Rozszerzona kardiomiopatia: przyczyny, objawy, leczenie

Choroba miokardialna, którą charakteryzujePojawienie się zastoinowej niewydolności serca, ostre rozszerzenie jam serca i wygaśnięcie kurczliwej funkcji mięśnia sercowego nazywa się kardiomiopatią rozstrzeniową. Konsekwencją naruszenia skurczu mięśnia sercowego jest zmniejszenie pojemności minutowej serca i zwiększenie objętości resztkowej krwi w komorach. Ponadto istnieje poszerzenie komór i rozwój obustronnej niewydolności serca, która jest podstawą tej choroby.

W celu oznaczenia zmian w mięśniu sercowymnieznanej etiologii, występujące po raz pierwszy, powodując naruszenie funkcjonowania serca, a nie w wyniku chorób aparatury zastawek, choroba tętnicy wieńcowej, osierdzia uszkodzenia układu przewodzącego i nadciśnienia płucnego, termin „kardiomiopatia” został zaproponowany w 1957 roku. Głównym wskaźnikiem różnicy między kardiomiopatią a innymi zmianami był tzw. "Znak suspensu" wystąpienia tych chorób.

Według różnych autorów, częstość występowaniato 5-10 osób na każde sto tysięcy osób rocznie. Kardiomiopatia rozsiana jest prawie trzy razy częstsza u mężczyzn niż u kobiet. Większość przypadków przypada na przedział wiekowy od trzydziestu do pięćdziesięciu lat.

Kardiomiopatia rozszerzona: klasyfikacja

Istnieje kilka postaci tej choroby: idiopatyczne (wytwarzanie bez widocznej przyczyny), dziedziczne lub kardiomiopatia rozstrzeniowa rodzinna, wirusowe i (lub) w immunologicznej (jako wynik wirusowe zapalenie mięśnia sercowego), alkohol (lub toksyczne) i związane z dowolnej choroby sercowo-naczyniowej.

Z reguły u pacjentów z rozszerzeniemkardiomiopatii, nie ma konkretnych objawów klinicznych ani charakterystycznych dolegliwości, które umożliwiłyby diagnostykę różnicową. Najczęściej pierwsze objawy choroby pojawiają się w postaci niewydolności dwukomorowej, która rozwija się nagle, bez wyraźnego powodu. Czasami niewydolność serca może wystąpić po wirusowej infekcji dróg oddechowych, porodzie i zapaleniu płuc. Jeśli występuje zastoinowa niewydolność serca, nie ma stopniowania, charakterystycznego dla rozwoju nadciśnienia lub niedokrwienia.

Główne skargi pacjentówpojawienie się niemotywowanych słabości, duszności, zarówno w stanie spoczynku, jak i ze zwiększonym stresem, zwiększonym zmęczeniem. Ponadto pacjenci skarżą się na obrzęk kończyn dolnych, kaszel, zmniejszony apetyt, nudności, zawroty głowy, omdlenia i kołatanie serca.

We wczesnych etapach diagnostyki rozwojowejchoroba jest trudna, ponieważ poszerzona kardiomiopatia nie ma żadnych specyficznych kryteriów. Ostateczną diagnozę można postawić eliminując wszystkie możliwe choroby, które prowadzą do niewydolności krążenia i zwiększonych ubytków serca. Najważniejszym elementem obrazu klinicznego kardiomiopatią rozstrzeniową są epizody zatorowości, które często prowadzą do śmierci. Plan pacjenta kontroli na obecność tej choroby składa się z kolekcji historii choroby, życia i dziedziczenia rodzinnego.

Rozszerzona kardiomiopatia: leczenie

Do tej pory leczenie kardiomiopatiiJest to trudne zadanie, a przede wszystkim objawowe, w oparciu o korekty i zapobiegania istniejących objawów klinicznych kardiomiopatią rozstrzeniową i jej powikłań, takich jak zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca oraz choroby zakrzepowo-zatorowej.