Pojazdy terenowe ZSRR: przegląd, specyfikacje i ciekawe fakty

W czasach sowieckich projektanci różnych biurstworzono wiele rodzajów pojazdów terenowych. Pojazdy terenowe ZSRR były często produkowane w warunkach eksperymentalnych, aby znaleźć najlepszą opcję. Głównymi twórcami takich jednostek w tym czasie są twórcy ZiL, NAMI, MAZ.

Bolotohod E-167

Na początku lat 60. ZSL CIB otrzymał rządaby stworzyć pojazd terenowy zdolny do łatwego pokonywania bagnistego i pokrytego śniegiem terenu na dalekiej północy. Prototyp powstał w ciągu zaledwie kilku miesięcy. W rezultacie otrzymaliśmy kulę śnieżną na sześciu kołach, których długość wynosiła dziewięć metrów.

Jednostka miała masę 12 i nośność 5 ton. Ciało, wykonane z włókna szklanego, może pomieścić około 18 osób. Prześwit wynosił 75 centymetrów. Pojazdy terenowe ZSRR tej serii zostały wyposażone w dwie benzynowe elektrownie V-8, o mocy 180 koni mechanicznych. Silniki zostały połączone z parą trzech prędkości automatycznych skrzyń biegów. Prędkość graniczna ZILA E-167 wynosiła 75 kilometrów na godzinę. W tym przypadku urządzenie zużyło około 100 litrów paliwa na sto kilometrów. Pomimo udanych testów, według których samochód nie ustępował wielu konkurentom gąsienicowym, modyfikacja ta nie weszła w seryjną produkcję.

ZNL-4904 Snoopers

Ta modyfikacja została utworzona w1972. Technika na ślimaku może przejść tam, gdzie modele kołowe są ładowane natychmiast. Ponadto takie pojazdy terenowe nie bały się wody. Jedynym problemem dla nich było poruszanie się po twardej powierzchni.

Śmigłowiec ZIL-4904 okazał się naprawdęgigant. Jego masa wynosiła ponad siedem ton, a długość - osiem i pół metra szerokości i wysokości 3 m. W najniższym punkcie prześwit tego "potwora" był nie mniejszy niż metr. Technika pracowała z dwóch silników, które w zestawie wyprodukowały moc 360 koni mechanicznych. Testowanie maszyny wykazało, że może ona przejść prawie wszędzie. Pomimo niskiej prędkości (na wodzie - 7 km / godz. I na śniegu - do 10 km / h) testy uznano za udane, chociaż projekt ten wkrótce został zamknięty.

ZIL-4906

Wojskowe pojazdy terenowe ZSRR pod nazwą ZiL-4906("Blue Bird") były przeznaczone do poszukiwania i ratowania załóg kosmicznych lądujących w trudno dostępnych miejscach. Jednostka otrzymała swoją nazwę dzięki niebieskiemu kolorowi wszystkich modeli, co pozwoliło obserwować technikę z daleka. Podstawowe wersje samochodu były dostępne w dwóch wersjach:

1. "Salon" (49061).
2. "Żuraw" (4906).

Druga modyfikacja została wyposażona w manipulator i mały świder, umożliwiając dostęp do trudno dostępnych miejsc.

Osobliwością "Niebieskiego Ptaka" jest właśnie towszystkie wymiary wyposażenia zostały dostosowane do przedziałów ładunkowych samolotu i śmigłowców używanych w tym czasie. Jako elektrownia wykorzystano silnik benzynowy V-8, którego pojemność wynosiła 150 "koni", a maksymalna prędkość wody - 8 kilometrów na godzinę. Uważane ATV ZSRR można nazwać najbardziej udanym rozwojem KB ZIL.

Pojazdy terenowe z gąsienicami ZSRR

W latach 60. ubiegłego stulecia pracownicy NAMI zdecydowalistworzyć SUV wyposażony w gąsienice pneumatyczne i całe śmigła z gąsienicami. Model powstał na podstawie samochodu "Moskvich-415". Doświadczony okaz otrzymał indeks C-3. Tylne koła zostały zastąpione elementami gąsienicy. Zostały wyposażone w parę wózków równoważących, pneumatyczne pasy komorowe, podwójne rolki z gwiazdkami jazdy.

Wkrótce pojawiła się ulepszona wersja oparta naGAZ-69. Tutaj warto zwrócić uwagę na obecność wzmocnionych szyn pneumatycznych i czołowych bębnów czołowych. Taki pojazd terenowy był w stanie poruszać się po twardej nawierzchni z prędkością około czterdziestu kilometrów na godzinę. Znany jest jeszcze jeden pomysł projektantów NAMI. W 1968 r. Próbowali połączyć samochód i gąsienice z wymiennymi pneumatycznymi gąsienicami. Jednak do seryjnej produkcji sprawa nie nadejdzie.

Seria GPI

Rozwinęli się pracownicy Instytutu Politechnicznegowiele prototypów dla pojazdów terenowych, w tym wojskowych pojazdów terenowych ZSRR. Na przykład, GPI-23 miał pięć ton udźwigu na wodzie, był wyposażony w całkowicie metalową spawaną obudowę z ramą z profili stalowych.

W ruchu jednostka była napędzana silnikiem DieslaYaMZ-204V, zespół transmisyjny zawierał główną transmisję według rodzaju prędkości samochodowej, kardana i przełączników ciernych. Blok roboczy składał się z rolek podtrzymujących, umieszczonych w parach (po sześć sztuk z każdej strony), kół napędowych i napędzanych, niezależnego od skrętu zawieszenia, pary gąsienic pneumatycznych. Na platformie ładunkowej można zainstalować plandekę brezentową.

Pomimo faktu, że modyfikacje GUI zostały wydane jako prototypy GAZ projektantów roślinne, koncentrując się na istniejących rozwiązaniach, wydany pojazd seryjny terenowy GAZ-47.

Lite zdobywcy terenowych podróbek

Zapomniane pojazdy terenowe ZSRR produkowano nie tylko na wielotonowych platformach. Istnieje wiele wydarzeń na podstawie samochodu "Moskvich" i ZAZ-966.

W pierwszym przypadku bagno było wyposażonecałkowicie metalowy korpus i aluminiowa skórka zewnętrzna. GPI 37 miał pojemność 0,5 ton, a możliwość ciągnięcia przyczepy z tej samej masy. Silnik umieszczony z przodu, zespół jezdny posiada parę haków metalowych gąsienice gumowe naziemnych, wsparcie i rolek prowadzących. Ten pojazd terenowy charakteryzował się niskim specyficznym naciskiem na glebę.

W połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wiekuNa bazie ZAZ-966 stworzono dwa warianty śnieżnego pojazdu latającego: S-GPI-19 i S-GPI-19A. Wskaźnik nośności wynosił dwieście pięćdziesiąt kilogramów. Głównym celem tych lekkich pływających pojazdów terenowych była obsługa myśliwych i gospodarstw rybackich na dalekiej północy.

MAZ-7907

Pojazdy terenowe ZSRR i Rosji zyskały godnośćkonkurent od białoruskich projektantów. W latach 80. powstał gigantyczny przenośnik taśmowy z serii 7907. Sprzęt miał być używany do transportu mobilnych systemów rakietowych. Wymiary pojazdu terenowego miały prawie trzydzieści metrów długości, a szerokość i wysokość - ponad 4 m.

Wyjątkowość tego olbrzyma polega na tym, żeJest to jedyna jednostka mobilna z 24 kołami napędowymi, z których szesnaście jest typu toczenia. Promień skrętu "potwora" wynosił 27 metrów. Jako jednostka napędowa wyszedł silnik T-80 z turbinowym silnikiem gazowym, którego moc została zwiększona do 1250 koni mechanicznych. Każde koło było wyposażone w silnik elektryczny, maksymalna prędkość przenośnika wynosiła 25 kilometrów na godzinę. Po upadku Unii taki sprzęt stracił na znaczeniu, można go zobaczyć w muzeum Mińskiej Fabryki Samochodów.