Łaźnie fińskie: cechy konstrukcyjne

Szczególnie popularny na świecie nie jest jeszcze jedenFińskie, rosyjskie i tureckie łaźnie są używane od dekady. Ostatni rodzaj pomieszczeń przeznaczonych do przyjęcia procedur wodnych uważany jest za najbardziej oszczędny.

Jaka jest różnica między sauną a innymi rodzajami kąpieli

W łaźni tureckiej temperatura powietrza nigdy nie jestwzrasta powyżej 50 stopni, a wilgotność osiąga 100%. Dlatego ci, którzy się myją, mogą tu spędzić sporo czasu. W rosyjskiej łaźni warunki są nieco bardziej surowe dla organizmu. Wilgotność tutaj zwykle nie przekracza 60%, a temperatura może osiągnąć 70 stopni. W saunie fińskiej tworzone są najtrudniejsze warunki dla tych, którzy się myją. Przy 30% wilgotności temperatura powietrza może wzrosnąć do 100 stopni.

Fińskie łaźnie są w zasadzie podobne do naszych rosyjskich. Jednak w przeciwieństwie do nich, konstrukcje te można wznosić nie tylko z drewna, ale również z innych materiałów. Podczas budowy Finowie starają się, aby ściany były jak najcieplejsze i proste pod względem higieny. Z rosyjskiej sauny sauna różni się również tym, że powietrze nieustannie krąży. Ogrodzenie wykonane jest z toalety, która jest obowiązkowa w łaźni fińskiej, przechodzi przez łaźnię parową i jest zwykle wyrzucana na ulicę. Powietrze może również wychodzić do pralni.

Aby osiągnąć ten obieg, kąpieleFiński wyposażony w specjalne kanały wentylacyjne. W tym samym czasie budowniczowie upewniają się, że podgrzane powietrze, wznoszące się do sufitu, schładza się i spada w specjalnie zaaranżowany kanał. Pozwala to nieco ochłodzić przestrzeń w obszarze leżaków. W rezultacie goście mogą wybrać dla siebie najbardziej komfortową temperaturę. Na górnym leżaku jest on wyższy, odpowiednio niższy. W saunie, a także w naszej kąpieli, para jest uzyskiwana przez polewanie wodą na świecące kamienie.

Cechy konstrukcyjne budynku

Kolejna cecha wyróżniająca wannyFiński, są uważane za niskie pułapy. Optymalna wysokość ścian wynosi 210 cm, co pozwala między innymi na zastosowanie drzwi o standardowych wzorach. Duża powierzchnia tych pokoi również się nie różni. Zazwyczaj wielkość łaźni parowej wynosi 240 x 200 cm, a łóżka mają około 60 cm szerokości i są umieszczone jedna nad drugą. Odległość od górnej półki do sufitu nie powinna być mniejsza niż 150 cm. Ten parametr jest przestrzegany dla wygody prania.

Jeśli chodzi o cechy konstrukcyjnebudynki, łaźnie fińskie są zbudowane z drewna, kłód lub mają konstrukcję ramową. Często sauny są rozmieszczone bezpośrednio w domach lub mieszkaniach. W takim przypadku ściany mogą być wykonane z betonu lub cegły. Dzięki takiemu projektowi wiele uwagi poświęca się ich izolacji. Ponadto budowniczowie starają się całkowicie uszczelnić łaźnię parową (oczywiście z wyjątkiem kanałów wentylacyjnych). Wewnątrz pokój jest pokryty deskami. W tym przypadku stosuje się materiał o grubości rzędu 30 mm. Zwykle na ściany biorą deski z twardego drewna.

Konieczne jest wykonanie warstwy barierowej dla pary przeznałożyć film. Deski są tak ciasno ze sobą zapakowane. Izolacja parowa nadaje się również do sufitu. Wszystko to i pozwala osiągnąć szczelność. Ponieważ straty ciepła w łaźni fińskiej są nierównomierne, izolację sufitu przeprowadza się tak ostrożnie, jak to tylko możliwe. Materiał nakłada się 1,5 razy grubiej niż ten stosowany na ściany. Drzwi wykonane są z modelu szkieletowego, z mocno dopasowanymi deskami i wypełniaczem w środku. Wewnętrzna podszewka nie jest lakierowana ani lakierowana.

Mimo tradycji naszego Rosjaninakąpiele, fińskie stają się dość popularne w naszym kraju. Wiele osób chciałoby zobaczyć saunę w ich daczy. Dlatego zajmuje się budową takich obiektów, jak łaźnie fińskie pod kluczem, ogromna liczba organizacji budowlanych. I mają wystarczająco klientów. W końcu sauna, jeśli jest odpowiednio ułożona, jest nie mniej przydatna niż rosyjska łaźnia.