błędami gramatycznymi do końca swoich dni!

Biografia Hansa Christiana Andersena jako pisarzazaczyna się w wieku 25 lat, po publikacji fantastycznej opowieści o przygodach romantycznego bohatera podczas pływania po kanałach. Dwa lata później, po otrzymaniu królewskiej nagrody, Hans Christian Andersen otrzymuje potężny strumień wrażeń podróżujących po Europie. Dwa lata później, w 1835 roku, w końcu porzuca próby pisania dramatów i tworzy pierwszy cykl swoich baśni.

Duńczycy byli podziwiani i zaskoczeni. Wielu zastanawiało się: w jaki sposób zwykła osoba może stworzyć taki cud? Wszakże takie historie może prowadzić tylko Ole Lukoye, który jest w stanie usłyszeć słowa Igły do ​​Rzucania, złapać myśli Rose Busha i porozmawiać z małą Calineczką. Drugi cykl został opublikowany w ciągu trzech lat. Zapytany przez dziennikarzy o to, skąd pochodzą jego opowieści, Andersen był zwykle zaskoczony i zapytał, czy sami niczego nie zauważyli. W końcu, jeśli przyjrzysz się uważnie i posłuchasz, wtedy każde ogrodzenie, każdy kwiat polny ma tendencję do opowiadania swojej historii. Będąc sławnym, pisarz wciąż próbował powrócić na ścieżkę dramaturga teatralnego. Jednak próba nie przyniosła mu sukcesu. W 1845 r. Stworzył trzeci cykl bajek.

Pomyśl, czy to jest cud - jedynyjest dane człowiekowi, aby stworzyć folklor całego kraju i hojnie przekazać go ojczyźnie ?! Jego "Królowa Śniegu", "Mała Syrenka", "Odporny Tin Soldier", "Calineczka", "Księżniczka i ziarno grochu" znane są na całym świecie.

Biografia Hansa Christiana Andersena to życie w bajce. Po jego śmierci w 1875 roku, pod poduszką, przyjaciele znaleźli odręcznie kartki z nową, prawie napisaną magiczną historią.

Rzeźba jego "Małej Syrenki" stała się symbolem Danii. Jego urodziny, 2 kwietnia, to Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci.