Czasownik jest częścią mowy? Czym jest koniugacja czasowników?

Część mowy, która charakteryzuje działania i stany podmiotu, jest czasownikiem. Co to znaczy? Obiekt robi coś, jest w jakimś stanie lub doświadcza go sam.

W formie nieokreślonej czasownik odpowiada na pytaniaakcje: co robić? albo co robić? Jednak w języku rosyjskim ta część mowy ma kilka cech morfologicznych, dzięki którym forma gramatyczna tej części mowy może się zmienić.

Infinitus oznacza nieokreślony

Czasownik jest jednostką mowy, która może byćokreślić płeć, czas, twarz i inne cechy morfologiczne. Ale jeśli czasownik jest w bezokoliczniku, jedyny znak, jaki widzimy, jest doskonały lub niedoskonały. Bezokolicznik jest, innymi słowy, nieokreślonym lub, jak to się nazywa, początkową formą czasownika. Ta właściwość tej części mowy pomaga zrozumieć pisownię końcówek czasowników, jeśli chodzi o koniugację. W bezokoliczniku można zadawać pytania dotyczące tego, co robić? (do?) Zwykle kończy się -t (chodzenie, piłowanie, sadzenie itp.), na i (idź, znajdź, zapisz itp.) lub dalej -hour (strzeż się, upiecz, połóż się itd.).

Czasownik napięty

Jest to zdolność oznaczania działania lub stanutemat w każdym czasie: teraz robię, robiłem (robiłem) wcześniej, wtedy zrobię (zrobię). Nie wszystkie cechy werbalne należą do kategorii czasu. Na przykład formy czasownika doskonałego rodzaju nie są używane w czasie teraźniejszym. Czasowniki w warunkowym nastroju nie mają ani czasu przyszłego, ani teraźniejszego, ale mogą być używane tylko w formie czasu przeszłego z cząstką.

Pochylenie czasownika

Czasownik jest częścią mowy, która może być użyta w trzech nastrojach.

W orientacyjnym nastroju ta część mowy opisuje działania, które obecnie mają miejsce, miały miejsce w przeszłości lub pojawią się w przyszłości. Przykłady: Mówię, mówiłem, powiem (powiedz). Czasami czasownik w orientacyjnym nastroju w pozycji teraźniejszego, przyszłego czasu, samogłoska może zniknąć, do czego kończy się bezokolicznik: sit - Siedzę.

W warunkowym nastroju czasownik charakteryzuje działania możliwe w określonych warunkach lub te, które chcą się zaangażować. Przykłady: chciałbym. powiedziałbym ty tę historię. On czytałbym, gdyby byli słuchacze. Słowa w formie warunkowego nachylenia są tworzone przez dołączenie do podstawy nieskończonego przyrostka -l- plus cząstki czy (b). Cząstka może być używana po czasowniku,przed nim również czasami jest oddzielone od czasownika innym słowem: Żądanie dałoby wyraz, ale gulasz w gardle. Słuchałem uważnie, a potem zrozumiałem istotę.

W trybie rozkazującym czasownik odzwierciedla pewienprzymus. Przykłady: powiedz, usiądź, przeczytaj. Nomatywny nastrój można uzyskać, dołączając do podstawy czasownika obecnego lub przyszłego czasu przyrostka i- sufiks zero.

Gdy formy jednego nachylenia są używane w znaczeniu drugiego

W niektórych przypadkach, które są określone przez semantyczne zabarwienie, forma jednego nachylenia może wykorzystywać znaczenie drugiego. Rozważmy przykłady.

Dyskredytacja inklinacji cząstkami let (let), yes są postrzegane jako czasy rozkazującego nastroju. Przykłady: Niech żyje prawda! Niech mówią głośnym okrzykiem dla obrońców wolności.
Nastrojowy nastrój, przekazujący znaczenie imperatywu: Ty, Natalia, zostawiłbyś te kłopoty.
Imperatywny nastrój, który oddaje sens warunkowego: Gdybym nie miał pieniędzy, byłbym na łodzi.
Naczelny nastrój, który przekazuje znaczenie orientacyjne: służy mistrzowi, jest sprawiedliwy, czysty i sprawuje się na posyłki.
Nieokreślona forma czasownika, która przekazuje znaczenie orientacyjnego nastroju:
I królowa śmiejąc się i wzruszając ramionami ... (Puszkina); warunkowe: weź szczyptę ojczystej ziemi dla pamięci; imperatyw: - Wybacz! Wybacz! - słychać było głosy. (M. Bulgakov.)

Rodzaje czasownika

Czasownik jest częścią mowy, która może mieć dwa rodzaje.

Perfect - czasowniki tego rodzaju są nazywanedziałanie, wskazując na jego kompletność lub wynik. Przykłady: co zrobiłeś? - powiedział (czas przeszły); Co mam zrobić? - Powiem ci (czas przyszły). W bezokoliczniku: co robić? - powiedzieć.
Imperfect - czasowniki tego rodzaju są nazywanedziałanie, bez wskazania jego kompletności lub wyniku. Przykłady: co zrobiłeś? - powiedział (czas przeszły); Co mam zrobić? - Mówię (obecny); Co mam zrobić? - Powiem ci (czas przyszły). W bezokoliczniku: co robić? Aby powiedzieć.

Zwykle ten sam czasownik może być użyty w obu formach, ale są słowa, które mają tylko jedną postać:

tylko doskonały - być, być, uderzyć, itp .;
tylko niedoskonałe - należeć, chodzić, itp.

Również w języku rosyjskim istnieją tzwczasowniki dwóch gatunków, mogą być używane jako słowa obu rodzajów. Przykład: Ostatnio naukowiec (co zrobił?) Sklonował eksperymentalne zwierzę. Koncert Szostakowicza był transmitowany w radio, podczas gdy naukowiec (co?) Klon zwierzę eksperymentalne. Inny przykład: Czarny charakter (co takiego?) Zranił księcia nożem. Twoje słowa (co robią?) Boli mnie w sercu.

Osobiste zakończenia czasowników

Koniugacja czasowników to zdolność do zmianywedług osób i liczb. Są tylko dwa z nich. Reguła koniugacji pomaga nam zrozumieć, jak napisać końcówki czasowników używanych w postaci pierwszej, drugiej, trzeciej osoby, jeśli akcent na nich nie spadnie. Należy pamiętać, że do drugiej koniugacji należą wszystkie czasowniki, które kończą się bezokolicznikiem ponieść. Są tu tylko dwa wyjątki: słowa golą się i świecą, które odnoszą się do pierwszej koniugacji.

Pierwsza koniugacja obejmuje wszystkie pozostałeczasowniki. Ale tu też są wyjątki, o których należy pamiętać: 7 czasowników kończących się na bezokoliczniku na -et i 4 czasowniki na -at. Łatwiej je zapamiętać w formie rymowanej:

Jedź, trzymaj, patrz i patrz,
oddychać, słuchać, nienawidzić,
i obrażać, ale znieść,
i polegajcie, tak kręcić.

Czasowniki utworzone metodą prefiksów z tych wyjątków również odnoszą się do wyjątków: widzieć, nadrabiać, ukrywać, słyszeć, i tak dalej.

Jak wspomnieliśmy, koniugacja czasowników jest czymś, co pozwala nie pomylić się w pisowni nieakcentowanych końcówek czasowników. Tak wyglądają osobiste zakończenia czasowników koniugacji I i II.

Twarz czasowników	Pierwsza koniugacja, liczba pojedyncza	Pierwsza koniugacja, liczba mnoga	Druga koniugacja, liczba pojedyncza	Druga koniugacja, liczba mnoga
1	-y (-y)	-em	-y (-y)	-im
2	ty	-e	jest to	-it
3	-et	-out (-yut)	-it	-at (-yat)

Jaki jest algorytm określania sposobunapisać końcówkę w czasowniku od zdania "Men count..t wood"? Przekształcamy formę czasownika na nieokreśloną: kłuć. Kończy się na -at i nie stosuje się do wyjątków, więc należy do I koniugacji. Zgodnie z powyższą tabelą, w trzeciej osobie liczby mnogiej napiszemy zakończenie - ale: Mężczyźni kłują drewno opałowe.

Inny przykład: wiatr, dlaczego ...Shchu na południe? Umieszczamy czasownik w formie bezokolicznikowej - napęd, patrz końcówka -at. Słowo musi odnosić się do koniugacji I, ale jest włączone do grupy wyjątków i dlatego odnosi się do II koniugacji. Dlatego w drugiej osobie liczby pojedynczej czasownik kończy się - jest: Wiatr, dlaczego gonisz chmury na południe?

Czasownik twarze

Czasownik jest częścią mowy, która możeZmiana przez osoby, z wyjątkiem przypadków, gdy jest używana w czasie przeszłym. W każdej z trzech osób czasownik ma różne zakończenia. Przykłady: zauważam, zauważasz, on zauważa, zauważamy, zauważasz, zauważają.

Numer czasownika

Ta część mowy we wszystkich formach gramatycznych może być używana w liczbie pojedynczej i mnogiej. Przykłady: Przyszedł do nas drogi gość. Przybyli nasi goście.

Rodzaj czasownika

Czasownik jest elementem mowy, który możezmiana przez urodzenie w czasie przeszłym: Dziecko wczołgało się na podłogę (wyścig męski). Strzała zegara przesunęła się do tyłu (płeć żeńska). Owad powoli czołgał się wzdłuż drogi (rodzaj średni).

W obecnym i przyszłym czasie nie można określić rodzaju czasownika: przeszukuję tunel (rodzaj -?). Przeszukam niezbędną odległość (rodzaj -?).

Transitivity

Czasownik jest specjalną częścią mowy, która ma właściwość przechodniości.

Czasowniki przechodnie są łączone z rzeczownikami lub zaimkami w formie bierniku bez przyimka: słuchać (jakie?) vdet muzyki (kto?) Giraffe.
Czasowniki nieprzechodnie obejmują wszystkie pozostałe: płacić (za co?) Za podróż, nadzieję (dla kogo?) Dla przyjaciela.

Zastaw czasownika

Ten atrybut gramatyczny odzwierciedla sytuację,gdy sam obiekt wykonuje działanie lub wykonuje się nad nim akcję. Zastaw jest ważny (czynność jest wykonywana przez kogoś lub coś) i pasywny (akcja wykonywana jest przez kogoś lub coś). Przykłady: pielęgniarka sadzi kwiaty (ważna kaucja). Kwiaty są sadzone przez siostrę (cierpiącą przysięgę).

Nawrót

Ta część mowy może mieć formularz zwrotu, który jest uzyskiwany przez dołączenie do końca słowa postfiks (-s). Przykłady: play - play, play, break - break, break, etc.

Zwykle ten sam czasownik może być zwrotnyi nieodwołalne, ale są słowa, które zawsze są zwrotne. Należą do nich czasowniki do dumy, jak leniwy, wątpliwości itp. Przykłady użycia: marzę sen. Dzieciak boi się ciemności. Wszyscy mamy nadzieję na rozsądek.

Rola syntaktyczna

W dążeniu do spełnienia rolę czasowników bazowych isą podkreślone przez dwie cechy. Podobnie jak przedmiot, predykat należy do głównych członków zdania i razem z nim tworzy gramatyczną podstawę zdania.

Czasownik w bezokoliczniku może być nie tylkoorzecznik, ale także inni członkowie zdania. Przykłady: Kochać to nosić słońce w sercu (w tym przypadku czasownik miłości odpowiada na pytanie, co i jest przedmiotem). Miałem marzenie, aby udać się do Australii (która marzyła - wyjechać do Australii, tu czasownik odgrywa rolę definicji). Poprosiłem cię, abyś poszedł do sklepu (zapytany o co? - idź do sklepu, w tym zdaniu czasownik działa jako dodatek). Wysłaliśmy moją babcię do sanatorium, żeby je leczyć (wyślij do sanatorium po co?) - żeby się wyleczyć, to jest okoliczność celu).

Podsumujmy

Czasownik jest jedną z niezależnych części mowy,charakteryzujące działanie obiektu lub jego stanu. Ma takie cechy morfologiczne, jak wygląd, przechodniość, koniugacja, nawrót. Czasownik może się różnić w zależności od nastrojów, liczb, czasów, twarzy, narodzin. W zdaniu ta część mowy jest zwykle orzecznikiem, ale w nieokreślonej formie może odgrywać rolę dowolnego członka zdania.