Glacjologia jest nauką o czym? Czego uczy się glacjolog?

Glacjologia jest nauką o czym? Co robią specjaliści w tej dziedzinie? Spróbujmy znaleźć odpowiedź na te i inne pytania.

Co to jest nauka o glacjologii?

Termin pochodzi od łacińskich słów "glacies"lód i "logos" - doktryna, słowo. Glacjologia - nauka lodu, które tworzą się w środowisku naturalnym na powierzchni planety, w litosferze, atmosferze i hydrosferze.

Do zadań przypisanych nauce należą:

• badanie cech formacji lodowców, warunków ich istnienia;
• badanie składu, właściwości fizycznych lodu;
• uwzględnienie geologicznego wpływu lodowców na powierzchnię planety;
• Badanie geografii rozmieszczenia formacji lodowych.

Glacjologia jest nauką o lodzie, która jest nierozerwalnie związana z fizyką, geologią. Specjaliści w tej dziedzinie szeroko stosują metody mechaniki i nauk geograficznych.

Historia powstawania nauki

Początek nauczania został napisany przez słynnego Szwajcaraalpinista, geolog i przyrodnik Horace Benedikt Saussure. Zadania i temat nowego trendu naukowego ujawnił w jego ręcznie pisanej pracy "Podróż do Alp". Praca została opracowana przez naukowca w latach 1779-1796.

Szczegółowy zakres napotykanych problemówglacjologia, została nakreślona w XIX wieku. Jednak w tym czasie naukowcy odczuwali brak systematycznych materiałów o lodowcach. Specjaliści nie posiadali wiedzy na temat fizycznych właściwości lodu, jego zachowania. Dlatego pierwszy poważny etap powstawania glacjologii jako nauki charakteryzował się głównie akumulacją wiedzy, formowaniem metod naukowych.

Początek XX wieku wyznaczono dla naukiuruchomienie wielu ekspedycji na dużą skalę mających na celu zbadanie lodowców skoncentrowanych w kręgu polarnym. Przyczynił się do ujawnienia istoty zjawisk fizycznych występujących w lodowcach, pojawienia się takich dokładnych metod, jak: fotografia lotnicza, fotogrametria, wiercenie termiczne, badanie gleby. W tym czasie naukowcom udało się opracować jednolitą klasyfikację lodu, aby prześledzić cechy ruchu, formowania i topnienia lodowców.

W ubiegłym wieku zebrano obszerne informacje na temat geograficznego rozmieszczenia wiecznej zmarzliny. Naukowcom udało się otworzyć nowe lodowce i stworzyć katalog ze szczegółowym opisem.

Co robią glacjolodzy?

Glacjolog jest zawód, którego istotą jestBadanie formacji lodowych uformowanych w środowisku naturalnym. Tacy specjaliści badają cechy wyglądu lodowców, ich zachowania, procesy, które prowadzą do topnienia lodu.

Glacjolog to dzieło, które sugerujeBadanie lawin, zbiorników, które powstały w wyniku topnienia lodu. Co więcej, eksperci tej kategorii tworzą niebezpieczne mapy na mapach, zapobiegając w ten sposób wypadkom i klęskom żywiołowym.

Jaka jest praktyczna wartość glacjologii?

Glacjologia to nauka, która bada przede wszystkimrozpowszechnione lodowce na powierzchni planety. Według naukowców takie formacje zajmują około 11% powierzchni lądowej. Zawierają około 29 milionów km³ świeża woda. Rozwój nauki przyczynia się do racjonalnego wykorzystania zasobów wodnych rzek i jezior, które powstają w wyniku topnienia lodowców.

Ponadto glacjologia jest nauką o tym, jakAby zapobiec klęskom żywiołowym spowodowanym zmianami w zachowaniu się lodowców. Praktyczną stroną rozwoju ćwiczenia jest także rejestracja terytoriów, które są uwalniane w wyniku przemieszczania się lodowców w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Instytuty naukowe

Aby studiować dzisiejsze lodowce stworzyliśmy całą siećspecjalne instytucje istniejące w Rosji, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Włoszech, Kanadzie, Wielkiej Brytanii i innych wysoko rozwiniętych krajach. Od 1894 r. Działa Międzynarodowa Komisja Glacjologiczna zajmująca się badaniem śniegu i lodu.

W celu rozwoju nauki zorganizowano wiele stacji, które koncentrują się na Uralu Polarnym, Ziemi Franciszka Józefa, Ałtaju, Nowej Ziemi, w północno-wschodniej i środkowej Azji.

Ważne badania glacjologiczne

Pierwsze poważne ekspedycje mające na celubadania największych lodowców świata, zostały zorganizowane w latach 1923-1933 przez radzieckich naukowców. Obserwacje prowadzono w Azji Środkowej, Uralu i Nowej Ziemi. Celem wypraw był głównie zbiór użytecznych informacji o formacjach lodowcowych.

Imponujący bodziec do rozwoju nauki dałwyprawa zorganizowana przez radzieckiego badacza GA Avsyuk w latach 1950-1960. Został wysłany, aby obserwować lodowce Tien Shan. W rezultacie naukowcom udało się ustalić tempo i wzorce ruchu wiecznej zmarzliny.

W 1877 r. Społeczność światowa przyjęładecyzja w sprawie organizacji specjalnej usługi lotniczej, która powinna monitorować topnienie śniegu i lodu w różnych regionach planety. Celem jego powstania było stworzenie danych na temat procesów prowadzących do uzupełnienia zasobów słodkiej wody na Ziemi. Po raz pierwszy takie spostrzeżenia zrobiła załoga stacji kosmicznej Salyut-6. Badania miały charakter wizualny. Większość wartościowych naukowców danych była w stanie zebrać dzięki zastosowaniu lornetki 12-krotnej i 6-krotnej. Obrazy powierzchni ziemi, wykonane z wysokości około 350 km, pozwoliły uzyskać całą masę obrazów wysokiej jakości, dzięki którym można było wykonać dość dokładne pomiary.

W 2012 r. Narodowi glacjologowie, którzyPracowaliśmy w Antarktyda udało się przeprowadzić udane wiercenia czap lodowych, których grubość wynosiła około 4 km. Naukowcy mają dostęp do wód prehistorycznego jeziora subglacjalnego. Studia unikalny ekosystem, który ewoluował przez miliony lat, ujawnił mikroby nieznanych wcześniej nauce. Odkrycie było ważne dla rozwoju nie tylko glacjologii, ale także badań kosmicznych. Jego niespodziewane wyniki sugerują, że takie diety zupy są nie tylko pod pokrywy lodowej Ziemi, ale również na innych planetach i ich satelitów.