Kompozytor Borodin AP: biografia, kreatywność, fotografia

Wyjątkowa osoba - Alexander Borodin,kompozytor i uczony w jednej osobie. Został on równie dobrze wdrożony w dwóch przeciwnych obszarach działalności, co jest niezwykle rzadkie. Jego życie jest przykładem ciężkiej pracy i namiętnej miłości do całej kreatywności.

Rodzina i dzieciństwo

12 listopada 1833 w Sankt Petersburgu na świeciepojawiło się dziecko, było ono owocem pozamałżeńskiego romansu księcia Łukasza Stiepanowicza Giedianowa i pospolitej Avdoty Konstantinwiny Antonowej. Ojciec w momencie narodzin syna miał 62 lata, a jego matka - 25 lat, nie mogła się pobrać z powodu różnic klasowych, a książę nie miał okazji rozpoznać dziecka. Dlatego został spisany jako syn pańszczyźnianych Giedianowa. Pojawił się przyszły kompozytor Borodin Alexander Porfirevich. Do 8 lat był wymieniony jako własność ojca, ale na szczęście przed śmiercią zdołał dać mu wolność. Kupił też syna swojej matki, żonę z doktor Kleineke, i duży kamienny dom dla dziecka na 4 piętrach i zapewnił im komfortową egzystencję. W 1840 zmarł Giedianow, ale to nie wpłynęło na dobrobyt jego syna.

Niejasne pochodzenie nie pozwalało Aleksandrowistudiował w gimnazjum, więc otrzymał domowe wykształcenie. Jego matka zwróciła na to wiele uwagi i przyszli do niego wybitni nauczyciele, uczył się dwóch języków obcych iw rezultacie otrzymał doskonałe wykształcenie, które pozwoliło mu w 1850 roku zdać egzamin na świadectwie dojrzałości. Zanim to jednak nastąpiło, jego matka i ojczym musieli "zalegalizować" dziecko, zwrócili się do Kleinek i udało im się zapisać chłopca do gildii kupców, tylko to pozwoliło Borodinowi oficjalnie ukończyć gimnazjum, a później zapisać się jako wolontariusz do Petersburskiej Akademii Medycznej i Chirurgicznej.

Pasja do muzyki

W wieku 8 lat Sasha zaczął wykazywać duże zainteresowanie.muzyki, grał na domu wysłuchaniu dzieła fortepianowe, które są słyszane na zewnątrz domu, na wojskowym placu apelowym, gdzie zespół wojskowy próby. Spoglądał na wszystkie instrumenty muzyczne z wielką uwagą, kwestionując ludzi grających na nich. Mama zwróciła uwagę na to, i chociaż nie miała upodobania i zdolności muzyczne, zaprosił go do muzyk z orkiestry wojskowej, a on nauczył Sashę grać na flecie.

Później chłopiec został nauczony gry na fortepianie, ibył w stanie opanować wiolonczelę na własną rękę. Za 9 lat pojawiają się jego pierwsze prace. Sasha Borodin, kompozytor z natury, skomponował polkę Helene dla młodej damy. Wraz z kolegą ze szkoły uczęszcza na wszystkie koncerty w Petersburgu, uczy się dzieł klasyków, komponuje trochę, na przykład, pisze koncert na flet, skrzypce i wiolonczelę oparty na operze Meyerbeer Robert the Devil. Młody Aleksander Borodin jest kompozytorem Boga, choć lubił nie tylko muzykę. Miał wiele zainteresowań, uwielbiał rzeźbić, rysować, ale jego największą pasją od dzieciństwa była chemia.

Trakcja do nauki

Już w wieku 12 lat przyszły kompozytorBorodin spotkał się ze swoją drugą życiową przygodą - z nauką. Wszystko zaczęło się od sztucznych ogni, jak wiele dzieci, Sasha podziwiał te migające światła, ale chciał je zrobić własnymi rękami. Chciał przeniknąć do kompozycji rzeczy, sam zrobił farby do rysowania, mieszał różne preparaty. Dom młodego przyrodnika napełniono kolbami i retortami. Matka chłopca martwiła się o bezpieczeństwo w domu, ale nie mogła mu zabronić przeprowadzania eksperymentów. Magiczne przekształcenia rozwiązań, jasne reakcje chemiczne zafascynowały Sashę Borodina i nie można było zapobiec jego namiętności. Pod koniec nauki pasja do nauki przewyższała miłość do muzyki, a Borodin zaczął przygotowywać się do wejścia na uniwersytet.

Z powodzeniem zdał egzaminy i przyszłośćkompozytor Borodin został studentem Akademii Medyczno-Chirurgicznej, która stała się jego drugim domem. W późniejszym życiu był z nią w jakiś sposób związany. Spotkanie z profesorem Zininem było dla Aleksandra nieuchronne, w pewnym sensie znalazł w nim ojca. Zainspirował studenta do nauki i pomógł mu zrozumieć wszystkie sekrety chemii. W 1856 r. Borodin znakomicie ukończył Akademię i został przydzielony do wojskowego szpitala lądowego. Pracuje jako lekarz, pisze rozprawę doktorską, aw 1858 r. Uzyskał dyplom lekarza Ale cały ten czas nie opuszcza zajęć z chemii i muzyki.

Doświadczenie zagraniczne

W 1859 A.P. Borodin, kompozytor, lekarz i naukowiec, został wysłany za granicę, aby podnieść swoje kwalifikacje w dziedzinie chemii. Aleksander Porfiriewicz spędził trzy lata w Heidelbergu w Niemczech, kiedy to na uniwersytecie zebrało się genialne rosyjskie kółko naukowe: Mendelejew, Junge, Botkin, Sechenov - cały kolor współczesnej rosyjskiej nauki przyrodniczej. W tym społeczeństwie nie tylko prowadzono burzliwe dyskusje naukowe, ale także omawiano problemy sztuki, społeczeństwa i polityki. Wyniki badań w Niemczech przyniosły Borodinowi światowej sławy wybitnego chemika. Ale dla doświadczeń naukowych nie zapomina o muzyce, uczestniczy w koncertach, poznaje nowe nazwiska - Weber, Liszt, Wagner, Berlioz, Mendelssohn, staje się zagorzałym fanem Schumanna i Chopina. Również Borodin kontynuuje pisanie muzyki, spod jego pióra trafia szereg utworów kameralnych, w tym słynna sonata na wiolonczelę i kwintet na fortepian. Alexander Porfirievich dużo podróżuje po Europie, spędza prawie rok w Paryżu, gdzie poznaje tajniki chemii i pogrąża się w świecie muzyki współczesnej.

Chemia jako kwestia życia

Cała biografia Borodina, kompozytor z powołania,blisko związane z nauką. Wracając z zagranicy, z powodzeniem przekazuje raport z badań i otrzymuje adiunkta w swojej macierzystej uczelni. Sytuacja finansowa Borodina nie była znakomita, wynagrodzenie nauczyciela ledwo pokryło jego bezpośrednie potrzeby. Kontynuował naukę w akademii do końca życia, a także pracę jako tłumaczenia. Jest również aktywnie zaangażowany w badania naukowe. W 1864 r. Uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, 10 lat później został kierownikiem naukowego laboratorium chemicznego. W 1868 r. Borodin wraz z nauczycielem Zininem został założycielem Rosyjskiego Towarzystwa Chemicznego. W 1877 r. Został akademikiem na rodzimym uniwersytecie, w 1883 r. Został wybrany honorowym członkiem Rosyjskiego Towarzystwa Lekarzy.

Podczas swojego życia naukowego, Borodin opublikował około40 prac badawczych, dokonanych kilka odkryć, w szczególności reakcja bromu, nazwany jego imieniem, położył fundamenty nowoczesnej teorii tworzyw sztucznych.

Ścieżka do muzyki

W latach studenckich, Aleksander Borodin,Rosyjski kompozytor, tworzy szereg wybitnych dzieł, gra także muzykę jako wiolonczelista. Kontynuuje naukę muzyki podczas stażu za granicą. Po powrocie do Rosji dołącza do grona intelektualistów zainteresowanych muzyką. W domu sprzymierzeńca Botkina poznał Balakirewa, który wraz ze Stasowem wpłynął na kształtowanie się jego estetycznego światopoglądu. Wprowadza Borodina do grupy kierowanej przez Musorgskiego, który wraz z nadejściem kompozytora uzyskał ukończoną formę, a później stał się znany jako "Potężna garść". Kompozytor Borodin stał się konsekwentnym następcą tradycji rosyjskiej szkoły narodowej M. Glinki.

Kreatywność Opery

Podczas swojego twórczego życia, które zawsze przebiegało równolegle do innych typów zajęć, Alexander Porfiriewicz napisał 4 główne dzieła operowe.

Opery kompozytora Borodina są jego owocemlata pracy. "Wojownicy" napisał w 1868 roku. Później w kolektywnej współpracy z innymi autorami pojawia się "Mlada". Przez 18 lat pracował nad swoim najwspanialszym dziełem, operą księcia Igora opartego na Świecie Igora, którego nigdy nie był w stanie ukończyć, a po jego śmierci dzieło zostało zebrane ze szkiców przez jego przyjaciół. Opera "Oblubienica cara" również nie została ukończona, w rzeczywistości jest to tylko zarys.

Muzyka kameralna

Kompozytor muzyki Borodin główniereprezentowany przez utwory kameralne, pisze sonaty, koncerty i kwartety. Rozważany jest wraz z Czajkowskim założycielem rosyjskiego kwartetu. Jego muzyka wyróżnia się liryzmem i epickością, pasjonuje się zasięgiem, aktywnie wykorzystuje tradycyjne motywy rosyjskiej muzyki, ale także subtelnie wpisuje się w zachodnioeuropejską muzykę, uważany jest za protoplastę europejskiego impresjonizmu.

Wybitne pisma

Kompozytor Borodin słynie z kilku z nichkreacje. Jego Pierwsza Symfonia Es-dur, napisana w 1866 roku, wstrząsnęła współczesnością swoją siłą, oryginalnością i jasnością, przyniosła europejską sławę kompozytorowi. Wszystkie trzy ukończone symfonie Borodina to perły rosyjskiej muzyki. Opery kompozytora Borodina "Księcia Igora" i "Carskiej Oblubienicy" są znane na całym świecie. Uosabia w nich wszystko, co najlepsze w rosyjskiej pieśni, tworzy szeroki obraz epickiej historii Rosji.

Twórczość kompozytora Borodina kilka,ale każdy kawałek jest prawdziwym arcydziełem. Jego muzyka jest często wykonywana przez współczesne orkiestry. I "Książę Igor" jest w repertuarze wszystkich rosyjskich teatrów operowych.

Działania społeczne

Nazwa kompozytora Borodina jest ściśle związana zdziałalność pedagogiczna. Studenci uwielbiali profesora, który z pasją zakochał się w chemii. Był zawsze gotowy pomagać biednym studentom, wyróżniał się dobrą wolą i delikatnością. Chroni studentów przed politycznymi prześladowaniami, na przykład wspiera uczestników w próbie życia cesarza Aleksandra II.

Oprócz pedagogiki organizuje Borodinwolna szkoła muzyczna, pomaga młodym talentom odnaleźć się w muzyce. Borodin poświęca wiele wysiłku, aby zapewnić kobietom możliwość zdobycia wyższego wykształcenia, organizuje kursy medyczne dla kobiet, których uczy za darmo. Prowadzi także chór studencki, redaguje czasopismo popularno-naukowe "Wiedza".

Prywatne życie

Kompozytor Borodin, krótka biografia którejprzedstawione w artykule, żył niezwykle bogate życie naukowe i twórcze. A w życiu rodzinnym nie była całkowicie szczęśliwa. Spotkał się z żoną podczas podróży za granicę. Pobrali się dopiero w 1863 roku, jego żona cierpiała na astmę i źle tolerowała klimat Petersburga, często musiała wyjeżdżać do ciepłych regionów, co znacznie podkopało rodzinny budżet. Para nie miała dzieci, ale wzięli kilku uczniów, których Borodin uważał za córki.

Trudne i intensywne życie podkopało zdrowieBorodin Był rozdarty między kreatywnością, nauką i służbą, a jego serce nie mogło znieść takiego ciężaru. 27 lutego 1887 roku zmarł nagle. Po jego odejściu przyjaciele prowadzeni przez Rimskiego-Korsakowa dopełniają księcia Igora i starannie zbierają całe twórcze dziedzictwo wielkiego rosyjskiego kompozytora.