Jakie są pogańskie święta?

Zanim zaczniesz mówić o pogańskich świętachnasi przodkowie, być może, do czynienia z samym pojęciem „pogaństwa”. Naukowcy starają się nie podawać jednoznacznej interpretacji tego terminu. Wcześniej zakładano, że pojawienie się koncepcji „pogaństwo” nowoczesnego społeczeństwa musi Nowego Testamentu. W którym słowo-cerkiewno-słowiański „iazytsy” zgodne z pojęciem „innych narodów”, czyli mieli religię różniący się od chrześcijanina. Historycy i językoznawcy badający kulturę słowiańską, wierzyć, że święte znaczenie tego pojęcia mieści się w starym słowiańskim słowem „yazhichestvo”, która w nowoczesnym języku byłby brzmiał jak „uzychestvo”, czyli stosunku pokrewieństwa, rodziny i więzów krwi. Nasi przodkowie z drżeniem uczta związanych więzi, ponieważ uważali się za część wszystkiego, a zatem jest krewnym matki natury i wszystkich jego przejawach.

Słońce

Panteon bogów opierał się także na siłach natury,pogańskie święta służyły jako okazja do uhonorowania i okazania właściwego szacunku dla tych sił. Podobnie jak inne starożytne ludy, Słowianie deifikowali Słońce, ponieważ sam proces przetrwania zależał od luminarza, więc główne święta poświęcone były jego pozycji na niebie i zmianom związanym z tą sytuacją.

Pagan Solstice Holidays

Dawni Słowianie żyli w kalendarzu słonecznym,który odpowiadał położeniu Słońca względem innych obiektów astronomicznych. Rok nie jest obliczana na podstawie liczby dni, a na czterech głównych powiązanych ze Słońcem astronomicznych wydarzeń: przesilenia zimowego, równonocy wiosennej, przesilenie letnie, równonocy jesiennej. W związku z tym główne święta pogańskie wiązały się z naturalnymi zmianami zachodzącymi w ciągu roku astronomicznego.

Główne święta słowiańskie

Dawni Słowianie rozpoczęli nowy rok od dniawiosenna równonoc. To wielkie święto zwycięstwa nad zimą nosiło nazwę Komoditsa. Święto, poświęcone letniemu przesileniu, nazwano Dniem Kupaily. Równonoc jesienna była obchodzona przez święto Veresena. Główną uroczystością w zimie było przesilenie zimowe - pogański festiwal w Kolyadzie. Cztery główne święto naszych przodków były poświęcone wcielenia Sun, który zmienia się w zależności od pory roku astronomicznego. Przebóstwiając światło i daje ludzkie cechy, Słowianie uważali, że Słońce zmienia się w ciągu roku, jako osoby w trakcie jego trwania. To prawda, w przeciwieństwie do tego ostatniego, bóstwo, umierające w noc przed zimowym przesileniem, odradza się ponownie rano.

Kolyada lub Yol-Solntsevorot

Początek astronomicznej zimy, wielkiego pogańskiegoświęto przesilenia zimowego poświęcone odrodzeniu Słońca, które utożsamiano z niemowlętami urodzonymi u zarania przesilenia zimowego (21 grudnia). Obchody trwały dwa tygodnie, a wielka Jol rozpoczęła się o zachodzie słońca 19 grudnia. Aby spotkać Święta Słońca, zgromadzili się wszyscy krewni, Mędrcy rozpalili ogniska, aby odstraszyć złe duchy i wskazali drogę zgromadzonym gościom na ucztę. W przededniu narodzin odnowionego Słońca siły zła mogły być szczególnie aktywne, ponieważ pomiędzy śmiercią starego Svetovita Słońca i narodzinami nowej Kolyady stał magiczny wieczór bezczasowości. Wierzono, że nasi przodkowie mogli oprzeć się siłom innego świata, gromadząc się dla wspólnej zabawy.

Tej nocy Słowianie rozpalali ogniska rytualne,aby pomóc Słońcu się narodzić. Oczyścili mieszkania i gospodarstwa, umyli się i uporządkowali. I w ogniu palił się cały stary i niepotrzebny, symbolicznie i dosłownie pozbywając się ciężaru przeszłości, by spotkać ożywione Słońce rano oczyszczone i odświeżone. Nadal dość słabe zimowe słońce o nazwie Kolyada (pieszczotliwa pochodna Koła, to znaczy koło) i cieszyło się, że każdego dnia będzie coraz silniej, a dzień zacznie się zwiększać. Święta były kontynuowane w naszym kalendarzu do zachodu słońca 1 stycznia.

Magiczna noc Julesa

Najbardziej fantastyczni i magiczni starożytni Słowianie, jaki współcześni ludzie, uważani za dwunastą noc Yola (od 31 grudnia do 1 stycznia) i celebrowali ją zabawnymi przebraniami, pieśniami i tańcami. Do tej pory przetrwała nie tylko tradycja zabawy, ale także wiele innych rzeczy. Współczesne dzieci z radością czekają na pogańskiego boga Świętego Mikołaja, którego starożytni Słowianie wezwali do odwiedzenia cajole i tym samym ratują swoje uprawy przed zamarznięciem. Przygotowania do świąt noworocznych, ludzie dzisiaj ozdobić choinkę z oświetleniem zamocowanym na drzwiach świąteczne wieńce i słodki stół często leżał w sklepie ciasteczka i ciasta w postaci kłód, śmiało przypuszczać, że tej tradycji Boże Narodzenie chrześcijańskiej. W rzeczywistości prawie wszystkie parafernalia są pożyczane od pogańskiej Yola. W okresie zimowym były też pogańskie święta - kolędy i uhonorowanie kobiet. Towarzyszyły im pieśni, tańce, święta przepowiadania i święta. Podczas wszystkich uroczystości ludzie wychwalali młode Słońce jako symbol początku lepszego i odnowionego życia.

Komik

Dzień równonocy wiosennej (20-21 marca)było święto poświęcone początkowi Nowego Roku, spotkaniu wiosny i zwycięstwu nad zimowym chłodem. Wraz z nadejściem chrześcijaństwa został zastąpiony i przesunięte w czasie do początku roku zgodnie z kalendarza kościoła, obecnie znany jako Maslenitsa. Pogański festiwal w Komodyce obchodzony był przez dwa tygodnie, jeden przed wiosennym zrównaniem dnia z nocą, a drugi później. W tym czasie Słowianie świętowali mocniejsze i rosnące słońce. Po zmianie imienia jego dzieci na Kolyada na Yarilo, bóg słońca był już wystarczająco silny, by stopić śnieg i obudzić przyrodę z zimowego snu.

Znaczenie wielkiego święta dla naszych przodków

Podczas uroczystości nasi przodkowie spalili stracha na wróblezima, ponieważ często była nie tylko zimna, ale i głodna. Wraz z nadejściem wiosny znikł strach przed uosobieniem zimnej śmierci w zimie. Aby uspokoić wiosnę i upewnić się, że jej uprawy są uprzywilejowane, na polach rozmrożonych wyrabiano kawałki ciasta jako ucztę dla Wiosennej Matki. Na uroczyste święta Słowianie mogli sobie pozwolić na obfity posiłek, aby zyskać siłę do pracy w ciepłym sezonie. Stwierdzając wiosna pogańskie święta Nowego Roku, są tańce koło, zabawa i przygotowany na uroczystym stole ofiarnym pudding - naleśniki, które przez swój kształt i kolor przypominający wiosennego słońca. Ponieważ Słowianie żyli w zgodzie z naturą, czcili jej świat zwierzęcy i roślinny. Niedźwiedź był zwierzęciem bardzo szanowanym i nawet ubóstwiona, więc z okazji wiosny, żeby składać ofiary w postaci placków. Nazwa Komoeditsa związane również z niedźwiedziem, jego przodkowie nasi nazywa kogoś, stąd powiedzenie „pierwsze comas pancake” i dlatego przeznaczone są do niedźwiedzi.

Kupaila lub Kupala

Dzień przesilenia letniego (21 czerwca) gloryfikujebóg słońca o potężnej i pełnej mocy Kupaila, który daje płodność i dobre zbiory. Ten wspaniały dzień roku astronomicznego prowadzi święta pogańskie i jest początkiem lata, zgodnie z kalendarzem słonecznym. Słowianie radowali się i bawili, ponieważ tego dnia mogli odpocząć od ciężkiej pracy i uwielbiać słońce. Ludzie prowadzili tańce wokół świętego ognia, przeskoczyli przez to, oczyszczając się w ten sposób, skąpani w rzece, której woda w tym dniu jest szczególnie lecznicza. Dziewczyny domyślały się swoich żon i rzucały wieńce pachnących traw i letnich kwiatów. Ozdobili brzozę kwiatami i wstążkami - drzewo ze względu na piękną i wspaniałą dekorację było symbolem płodności. W tym dniu wszystkie elementy mają specjalną moc uzdrawiania. Wiedząc, jakie święta pogańskie wiążą się z magią natury, Mędrcy na Kupali zbierają wszelkiego rodzaju zioła, kwiaty, korzenie, wieczorną i poranną rosę.

Magia magicznej nocy

Magowie słowiańscy wykonali wiele rytuałów,aby uzyskać lokalizację Kupaila. W magiczną noc krążyli wokół plujących pól, intonując konspiracje od złych duchów i wzywając do bogatych zbiorów. Na Kupali nasi przodkowie chcieli znaleźć magiczny kwiat paproci, który kwitnie tylko w tę bajeczną noc, jest w stanie zdziałać cuda i pomaga znaleźć skarb. Wiele ludowych opowieści związanych z poszukiwaniem kwitnącej paproci na Kupali nosiło więc coś magicznego pogańskiego święta. Oczywiście wiemy, że ta starożytna roślina nie kwitnie. I blask, podejmowany przez szczęśliwych dla magicznego kwitnienia, jest powodowany przez fosforyzujące organizmy, czasami obecne na liściach paproci. Ale czy noc i poszukiwania stałyby się mniej fascynujące?

Veresign

Święto poświęcone równonocy jesiennej (21Wrzesień), koniec zbiorów i początek astronomicznej jesieni. Obchody trwały dwa tygodnie, pierwszy do równonocy (indyjskie lato) - w tym okresie obliczono plony, a wydatki zaplanowano na przyszłość. Druga jest po jesiennej równonocy. Podczas tych świątecznych dni nasi przodkowie obchodzili mądre i starzejące się Słońce, dziękowali bóstwu za hojne zbiory i wykonywali rytuały, aby następny rok był żyzny. Spotykając się na jesieni i odprawiając lato, Słowianie palili ogniska i jeździli po tańcach, gasili stary ogień w swoich domach i zapalali nowego. Ozdabiali domy snopkami pszenicy i wypiekali różne ciasta z zebranych plonów na świąteczny stół. Uroczystość odbyła się na wielką skalę, a stoły były pełne żywności, ludzie dziękowali Svetovitowi za hojność w ten sposób.

Nasze dni

Wraz z nadejściem chrześcijaństwa, starożytnych tradycji naszychPrzodkowie praktycznie zniknęli, ponieważ często nowa religia była zasadzona nie miłym słowem, ale ogniem i mieczem. Ale mimo to pamięć ludzi jest silna, a niektóre tradycje i święta, których Kościół nie mógł zniszczyć, po prostu się z nimi zgodziły, zastępując znaczenie i nazwę. Jakie pogańskie święta połączyły się z chrześcijanami, ulegając zmianom, a często zmianom w czasie? Jak się okazuje, wszystkie główne: Kolyada - narodzin Słońca - 21 grudnia (Boże Narodzenie po 4 dniach), Komoeditsa - 20-21 marca (Ostatki - Cheese Week, przesunięte w czasie do początku roku ze względu na Wielkanoc Wielki Post), Kupayla - 21 czerwca (Ivan Kupala, ceremonia chrześcijańska jest związana z urodzinami Iwana Chrzciciela). Veresen - 21 września (Boże Narodzenie Najświętszych Theotokos). Tak więc, pomimo minionego stulecia i zmianą religii rodzimych świąt słowiańskich, nawet w zmienionej formie, ale nadal istnieją, ale mogą ożywić kogoś, kto nie jest obojętny na historii swego ludu.