Tak się stało historycznie, że różnePaństwa w różnych okresach mają różne formy ochrony interesów narodowych na rynku światowym. To wybrane stanowisko określa krajową politykę handlową i jej znaczenie na arenie międzynarodowej. Najbardziej znane to protekcjonizm i wolny handel. Jeśli pierwsza jest próbą ochrony narodowych interesów przedsiębiorców, to druga oznacza całkowitą swobodę działania w handlu.
Protekcjonizm jest polityką rząduw związku z ochroną interesów producentów krajowych i ograniczeniem przywozu produktów importowanych. W sztywnej formie wyraża się to w maksymalnej stymulacji wywozu oraz ograniczeniu lub zakazie importu importu. Przemysł krajowy jest chroniony przez wprowadzenie wysokich ceł na towary zagraniczne. Taka polityka narodziła się na bazie merkantylizmu.
Z jednej strony dla producentów krajowychProtekcjonizm jest bardzo korzystny, pozwala konkurować z importerami i opłaca się sprzedawać swoje produkty. Ale taka pozycja państwa może prowadzić do narodzin monopolu, pogorszenia jakości dóbr. Co więcej, prędzej czy później handel zagraniczny zacznie zauważalnie spadać, a samo państwo samo się izoluje. Dlatego protekcjonizm często zastępowany jest przez wolny handel, czyli wolny handel.
Polityka wyrównania dlaImporterzy i producenci krajowi często uzyskują pozytywne wyniki. Gospodarka narodowa staje się coraz bardziej otwarta, a relacje na rynku międzynarodowym zauważalnie się poprawiają. Po analizie polityki różnych krajów można powiedzieć, że protekcjonizm nie jest jedyną właściwą drogą do poprawy swojej sytuacji gospodarczej. Liberalizacja handlu zagranicznego przyczynia się do dobrobytu państwa, ma pozytywny wpływ zarówno na społeczność światową, jak i na poszczególne kraje.
Protekcjonizm w Rosji pojawił się w XVII wiekuwraz z otwarciem pierwszych prywatnych manufaktur. Wtedy król zaczął otrzymywać wiele skarg od kupców przeciwko zagranicznym kupcom, z powodu których nie mogli sprzedać swoich towarów. Aleksiej Michajłowicz był pierwszym, który bronił krajowych producentów, a reszta władców podążyła za nim. To on nałożył wysokie cła na obcokrajowców, wskazał im, co i gdzie handlować, na niektóre produkty nałożono zakaz.
W każdy możliwy sposób ograniczył eksport Petera I, Elżbiety,Katarzyna II, Aleksander I, Nikołaj I, Aleksander II, Aleksander III. Protekcjonizm jest główną formą stosunków handlowych tamtych czasów. Władcy, osłabiając patronat producentów krajowych, nie byli poważani, prędzej czy później musieli zmienić zdanie i ograniczyć import. Pod koniec XIX wieku taka polityka doprowadziła do całkiem dobrych konsekwencji, sytuacja rosyjskiego przemysłu wyraźnie się umocniła. Ale stała interwencja króla w sprawy kapitalistów wywołała ich niezadowolenie z rządu. Nic więc dziwnego, że wielu zamożnych biznesmenów mocno popierało, a nawet sponsorowało stronę opozycji.
